Stefan Ząbczyński: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 21: Linia 21:


== Biografia ==
== Biografia ==
W 1924 roku ukończył Szkołę Powszechną w Zadrożu. W latach 1931–1932 ukończył korespondencyjny kurs Przysposobienia Rolniczego im. Stanisława Staszica, przygotowywany pod patronatem Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie. W 1933 roku ukończył Szkołę Rolniczą w Trzyciążu. W latach 1934-1936 odbył służbę wojskową w 9. Pułku Ułanów Małopolskich. W latach 1936–1939 ukończył korespondencyjny kurs Przysposobienia Rolniczego im. Stanisława Staszica w zakresie materiału obejmującego program szkoły średniej, uprawniającego do przystąpienia do egzaminu maturalnego, który zdał w roku 1945. Po wybuchu II wojny światowej 20 listopada 1939 roku został zaprzysiężony na Komendanta Służby Zwycięstwa Polsce na terenie gminy Jangrot. Dalej służył w Związku Walki Zbrojnej, następnie Batalionach Chłopskich, gdzie został dowódcą plutonu i oficerem łączności obwodu Batalionów Chłopskich. Po powstaniu Armii Krajowej został włączony w jej struktury i od 1943 roku był dowódcą plutonu i kompanii łączności 116 p.p. Armii Krajowej w 106. Dywizji Armii Krajowej, posługując się pseudonimem „Zet”. Wojnę zakończył w stopniu porucznika, w 1992 roku został awansowany do stopnia kapitana, a w roku 2001 do stopnia majora. W roku 1952 złożył egzamin inżynierski na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a w roku 1965 obronił pracę magisterską na kierunku ekonomiki rolnictwa w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
W 1924 roku ukończył Szkołę Powszechną w Zadrożu. Jeden ze współzałożycieli Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej w Zadrożu. Od 16 roku życia członek Straży Pożarnej w Zadrożu. W latach 1931–1932 ukończył korespondencyjny kurs Przysposobienia Rolniczego im. Stanisława Staszica, przygotowywany pod patronatem Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie. W 1933 roku ukończył Szkołę Rolniczą w Trzyciążu. W latach 1934-1936 odbył służbę wojskową w 9. Pułku Ułanów Małopolskich. W latach 1936–1939 ukończył korespondencyjny kurs Przysposobienia Rolniczego im. Stanisława Staszica w zakresie materiału obejmującego program szkoły średniej, uprawniającego do przystąpienia do egzaminu maturalnego, który zdał w roku 1945. Po wybuchu II wojny światowej 20 listopada 1939 roku został zaprzysiężony na Komendanta Służby Zwycięstwa Polsce na terenie gminy Jangrot. Dalej służył w Związku Walki Zbrojnej, następnie Batalionach Chłopskich, gdzie został dowódcą plutonu i oficerem łączności obwodu Batalionów Chłopskich. Po powstaniu Armii Krajowej został włączony w jej struktury i od 1943 roku był dowódcą plutonu i kompanii łączności 116 p.p. Armii Krajowej w 106. Dywizji Armii Krajowej, posługując się pseudonimem „Zet”. Wojnę zakończył w stopniu porucznika, w 1992 roku został awansowany do stopnia kapitana, a w roku 2001 do stopnia majora. W roku 1952 złożył egzamin inżynierski na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a w roku 1965 obronił pracę magisterską na kierunku ekonomiki rolnictwa w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Długoletni prezes Ochotniczej Straży Pożarnej w Olkuszu, twórca Muzeum Pożarnictwa Ziemi Olkuskiej, organizator sympozjów poświęconych historii ochrony przeciwpożarowej w regionie olkuskim, autor dwóch książek o historii Ochotniczej Straży Pożarnej w Olkuszu oraz artykułów o dziejach i współczesnej działalności strażactwa ochotniczego na ziemi olkuskiej. Założyciel i redaktor [[Merkuriusz Strażacki|„Merkuriusza Strażackiego”]] ukazującego się w latach 1989 – 2001. Po jego śmierci czasopismo przestało się ukazywać.  
Długoletni prezes Ochotniczej Straży Pożarnej w Olkuszu. W 1978 roku był współtwórcą Muzeum Pożarnictwa Ziemi Olkuskiej a później był jego długoletnim kustoszem. Muzeum obecnie nosi jego imię. Organizator sympozjów poświęconych historii ochrony przeciwpożarowej w regionie olkuskim, autor dwóch książek o historii Ochotniczej Straży Pożarnej w Olkuszu oraz artykułów o dziejach i współczesnej działalności strażactwa ochotniczego na ziemi olkuskiej. Założyciel i redaktor [[Merkuriusz Strażacki|„Merkuriusza Strażackiego”]] ukazującego się w latach 1989 – 2001. Po jego śmierci czasopismo przestało się ukazywać.  


== Publikacje ==
== Publikacje ==
Linia 29: Linia 29:


== Odznaczenia i wyróżnienia ==
== Odznaczenia i wyróżnienia ==
# 26 kwietnia 2000 roku odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Odrodzenia Polski
# 29 września 1995 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Olkusza
# Złoty Medal Związku Nauczycielstwa Polskiego
# Medal Komisji Edukacji Narodowej


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}
Uchwała nr XVIII/148/95 Rady Miejskiej w Olkuszu


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Ząbczyński Stefan ]]
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Ząbczyński Stefan ]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Olkuszem|Ząbczyński Stefan ]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Olkuszem|Ząbczyński Stefan ]]

Wersja z 21:29, 9 mar 2017

Zagłębiowskie Biogramy
Imię i nazwisko Stefan Ząbczyński
Data i miejsce urodzenia 30-08-1912
Zadroże
Data i miejsce śmierci 23-11-2002
Olkusz

Stefan Ząbczyński (ur. 30 sierpnia 1912 w Zadrożu, zm. 23 listopada 2002 w Olkuszu) – działacz społeczny, uczestnik walk o niepodległość w trakcie II wojny światowej, nauczyciel, twórca i długoletni kustosz Muzeum Pożarnictwa Ziemi Olkuskiej.


Biografia

W 1924 roku ukończył Szkołę Powszechną w Zadrożu. Jeden ze współzałożycieli Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej w Zadrożu. Od 16 roku życia członek Straży Pożarnej w Zadrożu. W latach 1931–1932 ukończył korespondencyjny kurs Przysposobienia Rolniczego im. Stanisława Staszica, przygotowywany pod patronatem Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie. W 1933 roku ukończył Szkołę Rolniczą w Trzyciążu. W latach 1934-1936 odbył służbę wojskową w 9. Pułku Ułanów Małopolskich. W latach 1936–1939 ukończył korespondencyjny kurs Przysposobienia Rolniczego im. Stanisława Staszica w zakresie materiału obejmującego program szkoły średniej, uprawniającego do przystąpienia do egzaminu maturalnego, który zdał w roku 1945. Po wybuchu II wojny światowej 20 listopada 1939 roku został zaprzysiężony na Komendanta Służby Zwycięstwa Polsce na terenie gminy Jangrot. Dalej służył w Związku Walki Zbrojnej, następnie Batalionach Chłopskich, gdzie został dowódcą plutonu i oficerem łączności obwodu Batalionów Chłopskich. Po powstaniu Armii Krajowej został włączony w jej struktury i od 1943 roku był dowódcą plutonu i kompanii łączności 116 p.p. Armii Krajowej w 106. Dywizji Armii Krajowej, posługując się pseudonimem „Zet”. Wojnę zakończył w stopniu porucznika, w 1992 roku został awansowany do stopnia kapitana, a w roku 2001 do stopnia majora. W roku 1952 złożył egzamin inżynierski na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a w roku 1965 obronił pracę magisterską na kierunku ekonomiki rolnictwa w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Długoletni prezes Ochotniczej Straży Pożarnej w Olkuszu. W 1978 roku był współtwórcą Muzeum Pożarnictwa Ziemi Olkuskiej a później był jego długoletnim kustoszem. Muzeum obecnie nosi jego imię. Organizator sympozjów poświęconych historii ochrony przeciwpożarowej w regionie olkuskim, autor dwóch książek o historii Ochotniczej Straży Pożarnej w Olkuszu oraz artykułów o dziejach i współczesnej działalności strażactwa ochotniczego na ziemi olkuskiej. Założyciel i redaktor „Merkuriusza Strażackiego” ukazującego się w latach 1989 – 2001. Po jego śmierci czasopismo przestało się ukazywać.

Publikacje

  1. 500 lat służby społecznej pożarnictwa olkuskiego 1478-1978
  2. Historia olkuskiej ochotniczej straży ogniowej

Odznaczenia i wyróżnienia

  1. 26 kwietnia 2000 roku odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Odrodzenia Polski
  2. 29 września 1995 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Olkusza
  3. Złoty Medal Związku Nauczycielstwa Polskiego
  4. Medal Komisji Edukacji Narodowej

Przypisy

Uchwała nr XVIII/148/95 Rady Miejskiej w Olkuszu

Bibliografia