Blanowice (Zawiercie)

Z WikiZagłębie
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Herb Zawiercia Blanowice
dzielnica Zawiercia
Status dzielnica
W granicach Zawiercia od
Kod pocztowy 00-000

Blanowice - jedna z najstarszych dzielnic Zawiercia

Historia

W dokumentach wymieniane były takie nazwy tej miejscowości jak Vilanowicz, Bilanovicz czy Bilawnycze[1].

Pierwsza wzmianka o wsi Bilanowice pochodzi z roku 1384 - wiadomo o niej tyle, że była własnością Krzywonosa z Czarnej Poręby. W roku 1403 sprzedał on ją wraz z Czarną Porębą rodzinie Pileckich z Pilicy. Od roku 1431 w Blanowicach czynna była kuźnica żelaza zwana Bilanowską. Na początku XIX w. w Blanowicach istniała kopalnia "Blanowice", która jest uważana za najstarszą kopalnię węgla w rejonie zawierciańskim.

Wieś była własnością Padniewskich, Zbaraskich, Warszyckich i Westów. Pod koniec XVIII w. we wsi był dwór, folwark, młyn z browarem i karczma; mieszkało tu ok. 200 ludzi[1]. W 1827 r. istniały 34 domy, a wieś liczyła 355 mieszkańców[2].

Miejscowość należała do parafii i gminy Kromołów, która do 1885 r. należała do powiatu olkuskiego w guberni kieleckiej, a następnie została włączona do powiatu będzińskiego w guberni piotrkowskiej dzieląc losy rozrastającego się wówczas Zawiercia. W roku 1965 przyłączono do Zawiercia część Blanowic, a w latach 1975-1976 pozostałą część wsi.

Dzielnica Zawiercia jest położona w dolince (odchodzi z niej kilka wąwozów porośniętych trawą) i na wzniesieniu kuesty jurajskiej (roztacza się z niej panorama Zawiercia i okolic). Na stoku kuesty, za kilkoma cegielniami i ich wyrobiskami gliny, stoi wapiennik.

W Blanowicach znajduje się sezonowy basen kąpielowy, który jest miejscem letniego wypoczynku mieszkańców Zawiercia. Na terenie dzielnicy działa klub piłkarski Olimpia Blanowice.

Galeria

Przypisy

  1. Materiały do słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego pod red. Semkowicza, Czorta i Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1939
  2. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I