Emil Zegadłowicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = [[20 lipca]] [[1888]] | |data urodzenia = [[20 lipca]] [[1888]] | ||
|miejsce urodzenia = | |miejsce urodzenia = Gorzeń Górny | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = [[24 lutego]] [[1941]] | |data śmierci = [[24 lutego]] [[1941]] | ||
|miejsce śmierci = [[Sosnowiec]] | |miejsce śmierci = [[Sosnowiec]] | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = [[Cmentarz katolicki przy ul. Małobądzkiej w Będzinie]] | ||
|zawód = poeta, prozaik, tłumacz | |zawód = poeta, prozaik, tłumacz | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
'''Emil Zegadłowicz''' - ( ur. [[20 lipca]] [[1888]]r. w Gorzeniu Górnym, zm [[24 lutego]] [[1941]] r. w [[Sosnowiec|Sosnowcu]]) poeta, prozaik, znawca sztuki i tłumacz. | |||
Emil Zegadłowicz | ==Gimnazjum w Wadowicach i studia na UJ== | ||
[[Plik:Emil Zegadłowicz 02.jpg|thumb|recht|200px]] | |||
[[Plik:Grobowiec Emila Zegadłowicza 2.JPG|thumb|300px|Grobowiec Emila Zegadłowicza]] | |||
[[Plik:Grobowiec Emila Zegadłowicza 1.JPG|thumb|250px|Grobowiec Emila Zegadłowicza]] | |||
Urodził się [[20 lipca]] [[1888]] r. w Gorzeniu Górnym koło Wadowic, zmarł [[24 lutego]] [[1941]] w Sosnowcu, gdzie mieszkał w latach [[1940]] - [[1941]] w wynajętym pokoju przy ul. Mariackiej 4 w dzielnicy [[Pogoń (Sosnowiec)|Pogoń]]. Pochowany jest na Cmentarzu Małobądzkim w Będzinie. Był synem nauczyciela Tytusa Zegadłowicza i Elżbiety Kaiszarówny. Uczęszczał do gimnazjum w Wadowicach, które ukończył w [[1906]]. To dokładnie to samo gimnazjum, które ukończył później Karol Wojtyła, Jan Paweł II. Dzisiaj przy wejściu do szkoły znajduje się tam wciąż popiersie Zegadłowicza. Studiował polonistykę, germanistykę i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie za granicą w Wiedniu i w Dreźnie. | |||
==Twórczość== | |||
Zadebiutował w 1908. 27 lipca 1915 poślubił Marię Kurowską, ze związku tego urodziły się dwie córki: Halszka (1916) i Atessa (1920). W latach 1919 - 1921 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W 1921 wszedł do redakcji czasopisma "Ponowa", założył w Gorzeniu Górnym grupę poetycką "Czartak" i zainicjował wydawanie czasopisma "Czartak". Pisał poezje, organizował spotkania artystów, gromadził wiele artystycznych dzieł. Dał się poznać jako znakomity tłumacz z języka niemieckiego ("Faust" Goethe'go). Był odkrywcą swoistego fenomenu rzeźbiarstwa ludowego - świątkarza Jędrzeja Wowry. Napisał m.in. Powsinogi beskidzkie, Kolędziołki beskidzkie, Żywot Mikołaja Srebrempisanego, Zmory, Motory. | Zadebiutował w [[1908]]. [[27 lipca]] [[1915]] poślubił Marię Kurowską, ze związku tego urodziły się dwie córki: Halszka (1916) i Atessa (1920). W latach [[1919]] - [[1921]] pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W [[1921]] wszedł do redakcji czasopisma "Ponowa", założył w Gorzeniu Górnym grupę poetycką "Czartak" i zainicjował wydawanie czasopisma "Czartak". Pisał poezje, organizował spotkania artystów, gromadził wiele artystycznych dzieł. Dał się poznać jako znakomity tłumacz z języka niemieckiego ("Faust" Goethe'go). Był odkrywcą swoistego fenomenu rzeźbiarstwa ludowego - świątkarza Jędrzeja Wowry. Napisał m.in. Powsinogi beskidzkie, Kolędziołki beskidzkie, Żywot Mikołaja Srebrempisanego, Zmory, Motory. | ||
==Praca w Teatrze Polskim w Poznaniu i w teatrze w Katowicach== | |||
Z powodu swojej twórczości, uważanej przed II wojną światową przez wielu za skandalizującą, | W latach [[1929]] - [[1931]] mieszkał w Poznaniu, pracując jako kierownik literacki Teatru Polskiego, doradca Księgarni św. Wojciecha, redaktor czasopism. W [[1932]] wrócił do Gorzenia. Pracował wówczas w teatrze katowickim i wykładał historię sztuki w konserwatorium w Katowicach. W [[1933]] z okazji dwudziestopięciolecia twórczości otrzymał honorowe obywatelstwo Wadowic, które odebrano mu trzy lata później z powodu powieści "Zmory". W [[1936]] nawiązał współpracę z "Dziennikiem Popularnym". | ||
W dniu 24 lutego 2006 r. w 65 rocznicę śmierci poety w Sosnowieckim Centrum Sztuki - Zamek Sielecki otwarta została wystawa poświęcona Emilowi Zegadłowiczowi, na której można było zobaczyć m.in. oryginalne meble z dworu Zegadłowicza, dokumenty oraz prywatną korespondencję pisarza. Pochodzą one z Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym koło Wadowic. | |||
==Pobyt w Sosnowcu== | |||
Z powodu swojej twórczości, uważanej przed II wojną światową przez wielu za skandalizującą, popadł w konflikt z Kościołem rzymskokatolickim i działaczami prawicy. Tuż przed wybuchem II wojny światowej poeta wraz ze swą życiową towarzyszką, dziennikarką Marią Koszyc odbywał podróże po kraju, uczestnicząc w wieczorach literackich i czytając swoje utwory. Równocześnie rozwijała się u niego choroba, w wyniku czego w [[1941]] r. musiał udać się do [[Sosnowiec|Sosnowca]] na leczenie. Zmarł [[24 lutego]] [[1941]] r. w sosnowieckim szpitalu miejskim w wieku 52 lat. Na budynku przy ul. Mariackiej 4 w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], gdzie mieszkał, znajduje się pamiątkowa tablica. | |||
==Sosnowiec pamięta== | |||
W dniu [[24 lutego]] [[2006]] r. w 65 rocznicę śmierci poety w Sosnowieckim Centrum Sztuki - Zamek Sielecki otwarta została wystawa poświęcona Emilowi Zegadłowiczowi, na której można było zobaczyć m.in. oryginalne meble z dworu Zegadłowicza, dokumenty oraz prywatną korespondencję pisarza. Pochodzą one z Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym koło Wadowic. | |||
''Biogram opracował: Piotr Dudała'' | ''Biogram opracował: Piotr Dudała'' | ||
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Emil | == Linki zewnętrzne == | ||
[[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem]] | *[http://www.muzeumezegadlowicza.pl Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym] | ||
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Zegadłowicz, Emil]] | |||
[[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem|Zegadłowicz, Emil]] | |||
[[Kategoria:Literaci|Zegadłowicz, Emil]] | |||
{{DEFAULTSORT:Emil Zegadłowicz}} | {{DEFAULTSORT:Emil Zegadłowicz}} | ||
Aktualna wersja na dzień 06:07, 23 lut 2016
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Emil Zegadłowicz | |
| Imię i nazwisko | Emil Zegadłowicz |
| Data i miejsce urodzenia | 20 lipca 1888 Gorzeń Górny |
| Data i miejsce śmierci | 24 lutego 1941 Sosnowiec |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz katolicki przy ul. Małobądzkiej w Będzinie |
| Zawód | poeta, prozaik, tłumacz |
Emil Zegadłowicz - ( ur. 20 lipca 1888r. w Gorzeniu Górnym, zm 24 lutego 1941 r. w Sosnowcu) poeta, prozaik, znawca sztuki i tłumacz.
Gimnazjum w Wadowicach i studia na UJ
Urodził się 20 lipca 1888 r. w Gorzeniu Górnym koło Wadowic, zmarł 24 lutego 1941 w Sosnowcu, gdzie mieszkał w latach 1940 - 1941 w wynajętym pokoju przy ul. Mariackiej 4 w dzielnicy Pogoń. Pochowany jest na Cmentarzu Małobądzkim w Będzinie. Był synem nauczyciela Tytusa Zegadłowicza i Elżbiety Kaiszarówny. Uczęszczał do gimnazjum w Wadowicach, które ukończył w 1906. To dokładnie to samo gimnazjum, które ukończył później Karol Wojtyła, Jan Paweł II. Dzisiaj przy wejściu do szkoły znajduje się tam wciąż popiersie Zegadłowicza. Studiował polonistykę, germanistykę i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie za granicą w Wiedniu i w Dreźnie.
Twórczość
Zadebiutował w 1908. 27 lipca 1915 poślubił Marię Kurowską, ze związku tego urodziły się dwie córki: Halszka (1916) i Atessa (1920). W latach 1919 - 1921 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W 1921 wszedł do redakcji czasopisma "Ponowa", założył w Gorzeniu Górnym grupę poetycką "Czartak" i zainicjował wydawanie czasopisma "Czartak". Pisał poezje, organizował spotkania artystów, gromadził wiele artystycznych dzieł. Dał się poznać jako znakomity tłumacz z języka niemieckiego ("Faust" Goethe'go). Był odkrywcą swoistego fenomenu rzeźbiarstwa ludowego - świątkarza Jędrzeja Wowry. Napisał m.in. Powsinogi beskidzkie, Kolędziołki beskidzkie, Żywot Mikołaja Srebrempisanego, Zmory, Motory.
Praca w Teatrze Polskim w Poznaniu i w teatrze w Katowicach
W latach 1929 - 1931 mieszkał w Poznaniu, pracując jako kierownik literacki Teatru Polskiego, doradca Księgarni św. Wojciecha, redaktor czasopism. W 1932 wrócił do Gorzenia. Pracował wówczas w teatrze katowickim i wykładał historię sztuki w konserwatorium w Katowicach. W 1933 z okazji dwudziestopięciolecia twórczości otrzymał honorowe obywatelstwo Wadowic, które odebrano mu trzy lata później z powodu powieści "Zmory". W 1936 nawiązał współpracę z "Dziennikiem Popularnym".
Pobyt w Sosnowcu
Z powodu swojej twórczości, uważanej przed II wojną światową przez wielu za skandalizującą, popadł w konflikt z Kościołem rzymskokatolickim i działaczami prawicy. Tuż przed wybuchem II wojny światowej poeta wraz ze swą życiową towarzyszką, dziennikarką Marią Koszyc odbywał podróże po kraju, uczestnicząc w wieczorach literackich i czytając swoje utwory. Równocześnie rozwijała się u niego choroba, w wyniku czego w 1941 r. musiał udać się do Sosnowca na leczenie. Zmarł 24 lutego 1941 r. w sosnowieckim szpitalu miejskim w wieku 52 lat. Na budynku przy ul. Mariackiej 4 w Sosnowcu, gdzie mieszkał, znajduje się pamiątkowa tablica.
Sosnowiec pamięta
W dniu 24 lutego 2006 r. w 65 rocznicę śmierci poety w Sosnowieckim Centrum Sztuki - Zamek Sielecki otwarta została wystawa poświęcona Emilowi Zegadłowiczowi, na której można było zobaczyć m.in. oryginalne meble z dworu Zegadłowicza, dokumenty oraz prywatną korespondencję pisarza. Pochodzą one z Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym koło Wadowic.
Biogram opracował: Piotr Dudała
Linki zewnętrzne
