Fabryka Chemiczna „Radocha” (Sosnowiec): Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
*{{tytuł = Rocznik Sosnowicki i Kalendarz na rok zwyczajny 1900 | *{{Cytuj książkę | nazwisko = | imię = |nazwisko2= |imię2= | tytuł = [[Rocznik Sosnowicki i Kalendarz na rok zwyczajny 1900]] | data =[[1899]] | wydawca = [[Firma "Jermułowicz i Bergman"]] | miejsce = [[Sosnowiec|Sosnowice]] | isbn = | strony = 184}} | ||
*{{Cytuj książkę | nazwisko = Śmiałek| imię = Małgorzata |nazwisko2= |imię2= | tytuł = [[Sosnowieckie ABC (3)]] | data =[[2004]] | wydawca = [[Muzeum w Sosnowcu]] | miejsce = | isbn = 83-89199-11-4 | strony = 18-19}} | *{{Cytuj książkę | nazwisko = Śmiałek| imię = Małgorzata |nazwisko2= |imię2= | tytuł = [[Sosnowieckie ABC (3)]] | data =[[2004]] | wydawca = [[Muzeum w Sosnowcu]] | miejsce = | isbn = 83-89199-11-4 | strony = 18-19}} | ||
[[Kategoria: Zakłady przemysłowe]] | [[Kategoria: Zakłady przemysłowe]] | ||
Wersja z 09:06, 6 kwi 2012
Fabryka Chemiczna „Radocha” - w 1883 r. w ówczesnej osadzie Radocha sosnowieccy kupcy i przemysłowcy [[Stanisław Reicher]], Adolf Oppenheim, Bernard Oppenheim oraz Józef Kernbaum, zalożyli fabrykę chemiczną.
Historia
Potocznie nazywano ją „Woskownią”, gdyż produkowała świece głównie do oświetlania wagonów kolejowych, a także cerkiewne i choinkowe.
W 1896 r. utworzono Towarzystwo Akcyjne Fabryki Chemicznej „Radocha” z kapitałem zakładowym w wysokości 700 tys. rubli. Zarząd Towarzystwa mieścił się w Warszawie, a w jego skład wchodzili , obok założycieli zakładu, S. Protopow i J. Bcerlinerblau. Dyrektorem „Radochy” był Artur Likiernik.
Fabryka zatrudniała blisko 200 pracowników. Oprócz świec wytwarzano tu cerezynę, parafinę, antichlor, bisulfit, nitryt, ozokryt, cukier ołowiany, saletrę. W 1910 r. wyprodukowano ok. 300 wagonów tych artykułów. Przed wybuchem l wojny światowej uruchomiono także produkcję masy woskowej do podłóg, kwasu winnego, chloranu potasu i octanu sodu. Znaczną część wyrobów eksportowano do Rosji.
Po 1918 r. fabrykę przejął Państwowy Monopol Zapałczany, który rząd Polski wydzierżawił później przemysłowcom szwedzkim. Większość akcji (84%) wykupiła wówczas firma Svenska Tandolicks Aktiebolaget. Pozostałe akcje „Radochy” znalazły się w posiadaniu pracowników konsulatu szwedzkiego, członków zarządu spółki i rodzin założycieli fabryki. W latach międzywojennych systematycznie wzrastał kapitał zakładowy i zmieniał się profil produkcji. W 1938 r. wytwarzano tutaj chlorany potasu i sodu, nadchloran potasu, kwas cytrynowy i winowy oraz ich sole, fosforany sodowe i wapniowe, elektrody magnetyczne. Zatrudnienie wynosiło wtedy 136 robotników. Od 1931 r. firma nosiła nazwę Spółki Akcyjnej Fabryk Chemicznych „Radocha” w Sosnowcu.
W okresie okupacji hitlerowskiej zakład nie zaprzestał produkcji. Po 1945 r. upaństwowiono go i nazwano Sosnowiecką Fabryką Chemiczną (dawniej „Radocha”). W 1972 r. przekształcono ją w zakład doświadczalny, który podlegał Zakładom Konstrukcyjno-Mechanicznym Przemysłu Węglowego, a od 1975 r. Dąbrowskim Zakładom Naprawczym Przemysłu Węglowego w Dąbrowie Górniczej. Zakład już nie istnieje.
Galeria
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Bibliografia
- Rocznik Sosnowicki i Kalendarz na rok zwyczajny 1900. Sosnowice: Firma "Jermułowicz i Bergman", 1899, s. 184.
- Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC (3). Muzeum w Sosnowcu, 2004, s. 18-19. ISBN 83-89199-11-4.
