Łaźnia miejska w Sosnowcu
Łaźnia miejska - w 1927 roku uruchomiono w Sosnowcu przy ul. Sławkowskiej (obecnie Legionów) łaźnię komunalną. Budowa łaźni wchodziła w zakres planów inwestycyjnych socjalistycznego samorządu miasta, który sprawował władzę w Sosnowcu od 1925 roku. Wstępne prace budowlane wszczęte byty już wcześniej, za kadencji poprzedniej Rady Miejskiej.
Przeznaczenie
Na łaźnię przeznaczono budynek z 1905 r., w którym w okresie zaborów mieściła się siedziba carskiej policji. Zakład przebudowano i przystosowano dla potrzeb zakładu kąpielowego. Łaźnię wyposażono w kabiny wannowe, natryskowe i parownię. Wodę do kąpieli czerpano pompami bezpośrednio z Czarnej Przemszy.
Kanalizacja
Podjęte wcześniej próby zaopatrywania łaźni z wywierconej studni artezyjskiej skończyły się bowiem niepowodzeniem. Woda z rzeki przechodziła przez filtry oczyszczające do zbiornika, z którego przedostawała się do pojemnika podgrzewanego parą. Parę dostarczały dwa małe kotły pod ciśnieni em 0,5 atmosfery.
Po wojnie
Po wojnie przy budynku zasadniczym stanęła parterowa przybudówka. W 1956 roku obok kotłowni wybudowano zbiornik na ciepłą wodę o pojemności 30 m3. Łaźnia składała się z 14 kabin wannowych, 28 kabin natryskowych i parowni.
W latach 1949 - 1953 zakład kąpielowy administrowany był przez Wydział Zdrowia. W 1953 roku połączono go z Miejską Pralnią, od 1957 r. podlegał pod Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej. Łaźnia była w okresie PRL- u zakładem nierentownym, o niskiej frekwencji, a jej przestarzałe urządzenia wymagały remontu.
Przekształcenie
W latach 60. XX wieku władze miejskie podjęły decyzje o przekształceniu łaźni w zakład kąpielowo-leczniczy. Planowano m.in. wprowadzenie kąpiel i jodobromowych i kwasowęglówki, a także otwarcie gabinetów lekarskich oraz salonu masaży. Realizacja projektu opracowanego przez Wojewódzkie Biuro Projektów w Katowicach trwała do połowy lat 70. Utworzony Zakład Przyrodoleczniczy czynny był do lutego 1999 roku.
Bibliografia
- Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC, tom I. Muzeum w Sosnowcu, 2002, s. 30-31. ISBN 83-915173-5-7.
