Zespół pałacowo-parkowy w Szczekocinach: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
[[Szczekociny]]Zespół pałacowo-parkowy Szczekociny
'''Zespół pałacowo-parkowy w Szczekocinach''' - zgodnie z zapisami pierwszą rezydencję [1] wznieśli Dębińscy zapewne w [[1709]] roku przypuszczalnie w stylu barkowym. Obecny pałac wzniesiony w latach [[1770]]-[[1780]] ([2] podaje datę końcową [[1789]]) według projektu Franciszka Ferdynanda Naxa dla Urszuli z Morsztynów Dębińskiej.
Zgodnie z zapisami pierwszą rezydencję [1] wznieśli Dębińscy zapewne w 1709 roku przypuszczalnie w stylu barkowym.


Obecny pałac wzniesiony w latach 1770-80 ( [2] podaje datę końcową 1789) według projektu Franciszka Ferdynanda Naxa dla Urszuli z Morsztynów Dębińskiej.
==Architektura==
 
Reprezentuje styl klasycystyczny, piętrowy, murowany. Odnawiany w [[1825]], w remoncie od [[1979]]. Dwa klasycystyczne XIX w. pawilony piętrowe, symetryczne, na planie kwadratu z kolumnowymi portykami. Park geometryczny z XVIII w. powiększony w XIX w. o część krajobrazową, przekomponowany na przełomie XIX / XX wieku.  
Reprezentuje styl klasycystyczny, piętrowy, murowany.
 
Odnawiany w 1825, w remoncie od 1979.
 
Dwa klasycystyczne XIX w. pawilony piętrowe, symetryczne, na planie kwadratu z kolumnowymi portykami.
 
Park geometryczny z XVIII w. powiększony w XIX w. o część krajobrazową, przekomponowany na przełomie XIX / XX wieku.  


==Właściciele==
Kolejni właściciele: Dębińscy, Czaccy, Łubieńscy, Halpertowie, Ciechanowscy
Kolejni właściciele: Dębińscy, Czaccy, Łubieńscy, Halpertowie, Ciechanowscy


W pałacu gościli m.in.:
==W pałacu gościli m.in.:==


1787 – król Stanisław August Poniatowski
[[1787]] – król Stanisław August Poniatowski


1794 – Tadeusz Kościuszko
[[1794]] – Tadeusz Kościuszko


==Bibliografia==
1. Praca zbiorowa pod redakcją Marii Ireny Mileskiej „Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski”, wyd. IV uzupełnione, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000.


2. Józef Pilch „Leksykon zabytków architektury Górnego Śląska”, wyd. I, Arkady, Warszawa 2008.


Bibliografia:
3. Tadeusz Glinka, Andrzej Walenciak, Paweł Walenciak „Małopolska Północno-Zachodnia”, wyd. I, SiT, Warszawa 2002.


1. Praca zbiorowa pod redakcją Marii Ireny Mileskiej „Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski”, wyd. IV uzupełnione, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000.
Opracował: Roman Żyła


2. Józef Pilch „Leksykon zabytków architektury Górnego Śląska”, wyd. I, Arkady, Warszawa 2008.
[[Kategoria:Zabytki|Szczekociny, Zespół pałacowo-parkowy]]
 
[[Kategoria:Pałace i dwory|Szczekociny, Zespół pałacowo-parkowy]]
3. Tadeusz Glinka, Andrzej Walenciak, Paweł Walenciak „Małopolska Północno-Zachodnia”, wyd. I, SiT, Warszawa 2002.
[[Kategoria:Zabytki Szczekocin|Zespół pałacowo-parkowy]]
 
[[Kategoria:Pałace Szczekocin|Zespół pałacowo-parkowy]]
 
Opracował: Roman Żyła

Wersja z 09:51, 22 gru 2014

Zespół pałacowo-parkowy w Szczekocinach - zgodnie z zapisami pierwszą rezydencję [1] wznieśli Dębińscy zapewne w 1709 roku przypuszczalnie w stylu barkowym. Obecny pałac wzniesiony w latach 1770-1780 ([2] podaje datę końcową 1789) według projektu Franciszka Ferdynanda Naxa dla Urszuli z Morsztynów Dębińskiej.

Architektura

Reprezentuje styl klasycystyczny, piętrowy, murowany. Odnawiany w 1825, w remoncie od 1979. Dwa klasycystyczne XIX w. pawilony piętrowe, symetryczne, na planie kwadratu z kolumnowymi portykami. Park geometryczny z XVIII w. powiększony w XIX w. o część krajobrazową, przekomponowany na przełomie XIX / XX wieku.

Właściciele

Kolejni właściciele: Dębińscy, Czaccy, Łubieńscy, Halpertowie, Ciechanowscy

W pałacu gościli m.in.:

1787 – król Stanisław August Poniatowski

1794 – Tadeusz Kościuszko

Bibliografia

1. Praca zbiorowa pod redakcją Marii Ireny Mileskiej „Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski”, wyd. IV uzupełnione, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000.

2. Józef Pilch „Leksykon zabytków architektury Górnego Śląska”, wyd. I, Arkady, Warszawa 2008.

3. Tadeusz Glinka, Andrzej Walenciak, Paweł Walenciak „Małopolska Północno-Zachodnia”, wyd. I, SiT, Warszawa 2002.

Opracował: Roman Żyła