Zespół pałacowo-parkowy(Szczekociny): Różnice pomiędzy wersjami
(Podlinkowania, redakcyjne.) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
[[Plik:Szczekociny zespół pałacowo parkowy 04 RZ.jpg|thumb|right|Zespół pałacowo parkowy]] | |||
Zgodnie z zapisami pierwszą rezydencję [1] wznieśli Dębińscy zapewne w 1709 roku przypuszczalnie w stylu barkowym. | Zgodnie z zapisami pierwszą rezydencję [1] wznieśli Dębińscy zapewne w 1709 roku przypuszczalnie w stylu barkowym. | ||
| Linia 21: | Linia 23: | ||
1794 – Tadeusz Kościuszko | 1794 – Tadeusz Kościuszko | ||
==Galeria== | ==Galeria== | ||
Wersja z 12:02, 30 sie 2013
Zespół pałacowo-parkowy w Szczekocinach
Historia
Zgodnie z zapisami pierwszą rezydencję [1] wznieśli Dębińscy zapewne w 1709 roku przypuszczalnie w stylu barkowym.
Obecny pałac wzniesiony w latach 1770-80 ( [2] podaje datę końcową 1789) według projektu Franciszka Ferdynanda Naxa dla Urszuli z Morsztynów Dębińskiej.
Reprezentuje styl klasycystyczny, piętrowy, murowany.
Odnawiany w 1825, w remoncie od 1979.
Dwa klasycystyczne XIX w. pawilony piętrowe, symetryczne, na planie kwadratu z kolumnowymi portykami.
Park geometryczny z XVIII w. powiększony w XIX w. o część krajobrazową, przekomponowany na przełomie XIX / XX wieku.
Kolejni właściciele: Dębińscy, Czaccy, Łubieńscy, Halpertowie, Ciechanowscy
W pałacu gościli m.in.:
1787 – król Stanisław August Poniatowski
1794 – Tadeusz Kościuszko
Galeria
Zespół pałacowo parkowy
Zespół pałacowo parkowy
Zespół pałacowo parkowy
Zespół pałacowo parkowy
Zespół pałacowo parkowy
Zespół pałacowo parkowy
Zespół pałacowo parkowy
Zespół pałacowo parkowy
Bibliografia
- Praca zbiorowa pod redakcją Marii Ireny Mileskiej „Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski”, wyd. IV uzupełnione, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000.
- Józef Pilch „Leksykon zabytków architektury Górnego Śląska”, wyd. I, Arkady, Warszawa 2008.
- Tadeusz Glinka, Andrzej Walenciak, Paweł Walenciak „Małopolska Północno-Zachodnia”, wyd. I, SiT, Warszawa 2002.
Opracował: Roman Żyła
