Przędzalnia Czesankowa Politex , Przędzalnia Dietla, Sosnowiec, 1879 - 1994: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Politex-Sonowiec-0001.jpg|thumb|300px|Brama wjazdowa, widok z 2016 r.]]
[[Plik:Politex-Sonowiec-0001.jpg|thumb|300px|Brama wjazdowa, widok z 2016 r.]]
[[Plik:Politex-Sonowiec-0002.jpg|thumb|300px|Widok od ulicy Żeromskiego, widok z 2016 r.]]
[[Plik:Politex-Sonowiec-0002.jpg|thumb|300px|Widok od ulicy Żeromskiego, widok z 2016 r.]]
'''Przędzalnia Czesankowa ,,Politex”''' - nieistniejący zakład w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], założony w 1879 roku przez niemieckiego przedsiębiorcę / przemysłowca [[Henryk Dietel|Henryka Dietla]]. Jego ojciec, Heinricha Gottlob Dietl, w 1853 roku uruchomił podobną przędzalnie w {{W|Wilkau-Haßlau|Wilkau}}<ref name="wikicyt">{{Cytuj stronę|url=https://de.wikisource.org/wiki/Heinrich_Dietel_in_Wilkau,_Kammgarnspinnerei|tytuł=Heinrich Dietel in Wilkau, Kammgarnspinnerei}}</ref><ref name="wilkau">{{Cytuj stronę|url=http://www.albert-gieseler.de/dampf_de/firmen4/firmadet49676.shtml|tytuł=Heinrich Dietel Aktiengesellschaft}}</ref>. Była to pierwsza przędzalnia czesankowa w {{W|Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwie Polskim}} (1815 - 1918) i przez długi czas jedyna. Była też zarazem największą przędzalnią czesankową w {{W|Imperium Rosyjskie|Cesarstwie Rosji}}. Zatrudniała 2000 osób i przynosiła właścicielom ogromne zyski, dzięki którym przyczyniła się do rozwoju Sosnowca ([[Heinrich_Dietel#fundator|liczne inwestycje nieprzemysłowe Henryka Dietla]]). Przędzalnia przez lata była jednym z największych zakładów przemysłowych w mieście. Wkrótce otwarto w mieście również dwie inne przędzalnie, należące do [[:Kategoria:Schöenowie|rodziny Schoenów]].  
'''Przędzalnia Czesankowa ,,Politex”''' / '''Przędzalnia Dietla''' - nieistniejący zakład w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], założony w 1879 roku przez niemieckiego przedsiębiorcę / przemysłowca [[Henryk Dietel|Henryka Dietla]]. Jego ojciec, Heinricha Gottlob Dietl, w 1853 roku uruchomił podobną przędzalnie w {{W|Wilkau-Haßlau|Wilkau}}<ref name="wikicyt">{{Cytuj stronę|url=https://de.wikisource.org/wiki/Heinrich_Dietel_in_Wilkau,_Kammgarnspinnerei|tytuł=Heinrich Dietel in Wilkau, Kammgarnspinnerei}}</ref><ref name="wilkau">{{Cytuj stronę|url=http://www.albert-gieseler.de/dampf_de/firmen4/firmadet49676.shtml|tytuł=Heinrich Dietel Aktiengesellschaft}}</ref>. Była to pierwsza przędzalnia czesankowa w {{W|Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwie Polskim}} (1815 - 1918) i przez długi czas jedyna. Była też zarazem największą przędzalnią czesankową w {{W|Imperium Rosyjskie|Cesarstwie Rosji}}. Zatrudniała 2000 osób i przynosiła właścicielom ogromne zyski, dzięki którym przyczyniła się do rozwoju Sosnowca ([[Heinrich_Dietel#fundator|liczne inwestycje nieprzemysłowe Henryka Dietla]]). Przędzalnia przez lata była jednym z największych zakładów przemysłowych w mieście. Wkrótce otwarto w mieście również dwie inne przędzalnie, należące do [[:Kategoria:Schöenowie|rodziny Schoenów]].  


==H. Dietel Spółka Akcyjna Przemysłu Włókienniczego w Sosnowcu==
==H. Dietel Spółka Akcyjna Przemysłu Włókienniczego w Sosnowcu==

Wersja z 22:13, 10 maj 2022

Brama wjazdowa, widok z 2016 r.
Widok od ulicy Żeromskiego, widok z 2016 r.

Przędzalnia Czesankowa ,,Politex” / Przędzalnia Dietla - nieistniejący zakład w Sosnowcu, założony w 1879 roku przez niemieckiego przedsiębiorcę / przemysłowca Henryka Dietla. Jego ojciec, Heinricha Gottlob Dietl, w 1853 roku uruchomił podobną przędzalnie w Wilkau[1][2]. Była to pierwsza przędzalnia czesankowa w Królestwie Polskim (1815 - 1918) i przez długi czas jedyna. Była też zarazem największą przędzalnią czesankową w Cesarstwie Rosji. Zatrudniała 2000 osób i przynosiła właścicielom ogromne zyski, dzięki którym przyczyniła się do rozwoju Sosnowca (liczne inwestycje nieprzemysłowe Henryka Dietla). Przędzalnia przez lata była jednym z największych zakładów przemysłowych w mieście. Wkrótce otwarto w mieście również dwie inne przędzalnie, należące do rodziny Schoenów.

H. Dietel Spółka Akcyjna Przemysłu Włókienniczego w Sosnowcu

Po śmierci założyciela (w 1911 roku) fabryką zarządzali jego synowie Przędzalnia wełny czesankowej rozwijała się dynamicznie do wybuchu I wojny światowej. Wojna spowodowała unieruchomienie fabryki, co pociągnęło za sobą wielkie straty. W 1920 roku przędzalnia została ponownie uruchomiona i wytwarzała przędzę przez cały okres międzywojenny. W 1922 utworzono spółkę H. Dietel Spółka Akcyjna Przemysłu Włókienniczego w Sosnowcu, do której przekazano (sprzedano) wszystkie udziały przędzalni. Udziałowcami Spółki byli prawie wyłącznie członkowie rodziny Dietlów.[3]

Przędzalnia i Spółka funkcjonowały także w czasie II wojny światowej, ale ze względu na trudności stopniowo ograniczano produkcję i demontowano maszyny. W budynkach fabrycznych zainstalowano wytwórnię hamulców i kompresorów; część maszyn była jednak czynna do końca okupacji niemieckiej.

Politex

Przędzalnia na planie miasta z 1921 roku

W lutym 1945 rok przędzalnia została przejęta przez tymczasowy zarząd państwowy [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. L. Domański, Będzin 1982]. 11 kwietnia 1946 Rozporządzeniem Rady Ministrów zakłady zostały wciągnięte do piątego wykazu przedsiębiorstw, przechodzących na własność Państwa, a 3 grudnia 1947 stan ten został zatwierdzony przez ówczesnego Ministra Przemysłu i Handlu - Hilarego Minca[4]. Na podstawie przejętego majątku utworzonoSosnowiecką Przędzalnię Czesankową Politex. Jeszcze w latach 70. w zakładzie produkowano tkacką i dziewiarską przędzę czesankową. Fabryka była też jedynym producentem przędzy na tkaniny trudnopalne dla przemysłu okrętowego i włókien polipropylenowych na tzw. suche pieluszki". W 1993 ogłoszono upadłość i likwidację zakładów. W 1999 roku władze miasta ściągnęły do fabryki architektów i wizjonerów, którzy mieli stworzyć z niej tętniące rozrywką i kulturą studenckie centrum na kształt dzielnicy klubów przy ul. Stodolni w Ostrawie. Niestety, plan się okazał utopią. W 2009 roku Forum dla Zagłębia Dąbrowskiego-Sosnowiec zaproponowało stworzenie ośrodka pod nazwą Przędzalnia Kultury. Niestety i ten pomysł nie został zrealizowany. Syndyk masy upadłościowej państwowego Politeksu rozparcelował fabrykę między kilkunastu prywatnych właścicieli. W wyniku zaniedbań budynki zostały doprowadzone do ruiny. Ponieważ zakład nie był wpisany do rejestru zabytków, w 2012 roku rozpoczęto wyburzanie głównej hali, będącej już w stanie posuniętej ruiny. Przed wyburzeniem udało uratować się jedną frontową ścianę fabryki, budynek administracyjny - dyrekcję przędzalni, którą podobnie jak pałac, kościół i szkołę udało się wpisać do rejestru zabytków.

Przypisy

Liki zewnętrzne