Tekst źródłowy strony Ludwik Roch Gietyngier

{{Biogram infobox
 |imię i nazwisko      = ks. Ludwik Roch Gietyngier
 |imię i nazwisko org  =
 |pseudonim            =
 |grafika              = Ludwik Roch Gietyngier.jpg 
 |opis grafiki         = ks. Ludwik Roch Gietyngier
 |podpis               = 
 |data urodzenia       = [[16 sierpnia]] [[1904]]
 |miejsce urodzenia    = [[Żarki]]
 |imię przy narodzeniu =
 |data śmierci         = [[30 listopada]] [[1941]]
 |miejsce śmierci      = Dachau
 |przyczyna śmierci    = 
 |miejsce spoczynku    = 
 |zawód                = ksiądz katolicki
 |odznaczenia          = 
 |commons              =
 |wikiźródła           =
 |wikicytaty           =
 |www                  =
}}
'''Ludwik Roch Gietyngier''' (ur. [[16 sierpnia]] [[1904]] r. [[Żarki|Żarkach]], zm. [[30 listopada]] [[1941]] r. w Dachau) ksiądz, męczennik, błogosławiony kościoła katolickiego.

[[13 czerwca]] [[1999]] r. Ojciec Święty [[Jan Paweł II]] wyniósł w Warszawie na ołtarze 108 męczenników II wojny światowej. Wśród nich znalazł się kapłan związany z [[Będzin|Będzinem]]. Ludwik Roch Gietyngier w latach trzydziestych pracował jako prefekt w [[Parafia p.w. Świętej Trójcy w Będzinie|parafii pw. Świętej Trójcy]].

==Rodzina==
Był synem Władysława i Józefy z domu Maślankiewicz. Ojciec był z zawodu ślusarzem. Ludwik został ochrzczony w kościele parafialnym w trzy dni po urodzeniu. Gdy miał cztery lata, został oddany przez rodziców do miejscowej ochronki prowadzonej przez siostry zakonne. 

==Edukacja==
Świadectwo dojrzałości uzyskał w [[1922]] r. We wrześniu zgłosił się do seminarium duchownego w Kielcach. W tym czasie powstała diecezja częstochowska, a rodzinna parafia Ludwika została w jej granicach. Po utworzeniu seminarium duchownego diecezji częstochowskiej w Krakowie starał się o przeniesienie do niego. Udało mu się to [[2 czerwca]] [[1927]] r.

==Kapłaństwo==
[[25 czerwca]] [[1927]] r. na Jasnej Górze Ludwik Gietyngier otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa częstochowskiego Teodora Kubiny. Został wikariuszem w [[Parafia p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Dąbrowie Górniczej-Strzemieszycach Wielkich|parafii Strzemieszyce]] w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu Dąbrowskim]]. Pragnąc pogłębić wiedzę teologiczną, starał się o przyjęcie na Uniwersytet Jagielloński. Zgodnie z ówczesnymi przepisami został przyjęty na piąty rok studiów na Fakultecie Teologicznym. Absolutorium uniwersyteckie uzyskał [[30 czerwca]] [[1929]] r. i otrzymał stopień naukowy magistra teologii.

Bp Kubina mianował ks. Ludwika Gietyngiera prefektem etatowym w ośmioklasowej publicznej szkole powszechnej w [[Będzin|Będzinie]]. Uczył także w innych szkołach.

— Chodziłam do prywatnego Gimnazjum Wandy Replińskiej w Będzinie. Ks. Gietyngier wymagał od nas bardzo dużo, ale lubiłyśmy go. Do dzisiaj pamiętam, jak powiedział mi kiedyś: „Stasiu, powinnaś się więcej uczyć religii”. Zachowałam na pamiątkę legitymację członka Sodalicji Mariańskiej mojego brata, do której należał przed wojną. Jest tam podpis księdza Ludwika z datą 1931 r. — wspomina Stanisława Markiel. 

Po pięciu latach pracy pedagogicznej i dydaktycznej w Będzinie — 10 sierpnia 1934 r. — otrzymał nominację na nauczyciela religii w szkołach średnich w Częstochowie. Obowiązki prefekta etatowego pełnił w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim im. Tadeusza Kościuszki. Jednocześnie był kapelanem w domu zakonnym sióstr zmartwychwstanek w Częstochowie. Po zlikwidowaniu Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w 1936 r. otrzymał etat nauczyciela religii w Państwowej Szkole Zawodowej Żeńskiej oraz w Państwowym Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli. W tym czasie przygotowywał pracę doktorską na temat dziejów dekanatu częstochowskiego pod zaborem rosyjskim. 

8 kwietnia 1938 r. został mianowany asystentem kościelnym Koła Związku Inteligencji Katolickiej w Częstochowie, czego nie mógł pogodzić z dotychczasowymi obowiązkami. Musiał więc z nich zrezygnować, tym bardziej że podupadł na zdrowiu. Na początku 1939 r. bp Kubina mianował go także moderatorem II Sodalicji Pań Nauczycielek pw. Matki Boskiej Różańcowej i św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Częstochowie.

Od 1 września 1941 r. ks. Ludwik Gietyngier miał rozpocząć pracę na stanowisku dyrektora Prywatnego Biskupiego Gimnazjum Męskiego im. T. Kościuszki diecezji częstochowskiej w Wieluniu. Na przeszkodzie stanął wybuch II wojny światowej oraz okupacja niemiecka. Wieluń wraz z okolicami został włączony do Kraju Warty. Sytuacja duchowieństwa katolickiego była tutaj bardzo ciężka. Biskup zalecał jednak kapłanom, by trwali na powierzonych im parafiach. Ks. Gietyngier przebywał już w Wieluniu, gdy jesienią 1939 r. zabrakło duszpasterza w parafii Raczyn. Przyjął wówczas nominację na stanowisko tamtejszego proboszcza.

6 października 1941 r. został aresztowany przez gestapo i wraz z innymi kapłanami z powiatu wieluńskiego przewieziony do obozu przejściowego w Konstantynowie k. Łodzi. Po trzech tygodniach wysłano go transportem kolejowym wraz ze wszystkimi kapłanami do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie otrzymał numer 28 288.

Bardzo trudne warunki więzienne w Konstantynowie, męcząca podróż oraz terror pierwszych dni pobytu w Dachau pogorszyły stan zdrowia ks. Ludwika Gietyngiera. [[30 listopada]] [[1941]] r. odprowadzono go do „szpitala” obozowego, gdzie został powalony na ziemię przez jednego z najokrutniejszych oprawców. Sepp Hayden deptał go po brzuchu, a potem zamordował.
 
''Biogram opracowała: Katarzyna Maciejewska''

[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Gietyngier, Ludwik Roch]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Żarkach|Gietyngier, Ludwik Roch]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Będzinem|Gietyngier, Ludwik Roch]]
[[Kategoria:Ludzie związani ze Strzemieszycami|Gietyngier, Ludwik Roch]]
[[Kategoria:Duchowni|Gietyngier, Ludwik Roch]]


{{DEFAULTSORT:Ludwik Roch Gietyngier}}