Eugeniusz Arnold: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
Eugeniusz Arnold - lekarz | {{Biogram infobox | ||
|imię i nazwisko = Eugeniusz Arnold | |||
|imię i nazwisko org = | |||
|pseudonim = | |||
|grafika = Eugeniusz_Arnold.jpg | |||
|opis grafiki = Eugeniusz Arnold | |||
|podpis = | |||
|data urodzenia = [[1866]] | |||
|miejsce urodzenia = | |||
|imię przy narodzeniu = | |||
|data śmierci = [[1935]] | |||
|miejsce śmierci = | |||
|przyczyna śmierci = | |||
|miejsce spoczynku = | |||
|zawód = Lekarz, chirurg, działacz społeczny | |||
|odznaczenia = | |||
|commons = | |||
|wikiźródła = | |||
|wikicytaty = | |||
|www = | |||
}} | |||
'''Eugeniusz Arnold''' - syn Jana, lekarz-chirurg i działacz społeczny. Urodzony w 1866 roku. Chirurg szpitala górniczego na [[Sielec (Sosnowiec)|Sielcu]], prezes Sieleckiego Towarzystwa Muzycznego. Jego prywatny gabinet mieścił się przy ul. [[Ulica Warszawska (Sosnowiec)|Warszawskiej]] 8. W 1907 roku zademonstrował jako pierwszy w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu]] działanie aparatu rentgenowskiego. Od 1914 roku był prezesem [[Polskie Towarzystwo Lekarskie w Zagłębiu Dąbrowskim|Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego]], członek Centralnego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu, w 1933 roku uhonorowany godnością członka honorowego Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego. Zmarł w 1935 roku. | |||
==Życiorys== | |||
Eugeniusz Arnold urodził się [[30 grudnia]] [[1866]] roku we wsi Kącik (pow. Piotrków Trybunalski). Maturę uzyskał w Płocku w roku 1886. Studiował medycynę - początkowo w Warszawie, później w Dorpacie. Dyplom uzyskał w roku 1894. Po studiach osiadł w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] jako lekarz wolno praktykujący w latach 1895-1902. W 1903 r. został lekarzem ambulatoryjnym i szpitalnym w Towarzystwie Górniczym "Hrabia Renard" w sosnowieckim szpitalu sieleckim. W 1905 r. dokształcał się w chirurgii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1906 r. został starszym lekarzem szpitala kopalni i ordynatorem oddziału chirurgicznego, a w 1911 r. lekarzem naczelnym szpitala kopalnianego (sieleckiego). | |||
Podczas I wojny światowej był lekarzem wojskowym w szpitalu fortecznym w Brześciu Litewskim (1914 r.), a później w Smoleńsku jako starszy ordynator szpitala polowego (1915-1917). | |||
W 1918 roku, w Smoleńsku, był lekarzem jednostki artylerii polowej Armii Czerwonej. W tym samym roku wrócił do Sosnowca i objął stanowisko dyrektora Szpitala Sieleckiego (1918-1922). W 1919 r. był członkiem Głównego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu, opiekował się powstańcami śląskimi i uchodźcami. Po 20 latach zrezygnował z pracy, gdy zażądano od niego postępowania niezgodnego z etyką. Przeniósł się do Krzywinia | |||
(pow. Kościan) (1922-1924), po czym został lekarzem w Kaliszu (1924-1925). Później praktykował w Raszkowie (pow. Odolana), stamtąd przeniósł się do Liskowa (pow. Kalisz). Pod koniec życia mieszkał w Korytkowie (pow. Turek, obecnie Adamów). Zmarł [[2 lutego]] [[1935]] roku w Lubanowie (pow. Błaszki). | |||
Był jednym z założycieli Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego w 1907 roku, trzykrotnie jego prezesem oraz członkiem Komisji Rewizyjnej. Na posiedzeniach TLZD wygłosił 25 referatów. Nadano mu godność Honorowego Członka tego Towarzystwa w 1932 roku. W 1911 roku był założycielem i pierwszym prezesem oddziału Sosnowieckiego Towarzystwa Higienicznego Warszawskiego. Był organizatorem pierwszego pogotowia ratunkowego (konnego) przy kopalni. | |||
Opracował EMILIAN KOCOT. | |||
Źródła: | |||
*Piotr Szarejko, ''Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku'', Warszawa 1991 r. | |||
*''Pamiętnik XXV-letniej działalności i obchodu Jubileuszu Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego'', Sosnowiec 1933. | |||
==Źródło== | |||
[[Emilian Kocot]]: ''[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]'' | |||
(zamieszczone na stronie za zgodą autora) | |||
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Arnold, Eugeniusz]] | |||
[[Kategoria:Lekarze|Arnold, Eugeniusz]] |
Aktualna wersja na dzień 12:12, 8 cze 2014
Zagłębiowskie Biogramy | |
Eugeniusz Arnold | |
Imię i nazwisko | Eugeniusz Arnold |
Data urodzenia | 1866 |
Data śmierci | 1935 |
Zawód | Lekarz, chirurg, działacz społeczny |
Eugeniusz Arnold - syn Jana, lekarz-chirurg i działacz społeczny. Urodzony w 1866 roku. Chirurg szpitala górniczego na Sielcu, prezes Sieleckiego Towarzystwa Muzycznego. Jego prywatny gabinet mieścił się przy ul. Warszawskiej 8. W 1907 roku zademonstrował jako pierwszy w Zagłębiu działanie aparatu rentgenowskiego. Od 1914 roku był prezesem Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego, członek Centralnego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu, w 1933 roku uhonorowany godnością członka honorowego Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego. Zmarł w 1935 roku.
Życiorys
Eugeniusz Arnold urodził się 30 grudnia 1866 roku we wsi Kącik (pow. Piotrków Trybunalski). Maturę uzyskał w Płocku w roku 1886. Studiował medycynę - początkowo w Warszawie, później w Dorpacie. Dyplom uzyskał w roku 1894. Po studiach osiadł w Dąbrowie Górniczej jako lekarz wolno praktykujący w latach 1895-1902. W 1903 r. został lekarzem ambulatoryjnym i szpitalnym w Towarzystwie Górniczym "Hrabia Renard" w sosnowieckim szpitalu sieleckim. W 1905 r. dokształcał się w chirurgii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1906 r. został starszym lekarzem szpitala kopalni i ordynatorem oddziału chirurgicznego, a w 1911 r. lekarzem naczelnym szpitala kopalnianego (sieleckiego).
Podczas I wojny światowej był lekarzem wojskowym w szpitalu fortecznym w Brześciu Litewskim (1914 r.), a później w Smoleńsku jako starszy ordynator szpitala polowego (1915-1917). W 1918 roku, w Smoleńsku, był lekarzem jednostki artylerii polowej Armii Czerwonej. W tym samym roku wrócił do Sosnowca i objął stanowisko dyrektora Szpitala Sieleckiego (1918-1922). W 1919 r. był członkiem Głównego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu, opiekował się powstańcami śląskimi i uchodźcami. Po 20 latach zrezygnował z pracy, gdy zażądano od niego postępowania niezgodnego z etyką. Przeniósł się do Krzywinia (pow. Kościan) (1922-1924), po czym został lekarzem w Kaliszu (1924-1925). Później praktykował w Raszkowie (pow. Odolana), stamtąd przeniósł się do Liskowa (pow. Kalisz). Pod koniec życia mieszkał w Korytkowie (pow. Turek, obecnie Adamów). Zmarł 2 lutego 1935 roku w Lubanowie (pow. Błaszki).
Był jednym z założycieli Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego w 1907 roku, trzykrotnie jego prezesem oraz członkiem Komisji Rewizyjnej. Na posiedzeniach TLZD wygłosił 25 referatów. Nadano mu godność Honorowego Członka tego Towarzystwa w 1932 roku. W 1911 roku był założycielem i pierwszym prezesem oddziału Sosnowieckiego Towarzystwa Higienicznego Warszawskiego. Był organizatorem pierwszego pogotowia ratunkowego (konnego) przy kopalni.
Opracował EMILIAN KOCOT.
Źródła:
- Piotr Szarejko, Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku, Warszawa 1991 r.
- Pamiętnik XXV-letniej działalności i obchodu Jubileuszu Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego, Sosnowiec 1933.
Źródło
Emilian Kocot: Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego (zamieszczone na stronie za zgodą autora)