Aleksander Jachowicz

Zagłębiowskie Biogramy
Imię i nazwisko	Aleksander Jachowicz
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1928 Grybów
Data śmierci	15 sierpnia 1989
Miejsce spoczynku	Sosnowiec
Zawód	geolog, paleontolog

Aleksander Jachowicz - (ur. 26 lutego 1928 r. w Grybowie, zm. 15 sierpnia 1989 r.) geolog, paleontolog, jeden z twórców nowoczesnej palinologii w Polsce i Europie, profesor, prorektor Uniwersytetu Śląskiego.

Edukacja

W rodzinnej miejscowości chodził do szkoły powszechnej, a następnie w latach 1942 – 1946 był uczniem i laborantem w zakładzie fotograficznym. Jednocześnie kontynuował naukę na tajnych kompletach (do końca 1944 r. ukończył trzy klasy gimnazjum) oraz pełnił funkcje łącznika i kuriera Tajnej Organizacji Nauczania między Okręgami Nowy Sącz i Grybów. Maturę zdał w 1946 r. w Liceum Humanistycznym w Grybowie, do którego uczęszczał po wyzwoleniu.

Od 1946 r. studiował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie w 1952 r. uzyskał tytuł inżyniera geologa i stopień magistra nauk technicznych w zakresie geologii i poszukiwania złóż węgli.

Praca

W latach 1949 - 1952 pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym w Krakowie w Pracowni Paleobotaniki Karbonu. Przeniesiony następnie do Katedry Złóż Węgli, utworzonej w 1952 r. w Akademii Górniczo-Hutniczej, prowadził do 1955 r. wykłady dla studentów i ćwiczenia z geologii złóż oraz paleobotaniki.

W 1955 r. wyjechał do Czechosłowacji, gdzie przez rok był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Państwowym „Uhelny Pruzkum” w charakterze eksperta. Od listopada 1955 r. pracował w Instytucie Geologicznym Stacji Karpackiej w Krakowie, a następnie w Stacji Górnośląskiej IG w Czeladzi, skąd przeniósł się do Sosnowca. Tutaj (od 1960 r. mieszkał w Sosnowcu), w Instytucie Geologicznym, piastował stanowisko kierownika Pracowni Sporologii Karbonu i Petrografii Węgla W 1963 r. otrzymał stopień doktora nauk przyrodniczych (napisał rozprawę „Nowe gatunki Tripartites z namurn górnośląskiego”), a w 1960 r. habilitował się z palinologu stratygraficznej (na podstawie pracy „Mikroflora warstw zarębiańskich w Górach Świętokrzyskich”).

Tytuł docenta nadała mu rada Naukowa Instytutu Geologicznego, a w 1975 r. został mianowany przez Radę Państwa profesorem nadzwyczajnym nauk przyrodniczych.

W latach 1970 - 1972 pełnił funkcje kierownika Zakładu Badań Podstawowych i Laboratoryjnych, a następnie Oddziału Górnośląskiego IG. Prowadził głównie badania w zakresie mikropaleobotaniki i stratygrafii karbonu oraz paleografii i geologii złóż węgli. W tych dziedzinach był wybitnym specjalistą. Brał udział w organizowaniu prac naukowych i badaniach geologicznych karbonu, m.in. na terenach Rybnickiego Okręgu Węglowego (1951 – 1952), Kobióra, Ćwiklic-Międzyrzecza, Gór Świętokrzyskich, Pomorza, Lubelszczyzny. Za odkrycie i udokumentowanie złóż węgla kamiennego na Lubelszczyźnie otrzymał, wspólnie z zespołem pracowników IG, Nagrodę Państwową I stopnia (1972).

Od 1974 r. współpracował z Uniwersytetem Śląskim. Był organizatorem i dyrektorem Instytutu Geologii i kierownikiem Zakładu, a następnie Katedry Paleontologii i Stratygrafii oraz dziekanem (1975 - 1981) utworzonego w Sosnowcu Wydziału Nauk o Ziemi. W 1982 r. został mianowany prorektorem Uniwersytetu Śląskiego; funkcję tę sprawował do końca życia.

Działalność administracyjną i dydaktyczną prof. A. Jachowicz z powodzeniem łączył z badaniami naukowymi i popularyzacją wiedzy. Jego dorobek naukowy obejmuje 100 publikacji, w tym kilka monografii oraz kilkadziesiąt niepublikowanych prac archiwalnych. Był uczestnikiem i referentem wielu międzynarodowych konferencji naukowych w Holandii, Francji, Anglii, Czechach, NRF, Hiszpanii, Rosji i Chinach, organizował wspólne posiedzenia naukowe z zakresu paleontologii i palinologii oraz uczestniczył w opracowaniach wielu monografii wydawanych przez zagraniczne ośrodki naukowe. W 1958 r. współtworzył Międzynarodową Komisję Mikroflory Paleozoiku (CIMP), do której należał do końca życia.

Wykształcił specjalistyczne kadry badawcze i techniczne, pod jego kierunkiem powstawały prace doktorskie i magisterskie, recenzował przewody habilitacyjne i wnioski profesorskie.

Bibliografia

• Małgorzata Śmiałek, Zbigniew Studencki: Sosnowieckie ABC, tom VII. Muzeum w Sosnowcu, 2008, s. 31-32. ISBN 978-83-89199-37-9. 

Tekst pochyłą czcionką