Tekst źródłowy strony Anka Kowalska

{{Biogram infobox
|imię i nazwisko ='''Anka Kowalska'''
|pseudonim =
|grafika = Anka Kowalska.jpg
|opis grafiki =Anka Kowalska
|podpis =
|data urodzenia =[[22 lutego]] [[1932]]
|miejsce urodzenia =[[Sosnowiec]]
|imię przy narodzeniu =
|data śmierci =[[29 czerwca]] [[2008]]
|miejsce śmierci =Warszawa
|przyczyna śmierci =
|miejsce spoczynku =[[Cmentarz katolicki przy ul. Smutnej w Sosnowcu|Cmentarz katolicki w Sosnowcu przy ul. Smutnej]]
|zawód =
|odznaczenia =Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
|www =
}}
'''Anka Kowalska''' - (ur. [[22 lutego]] [[1932]] r. w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], zm. [[29 czerwca]] [[2008]] r. w Warszawie) była córką znanego przedwojennego adwokata Jerzego Kowalskiego i nauczycielki Zofii Gębickiej, siostrą znanego artysty malarza i pedagoga Andrzeja Seweryna Kowalskiego ([[1930]]-[[2004]]) oraz Marii (po mężu Czerwiak), nauczycielki języka angielskiego. 

W stolicy Zagłębia mieszkała do [[1940]] r. a następnie, w obawie przed wysiedleniem, wyjechała  z rodziną na wieś Golczowice koło [[Wolbrom|Wolbromia]]. Po zakończeniu wojny wróciła do [[Sosnowiec|Sosnowca]] i uczęszczała do [[II Liceum Ogólnokształcące im. Emilii Plater w Sosnowcu|II Liceum Ogólnokształcącego im. Emilii Plater]], potem do Liceum Ogólnokształcącego w [[Będzin|Będzinie]]. Po zdaniu matury w [[1950]] r. studiowała polonistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W [[1953]]r. zadebiutowała wierszami ''„Wigilia”'' i ''„Opłatek”'' w „Słowie Powszechnym”.  

Dwa lata później wyjechała do Warszawy, gdzie początkowo pracowała dorywczo, pisząc słuchowiska do Polskiego Radia, a następnie jako korektorka w „Dziś i Jutro”. Od połowy [[1956]] r. objęła obowiązki korektorki, a później redaktorki w piśmie „Kierunki”. Za opublikowany tam cykl felietonów krytycznoliterackich pt. ''„Tym, którzy czytali”'' otrzymała w [[1959]] r. Nagrodę Literacką Młodych im. W. Pietrzaka.
  
W latach [[1960]]–[[1968]] należała do Stowarzyszenia „PAX”, z którego wystąpiła w ramach protestu przeciwko stanowisku stowarzyszenia wobec wydarzeń marcowych.
Od [[1962]] r. pracowała w Redakcji Programowej Instytutu Wydawniczego „PAX”. Wiersze, fragmenty prozy 
i recenzje ogłaszała m.in. we „Współczesności” ([[1960]]-[[1961]]) i miesięczniku „Życie i Myśl” (głównie w latach [[1968]]–[[1969]]).

Największą popularność przyniosła jej napisana w [[1964]] roku powieść ''„Pestka”'', przetłumaczona na pięć języków. Na jej podstawie powstał film w reżyserii Krystyny Jandy. Ponadto jest autorką tomików poetyckich: 
*''„Credo najmiejsze”  ([[1960]])'' 
*''„Psalm z okolicy” ([[1969]])'' 
*''„Spojrzenie” ([[1974]])''
*''„Racja Stanu” ([[1974]]–[[1984]])'' 

W latach [[1968]]–[[1983]] była członkiem Związku Literatów Polskich.

Po tzw. wydarzeniach radomskich z czerwca [[1976]] roku, zaczęła działać w opozycji antykomunistycznej i została członkiem Komitetu Obrony Robotników (następnie Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”), była jedną z jego głównych postaci. Jeździła do Radomia i uczestniczyła w procesach sądowych robotników, prowadziła kartotekę represjonowanych, była nieformalnym sekretarzem Komisji Redakcyjnej KSS „KOR”, przekazywała informacje na temat sytuacji w kraju dziennikarzom zagranicznym i przyjaciołom na emigracji. Jej wiadomości trafiały m.in. na antenę Radia Wolna Europa. Będąc członkiem KOR –u, nadal pracowała w wydawnictwie „PAX”. Publikowała wówczas w czasopismach ukazujących się poza zasięgiem cenzury, m.in. w „Biuletynie Informacyjnym”, „Kulturze Niezależnej”, „Mazowszu”, „Pulsie”, „Zapisie”, „Krytyce” oraz w paryskiej „Kulturze” i „Zeszytach Historycznych”. 

Działała także w „Solidarności”, a po wprowadzeniu stanu wojennego, od [[13 grudnia]] [[1981]] roku do 
[[1 czerwca]] [[1982]] roku była internowana. Trafiła do obozów w Olszynce Grochowskiej, Jaworzu (Pomorze Zachodnie), Gołdapi i Darłówku. Zwolniona z internowania, dzięki staraniom organizacji „Lekarze Świata”, wyjechała na leczenie do Francji. W [[1982]] r. otrzymała nagrodę POLCUL Foundation – Niezależnej Fundacji Popierania Kultury Polskiej w Sydney. Po powrocie do Polski w [[1983]] roku, przeszła na emeryturę. Kontynuowała współpracę z pismami wydawanymi w tzw. drugim obiegu.

W maju [[2006]] roku Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył ją Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Anka Kowalska zmarła [[29 czerwca]] [[2008]] roku w Warszawie. Jest pochowana na [[Cmentarz katolicki przy ul. Smutnej w Sosnowcu|cmentarzu katolickim przy ulicy Smutnej]] w swoim rodzinnym mieście [[Sosnowiec|Sosnowcu]].

==Galeria==
<gallery>
Plik:Sosnowiec cmentarz katolicki ul. Smutna Anka Kowalska Andrzej Kowalski 02.JPG|Grobowiec rodzinny Anki Kowalskiej
Plik:Sosnowiec cmentarz katolicki ul. Smutna Anka Kowalska Andrzej Kowalski 03.JPG|Grobowiec rodzinny Anki Kowalskiej
</gallery>


''Biogram opracowała Anna Makarska''

==Linki zewnętrzne==
*[http://polski-cmentarz.com/sosnowieckatedra/grobonet/start.php?id=wyniki&name=Andrzej+Seweryn+Kowalski&x=46&y=21/ Lokalizator grobu]

[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Kowalska, Anka]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Sosnowcu|Kowalska, Anka]]
[[Kategoria:Literaci|Kowalska, Anka]]
[[Kategoria:Ludzie filmu|Kowalska, Anka]]