Ostrowy Górnicze (Sosnowiec): Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
==Górnictwo== | ==Górnictwo== | ||
Kopalnię odkrywkową o nazwie "Feliks" przekształconą w [[1823]] | Kopalnię odkrywkową o nazwie "Feliks" przekształconą w [[1823]] r. w głębinową, założył tutaj [[Feliks Łubieński|Feliks hr. Łubieński]], dzierżawca wsi. | ||
W [[1824]] | W [[1824]] r. uległa ona pożarowi. Pożar strawił także następną kopalnię, o tej samej nazwie, założoną w pobliżu pierwszej, unieruchomioną w [[1843]] r. Oprócz kopalni czynna była w Niemcach także huta cynku (do [[1849]] r.). | ||
Górnictwo węglowe zaczęło pomyślnie rozwijać się tutaj po przejęciu w [[1874]] | Górnictwo węglowe zaczęło pomyślnie rozwijać się tutaj po przejęciu w [[1874]] r. nieczynnej kopalni i sąsiednich pól górniczych przez [[Warszawskie Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Hutniczych]]. Uruchomiono i zmodernizowano wówczas [[Kopalnia "Feliks" (Sosnowiec)|kopalnię "Feliks"]], wydrążono nowe szyby, założono kopalnię w kolonii Ostrowy i przysiółku Grabocin. | ||
==Inwestycje== | ==Inwestycje== | ||
Warszawskie Towarzystwo prowadziło ożywioną działalność inwestycyjną na terenie osady. Powstały domy mieszkalne dla urzędników i robotników, szkoły, ochronka, gospoda z salą balową, bilardową i czytelnią, sala teatralna, biblioteka publiczna, szpital, ambulatorium. | [[Warszawskie Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Hutniczych|Warszawskie Towarzystwo]] prowadziło ożywioną działalność inwestycyjną na terenie osady. Powstały domy mieszkalne dla urzędników i robotników, szkoły, ochronka, gospoda z salą balową, bilardową i czytelnią, sala teatralna, biblioteka publiczna, szpital, ambulatorium. | ||
Najciekawszym i największym obiektem tego zespołu jest stylowa gospoda wybudowana w [[1903]] | Najciekawszym i największym obiektem tego zespołu jest stylowa gospoda wybudowana w [[1903]] r. według projektu znanych architektów warszawskich, Franciszka Lillpopa i Kazimierza Jankowskiego. W podobnym zakopiańskim stylu wybudowano ambulatorium. | ||
Po [[1945]] | Po [[1945]] r. zmieniono nazwę osady na Ostrowy Górnicze, które w [[1967]] r. połączono z Kazimierzem, tworząc miasto [[Kazimierz Górniczy (Sosnowiec)|Kazimierz Górniczy]] (od [[1975]] r. dzielnica [[Sosnowiec|Sosnowca]]). | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 06:37, 20 wrz 2012
Ostrowy Górnicze - dzielnica Sosnowca, dawniej nazywana Niemce.
Niemce
Osada utworzona w puszczy nadprzemszańskiej w bliżej nieokreślonym czasie. Pierwsze wiadomości pisane o tej miejscowości pochodzą z 1590 roku. Właściwy rozwój osady związany jest z przypadkowym odkryciem w 1814 roku pokładów węgla kamiennego.
Górnictwo
Kopalnię odkrywkową o nazwie "Feliks" przekształconą w 1823 r. w głębinową, założył tutaj Feliks hr. Łubieński, dzierżawca wsi. W 1824 r. uległa ona pożarowi. Pożar strawił także następną kopalnię, o tej samej nazwie, założoną w pobliżu pierwszej, unieruchomioną w 1843 r. Oprócz kopalni czynna była w Niemcach także huta cynku (do 1849 r.). Górnictwo węglowe zaczęło pomyślnie rozwijać się tutaj po przejęciu w 1874 r. nieczynnej kopalni i sąsiednich pól górniczych przez Warszawskie Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Hutniczych. Uruchomiono i zmodernizowano wówczas kopalnię "Feliks", wydrążono nowe szyby, założono kopalnię w kolonii Ostrowy i przysiółku Grabocin.
Inwestycje
Warszawskie Towarzystwo prowadziło ożywioną działalność inwestycyjną na terenie osady. Powstały domy mieszkalne dla urzędników i robotników, szkoły, ochronka, gospoda z salą balową, bilardową i czytelnią, sala teatralna, biblioteka publiczna, szpital, ambulatorium. Najciekawszym i największym obiektem tego zespołu jest stylowa gospoda wybudowana w 1903 r. według projektu znanych architektów warszawskich, Franciszka Lillpopa i Kazimierza Jankowskiego. W podobnym zakopiańskim stylu wybudowano ambulatorium. Po 1945 r. zmieniono nazwę osady na Ostrowy Górnicze, które w 1967 r. połączono z Kazimierzem, tworząc miasto Kazimierz Górniczy (od 1975 r. dzielnica Sosnowca).
Bibliografia
- Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC, tom I. Muzeum w Sosnowcu, 2002, s. 34-35. ISBN 83-915173-5-7.
