Jakub Puterman

PUTERMAN JAKUB

Urodził się w Zamościu w ro- dzinie żydowskiej. Maturę uzyskał w 1876 w Warszawie, a dyplom lekarza w 1881 na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Za pracę konkursową pt. "Proba bara- banno} polosti (uśna}a proba) Vendt- Vredena" otrzymał złoty medal. W latach 1881-1883 pracowałwpolikli- nikach, klinikach i szpitalach w Wie- dniu, kształcąc się- w chorobach we- wnę-1rnlych, pediatrii, bakteriologii. W 1883 r. pracował w Serocku, a od 1892 r.' w Sosnowcu. Tu z żoną prowadził pracownię- lekarską chemiczno- bakteriologiczną. W 1901 r. współ- tworzyłTowarzystwo Lekarskie Czę- stochowskie wraz z Władysławem Biegańskim, a w 1907 r. Oddział Sosnowiecki tego Towarzystwa, które stało się- Towarzystwem Lekarskim Zagłę-bia Dąbrowskiego. W roku 1914 powołany do wojskarosyjskiegó pehlił obowiązki asystenta Szpitala św. Stanisława w Warszawie, później w Czystem pod Warszawą i Szpitala Lefortowskiego w Moskwie w latach 1915-1916. Po wojnie wrócił do So- snowca. Stale się- dokształcał, bardzo czynny w działalności Towarzystwa Lekarskiego Czę-stochowskiego i później Zagłę-bia Dąbrowskiego. Przez wiele lat był c7lonkiem Zarządu Towa- rzystwa Lekarskiego Zagłę-bia Dąbro- wskiego, pełnił m.in. funkcję- wice- prezesa. Wygłosił ponad 30 prac, w wię-kszości kazuistycznych oraz 14 streszczeń tłumaczeń wykładów klini- cznych drukowanych w czasopismach polskich i niemieckich. W 1927 r. doktoryzował się- na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie pracy " Wpływ egzaminów szkolnych na układ lawionośny ".

Opracował E. KocoT. Źródła: życiorys opublikowany przez TERESĘ OS1ROWSKĄ.