Lichtuga Jurek: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 2: Linia 2:


==Historia==
==Historia==
Ogólnie lichtuga jest to kilkusettonowa, pełnopokładowa, barka rzeczna przystosowana do żeglugi morskiej dzięki wysokim burtom. Przeważnie bez napędu w związku z czym pływała w zestawie z holownikiem. Lichtugi morskie posiadały proste, dwumasztowe ożaglowanie skośne traktowane jako napęd uzupełniający i awaryjny. Ze względu na kształt kadłuba słabo pływały pod żaglami. Lichtuga wybudowana została w [[1901]] roku jako jednostka o nośności tysiąc dwieście ton, długości ponad pięćdziesiąt metrów a jej zanurzenie określono na ponad 4,5 m.  W listopadzie [[1926]] roku została zakupiona od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG. przez polskie [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk”]] w Tczewie, gdzie otrzymała nazwę „Jurek”. Używana była do przewożenia węgla pochodzącego z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Gdańsku do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Po likwidacji [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” |‎ Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk”]] lichtuga została odkupiona przez Bugsier: Reederei- und Bergungs-A.-G., Hamburg.
Ogólnie lichtuga jest to kilkusettonowa, pełnopokładowa, barka rzeczna przystosowana do żeglugi morskiej dzięki wysokim burtom. Przeważnie bez napędu w związku z czym pływała w zestawie z holownikiem. Lichtugi morskie posiadały proste, dwumasztowe ożaglowanie skośne traktowane jako napęd uzupełniający i awaryjny. Ze względu na kształt kadłuba słabo pływały pod żaglami. Lichtuga wybudowana została w [[1901]] roku jako „Mosel” (dane rejestrowe: 740 BRT, 634 NRT, 1200 t). Lichtuga prawdopodobnie jednopokładowa o długości 52,2 m, szerokości 10,6 m. Zanurzenie jej określono na ponad 4,5 m.  W listopadzie [[1926]] roku została zakupiona od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG. przez polskie [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk”]] w Tczewie, gdzie otrzymała nazwę „Jurek”. Używana była do przewożenia węgla pochodzącego z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Gdańsku do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Po likwidacji [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” |‎ Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk”]] lichtuga została odkupiona przez Bugsier, Reeder- und Bergungs AG, Hamburg, gdzie przywrócono jej poprzednią nazwę „Mosel”.
# BRT (tona rejestrowa brutto) – dawna międzynarodowa jednostka pojemności rejestrowej brutto statku
# NRT (tona rejestrowa netto) – dawna międzynarodowa jednostka pojemności rejestrowej netto statku


==Bibliografia==
==Bibliografia==
* Miciński J.: Trzy awarie. Gdańsk 1967.
* Miciński J.: Trzy awarie. Gdańsk 1967.
* Górniczy Śląsk pod Polską banderą. Zabrze 1983, s. 23.
* Górniczy Śląsk pod Polską banderą. Zabrze 1983, s. 23.
* [http://oceania.pbworks.com/w/page/8467837/pl20 Lichtugi i szalandy]


[[Gerard Kulej|Germadon]]
[[Gerard Kulej|Germadon]]
[[Kategoria:Flota|Lichtuga Jurek]]
[[Kategoria:Flota|Lichtuga Jurek]]

Wersja z 13:40, 3 sie 2019

Lichtuga „Jurek” – niewielki statek morski z okresu międzywojennego należący do ‎ Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk”, które zostało założone przez zakłady przemysłowe Zagłębia Dąbrowskiego.

Historia

Ogólnie lichtuga jest to kilkusettonowa, pełnopokładowa, barka rzeczna przystosowana do żeglugi morskiej dzięki wysokim burtom. Przeważnie bez napędu w związku z czym pływała w zestawie z holownikiem. Lichtugi morskie posiadały proste, dwumasztowe ożaglowanie skośne traktowane jako napęd uzupełniający i awaryjny. Ze względu na kształt kadłuba słabo pływały pod żaglami. Lichtuga wybudowana została w 1901 roku jako „Mosel” (dane rejestrowe: 740 BRT, 634 NRT, 1200 t). Lichtuga prawdopodobnie jednopokładowa o długości 52,2 m, szerokości 10,6 m. Zanurzenie jej określono na ponad 4,5 m. W listopadzie 1926 roku została zakupiona od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG. przez polskie Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” w Tczewie, gdzie otrzymała nazwę „Jurek”. Używana była do przewożenia węgla pochodzącego z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Gdańsku do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Po likwidacji ‎ Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk” lichtuga została odkupiona przez Bugsier, Reeder- und Bergungs AG, Hamburg, gdzie przywrócono jej poprzednią nazwę „Mosel”.

  1. BRT (tona rejestrowa brutto) – dawna międzynarodowa jednostka pojemności rejestrowej brutto statku
  2. NRT (tona rejestrowa netto) – dawna międzynarodowa jednostka pojemności rejestrowej netto statku

Bibliografia

  • Miciński J.: Trzy awarie. Gdańsk 1967.
  • Górniczy Śląsk pod Polską banderą. Zabrze 1983, s. 23.
  • Lichtugi i szalandy

Germadon