Antoniów (Dąbrowa Górnicza): Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Antoniów'''– dzielnica Dąbrowy Górniczej; część Ząbkowic. | '''Antoniów'''– dzielnica Dąbrowy Górniczej; część Ząbkowic. | ||
==Położenie== | |||
kolonia położona między drogą szybkiego ruchu Warszawa-Kraków, a terenami przyległymi do największego wyrobiska [[Kopalnia piasku "Kuźnica Warężyńska"|kopalni piasku "Kuźnica Warężyńska"]]. | |||
==Historia== | |||
W połowie XVI w. istniała tu kopalnia rudy srebronośnej i mała kuźnica jako sadyba leśna nad [[Trzebyczka|Trzebyczką]]. Około [[1770]] r. posiadała tylko czterech zagrodników; Sebastiana Zasadzenia, Jakuba Macha, Tomasza Kostura, Tomasza Kocota, byli to prawdopodobnie gwarkowie, sadyba należała do [[Ujejsce (Dąbrowa Górnicza)|Ujejsca]], a wraz z nim do [[1940]] r. do gminy [[Wojkowice Kościelne (gm. Siewierz)|Wojkowice Kościelne]]. | |||
Część Antoniowa stanowiła posiadłość Byszewskich, których dwór znajdował się w [Wojkowice Kościelne (gm. Siewierz)|Wojkowicach Kościelnych]]. W latach [[1940]]-[[1962]] Antoniów należał do gminy [[Ząbkowice (Dąbrowa Górnicza)|Ząbkowice]], a od [[1977]] do [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowy Górniczej]]. W związku z uruchomieniem eksploatacji | |||
piasku w [[Kopalnia piasku "Kuźnica Warężyńska"|kopalni "Kuźnica Warężyńska"]] "przełożono" koryto rzeki [[Trzebyczka|Trzebyczki]] w Antoniowie, kierując jej wody do [[Przemsza|Przemszy]] w okolicy [[Wojkowice Kościelne (gm. Siewierz)|Wojkowic Kościelnych]], dawniej [[Trzebyczka|Trzebyczką]] wpadała do [[Czarna Przemsza|Czarnej Przemszy]] koło [[Marianki (Dąbrowa Górnicza)|Marianek]]. | |||
==Zmiany nazw== | |||
Zmieniały się nazwy kolonii; Sadyba Ujejska, Piła Ujejska, Kuźnica Ujejska, a w XVII w. Huta. Na początku XX w. przyjęła się nazwa Antoniów. | |||
==Galeria== | ==Galeria== | ||
| Linia 8: | Linia 20: | ||
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia: | Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia: | ||
</gallery> | </gallery> | ||
== Bibliografia == | |||
*{{Cytuj książkę | nazwisko = | imię = |nazwisko2= |imię2= | tytuł = [[Encyklopedia Dąbrowy Górniczej A - Z (Tom 1)]] | data =[[1996]] | wydawca = [[Towarzystwo Przyjaciół Dąbrowy Górniczej]] | miejsce = [[Dąbrowa Górnicza]] | isbn = 83-901687-6-6 | strony = 13}} | |||
[[Kategoria:Dzielnice i osiedla Dąbrowy Górniczej|Antoniów]] | [[Kategoria:Dzielnice i osiedla Dąbrowy Górniczej|Antoniów]] | ||
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z Dąbrową Górniczą|Antoniów]] | [[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z Dąbrową Górniczą|Antoniów]] | ||
[[Kategoria:Nazwy miejscowe w Zagłębiu Dąbrowskim|Antoniów]] | [[Kategoria:Nazwy miejscowe w Zagłębiu Dąbrowskim|Antoniów]] | ||
Wersja z 05:06, 19 lip 2019
Antoniów– dzielnica Dąbrowy Górniczej; część Ząbkowic.
Położenie
kolonia położona między drogą szybkiego ruchu Warszawa-Kraków, a terenami przyległymi do największego wyrobiska kopalni piasku "Kuźnica Warężyńska".
Historia
W połowie XVI w. istniała tu kopalnia rudy srebronośnej i mała kuźnica jako sadyba leśna nad Trzebyczką. Około 1770 r. posiadała tylko czterech zagrodników; Sebastiana Zasadzenia, Jakuba Macha, Tomasza Kostura, Tomasza Kocota, byli to prawdopodobnie gwarkowie, sadyba należała do Ujejsca, a wraz z nim do 1940 r. do gminy Wojkowice Kościelne.
Część Antoniowa stanowiła posiadłość Byszewskich, których dwór znajdował się w [Wojkowice Kościelne (gm. Siewierz)|Wojkowicach Kościelnych]]. W latach 1940-1962 Antoniów należał do gminy Ząbkowice, a od 1977 do Dąbrowy Górniczej. W związku z uruchomieniem eksploatacji piasku w kopalni "Kuźnica Warężyńska" "przełożono" koryto rzeki Trzebyczki w Antoniowie, kierując jej wody do Przemszy w okolicy Wojkowic Kościelnych, dawniej Trzebyczką wpadała do Czarnej Przemszy koło Marianek.
Zmiany nazw
Zmieniały się nazwy kolonii; Sadyba Ujejska, Piła Ujejska, Kuźnica Ujejska, a w XVII w. Huta. Na początku XX w. przyjęła się nazwa Antoniów.
Galeria
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Bibliografia
- Encyklopedia Dąbrowy Górniczej A - Z (Tom 1). Dąbrowa Górnicza: Towarzystwo Przyjaciół Dąbrowy Górniczej, 1996, s. 13. ISBN 83-901687-6-6.
