Aleksander Lamprecht: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
==Praca== | ==Praca== | ||
Zakład rozwijał się w dalszym ciągu zakupiono nowe maszyny, w znacznym stopniu powiększono produkcję tektury i kartonaży. Zrezygnowano natomiast (po pożarze w zakładzie w [[1910]] roku) z wytwarzania gilz. Okresowo, do [[ | Zakład rozwijał się w dalszym ciągu zakupiono nowe maszyny, w znacznym stopniu powiększono produkcję tektury i kartonaży. Zrezygnowano natomiast (po pożarze w zakładzie w [[1910]] roku) z wytwarzania gilz. Okresowo, do [[1915]] roku, w prowadzeniu zakładu pomagał Aleksandrowi Kurt (brat), który w [[1908]] roku ukończył | ||
Papiennacherschule w Wiedniu. | Papiennacherschule w Wiedniu. | ||
Wersja z 12:31, 8 mar 2012
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| Imię i nazwisko | Aleksander Lamprecht |
| Imię i nazwisko przy narodzeniu | Paul |
| Data i miejsce śmierci | 2 czerwca 1964 Sosnowiec |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz prawosławny w Sosnowcu |
Aleksander Lamprecht - (zmarł 2 czerwca 1964 roku w Sosnowcu) najstarszy syn Paula Lamprechta i Fanny Schoen. W czasie choroby i po śmierci ojca prowadził fabrykę papieru w Sosnowcu.
Praca
Zakład rozwijał się w dalszym ciągu zakupiono nowe maszyny, w znacznym stopniu powiększono produkcję tektury i kartonaży. Zrezygnowano natomiast (po pożarze w zakładzie w 1910 roku) z wytwarzania gilz. Okresowo, do 1915 roku, w prowadzeniu zakładu pomagał Aleksandrowi Kurt (brat), który w 1908 roku ukończył Papiennacherschule w Wiedniu.
Okres II wojny światowej
Aleksander zarządzał firmą także w latach międzywojennych. Przed wybuchem wojny zatrudnienie znajdowało tutaj ok. 250 osób. W okresie okupacji hitlerowskiej udało się Aleksandrowi utrzymać produkcję, gdyż jako Niemiec podpisał Volkslistę. Nie odnosił się jednak wrogo do miejscowej ludności. Odwrotnie, w opinii formułowanej przez byłych pracowników, uchodził za osobę pomagającą Polakom nie tylko materialnie, ale także w sprawach osobistych i rodzinnych.
Po wojnie
Aleksander mieszkał w Sosnowcu samotnie. Żona Gisela z domu von Eicken opuściła Sosnowiec i zamieszkała we Francji, gdzie osiedliła się także ich córka Ewa, z męża Hoffenberg. Syn, również Aleksander, zaginął w niewyjaśnionych okolicznościach podczas drugiej wojny światowej.
