Marian Kantor-Mirski: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „Marian Kantor-Mirski (1884-1942) – żołnierz Legionów Polskich, powstaniec śląski, publicysta, wybitny badacz historii Zagłębia, społecznik. Zginął w obozie...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
Marian Kantor-Mirski | '''Marian Leon Kantor-Mirski''', [[pseudonim|ps.]] Mirski (ur. [[22 czerwca]] [[1884]] w Hohenbach, niemieckiej kolonii w [[Czermin (województwo podkarpackie)|Czerminie]] w okolicach [[Mielec|Mielca]], zamordowany [[18 marca]] [[1942]] w [[Auschwitz-Birkenau]]) – [[nauczyciel]], [[urzędnik]], [[Legiony Polskie 1914-1918|legionista]], [[publicysta]], wybitny [[badacz]] historii [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia]], [[społecznik]], ojciec [[Tadeusz Kantor|Tadeusza Kantora]], [[kapitan (ranga)|kapitan]] [[administracja|administracji]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]]. | ||
Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w [[Tarnów|Tarnowie]] był nauczycielem w rodzinnej [[Małopolska|Małopolsce]]. Podczas I wojny światowej walczył w legionach, działał w [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]] pod pseudonimem "Mirski", brał udział w powstaniach śląskich i służbę zakończył w stopniu kapitana administracji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. | |||
Zaangażowany w walkę o polskość tego regionu kraju, w naturalny sposób pozostał na tych terenach; organizował na [[Śląsk]]u polskie szkolnictwo i oświatę, mieszkając m.in. w [[Ruda Śląska|Rudzie Śląskiej]]. Zdymisjonowany w 1926 r., przeniósł się do Małopolski Zachodniej – na teren [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia Dąbrowskiego]], które jako Małopolanin odkrył i ukochał, stając się jego szczególnym kronikarzem. Zamieszkał w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] (1928-38). Od maja 1928 pracował w Powiatowej Kasie Chorych w Sosnowcu i rozpoczął współpracę z "Kurierem Zagłębia". W 1929 r. opublikował pierwszą pracę o Włodowicach. W 1931 r. pełnił funkcję naczelnego redaktora tygodnika Towarzystwa Artystyczno-Literackiego "Gontyna". W latach 1931-1932 opublikował cykl zeszytów "Z przeszłości Zagłębia Dąbrowskiego i okolicy". Cykl "Ziemia Zawierciańska" wydawał w latach 1932-1935, "Ziemia Olkuska w przeszłości" w 1936 roku. Był autorem m.in. prac: "Lud Zagłębia Dąbrowskiego", "Sławetny cech szewski królewskiego i wolnego miasta Będzina w w. XVI-XVIII"; część jego prac pozostała w rękopisie, także z przyczyn finansowych. Próbował, bez powodzenia, wydawać tygodnik "Wędrowiec". | |||
W 1934 roku wydał wspomnienia legionowe pt. "Od Rarańczy do Kaniowa". Druga połowa lat trzydziestych to narastające kłopoty finansowe, niezrozumienie – i w końcu powrót w głąb Małopolski, gdzie zdawał się czuć pewniejszy. Mieszkał w [[Kraków|Krakowie]] i [[Tarnów|Tarnowie]]. Tam został aresztowany przez Niemców i wywieziony do [[Obozy niemieckie 1933-1945|niemieckiego obozu]] [[obóz koncentracyjny|koncentracyjnego]] Auschwitz-Birkenau, gdzie zginął 18 marca 1942 r. | |||
{{DEFAULTSORT:Kantor, Marian}} | |||
[[Kategoria:Oficerowie intendenci i oficerowie administracji II RP]] | |||
[[Kategoria:Żołnierze Legionów Polskich 1914-1918]] | |||
[[Kategoria:Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej]] | |||
[[Kategoria:Powstańcy śląscy]] | |||
[[Kategoria:Więźniowie KL Auschwitz]] | |||
[[Kategoria:Ofiary niemieckich obozów koncentracyjnych]] | |||
[[Kategoria:Polscy nauczyciele]] | |||
[[Kategoria:Urodzeni w 1884]] | |||
[[Kategoria:Zmarli w 1942]] | |||
[[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem]] | |||
Wersja z 19:58, 9 lip 2011
Marian Leon Kantor-Mirski, ps. Mirski (ur. 22 czerwca 1884 w Hohenbach, niemieckiej kolonii w Czerminie w okolicach Mielca, zamordowany 18 marca 1942 w Auschwitz-Birkenau) – nauczyciel, urzędnik, legionista, publicysta, wybitny badacz historii Zagłębia, społecznik, ojciec Tadeusza Kantora, kapitan administracji Wojska Polskiego.
Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Tarnowie był nauczycielem w rodzinnej Małopolsce. Podczas I wojny światowej walczył w legionach, działał w Polskiej Organizacji Wojskowej pod pseudonimem "Mirski", brał udział w powstaniach śląskich i służbę zakończył w stopniu kapitana administracji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Zaangażowany w walkę o polskość tego regionu kraju, w naturalny sposób pozostał na tych terenach; organizował na Śląsku polskie szkolnictwo i oświatę, mieszkając m.in. w Rudzie Śląskiej. Zdymisjonowany w 1926 r., przeniósł się do Małopolski Zachodniej – na teren Zagłębia Dąbrowskiego, które jako Małopolanin odkrył i ukochał, stając się jego szczególnym kronikarzem. Zamieszkał w Sosnowcu (1928-38). Od maja 1928 pracował w Powiatowej Kasie Chorych w Sosnowcu i rozpoczął współpracę z "Kurierem Zagłębia". W 1929 r. opublikował pierwszą pracę o Włodowicach. W 1931 r. pełnił funkcję naczelnego redaktora tygodnika Towarzystwa Artystyczno-Literackiego "Gontyna". W latach 1931-1932 opublikował cykl zeszytów "Z przeszłości Zagłębia Dąbrowskiego i okolicy". Cykl "Ziemia Zawierciańska" wydawał w latach 1932-1935, "Ziemia Olkuska w przeszłości" w 1936 roku. Był autorem m.in. prac: "Lud Zagłębia Dąbrowskiego", "Sławetny cech szewski królewskiego i wolnego miasta Będzina w w. XVI-XVIII"; część jego prac pozostała w rękopisie, także z przyczyn finansowych. Próbował, bez powodzenia, wydawać tygodnik "Wędrowiec". W 1934 roku wydał wspomnienia legionowe pt. "Od Rarańczy do Kaniowa". Druga połowa lat trzydziestych to narastające kłopoty finansowe, niezrozumienie – i w końcu powrót w głąb Małopolski, gdzie zdawał się czuć pewniejszy. Mieszkał w Krakowie i Tarnowie. Tam został aresztowany przez Niemców i wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie zginął 18 marca 1942 r.
