Zygmunt Różycki

ZYGMUNT RÓŻYCKI (1883 - 1930) POETA, PROZAIK, URZĘDNIK

Urodził się 7 grudnia1883 roku w Łęce. Ojciec Jan Nepomucen Różycki herbu Rola był z zawodu notariuszem przy Sądzie Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim. Studiował przez trzy lata polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W 1900 roku dostał posadę urzędnika kontroli dochodu Kolei Nadwiślańskiej. Tutaj oprócz pracy w urzędzie rozwijał swoje zainteresowania literackie, był to okres kiedy napisał wiele tomików poezji. Debiutował tomikiem wierszy pt. "Tęsknota" w 1902 roku. Nie można zapomnieć o innych poetyckich sukcesach Różyckiego jak np.:

"Liliowe śnienia" (1905),

"Pocałunki" (1906)

"Raj Ziemski" (1906),

"Sen o nieszczęściu" (1912),

"Złoty Czerep"(1925).

Jego sukces pisarski przypieczętowany został uznaniem jego osoby pośród pisarzy tego okresu np. przez Kazimierza Przerwę - Tetmajera, który jeden z tomików naszego poety poprzedził słowem wstępnym. Różycki rozwijał swój talent pisarski w pisaniu książek dla dzieci takich jak np. "Bajka o Czarnoksiężniku jego niegrzecznym synku".

Jego najważniejszy wiersz pt. "Na ustach koralu" był inspiracją dla wybitnych muzyków tego okresu, a kompozytor Lucjan Marczewski opracował do niego muzykę. Powstałą pieśń uczynił przebojem Jan Kiepura. Różycki jest uznawany za autora słów do pieśni pt. "0 mój rozmarynie rozwijaj się". Zmarł 3 kwietnia 1930 roku w Pabianicach. W 2001 r. mieszkańcy Łęknic postanowili upamiętnić osobę wybitnego pisarza, fundując obelisk z tablicą pamiątkową.

Biogram opracowała Karolina Szymkowska

Portret Zygmunta Różyckiego namalował Leonard Mierkiewicz