Lichtuga Edek
Lichtuga „Edek” – niewielki statek morski z okresu międzywojennego należący do Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk”, które zostało założone przez zakłady przemysłowe Zagłębia Dąbrowskiego.
Historia
Ogólnie lichtuga jest to kilkusettonowa, pełnopokładowa, barka rzeczna przystosowana do żeglugi morskiej dzięki wysokim burtom. Przeważnie bez napędu w związku z czym pływała w zestawie z holownikiem. Lichtugi morskie posiadały proste, dwumasztowe ożaglowanie skośne traktowane jako napęd uzupełniający i awaryjny. Ze względu na kształt kadłuba słabo pływały pod żaglami. Lichtuga wybudowana została około 1920 roku jako „Sattenfelde” (dane rejestrowe: 398 BRT, 352 NRT, 650 t). W listopadzie 1926 roku została zakupiona od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG. przez polskie Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” w Tczewie, gdzie otrzymała nazwę „Edek”. Używana była do przewożenia węgla pochodzącego z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Tczewie do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Po likwidacji Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk” lichtuga została odkupiona przez Bugsier, Reeder- und Bergungs AG, Hamburg, gdzie przywrócono jej poprzednią nazwę „Sattenfelde”.
- BRT (tona rejestrowa brutto) – dawna międzynarodowa jednostka pojemności rejestrowej brutto statku
- NRT (tona rejestrowa netto) – dawna międzynarodowa jednostka pojemności rejestrowej netto statku
Bibliografia
- Miciński J.: Trzy awarie. Gdańsk 1967.
- Górniczy Śląsk pod Polską banderą. Zabrze 1983, s. 23.
- Lichtugi i szaland
