Józef Mirecki

JÓZEF MIRECKI ps. MONTOWIŁŁ (1879 - 1908) DZIAŁACZ I CZŁONEK ORGANIZACJI BOJOWEJ PPS

Urodził się w majątku Klonówek 27 lutego 1879 roku, jako syn Teodora Mireckiego i Franciszki z Gogolewskich. Uczył się w rosyjskim gimnazjum w Radomiu. W tym czasie należał do kółka samokształceniowego "arielów" założonego przez wybitnego działacza Kazimierza Kellesa - Krauza.

W 1896 roku odbył praktykę ślusarską. Działacz ruchu robotniczego, uczeń Szkoły Górniczej w Dąbrowie Górniczej i organizator buntów szkolnych w 1899 roku. Za swoją działalność wydalony ze Szkoły Górniczej. Potem został pomocnikiem buchaltera w dąbrowskiej kopalni "Jan".

Od 1900 członek Polskiej Partii Socjalistycznej. Od 1905 roku działacz organizacji bojowej PPS, kolejno w PPS Frakcja Rewolucyjna. Organizator akcji bojowych, którymi kierował pod pseudonimem "Montwiłł", który przybrał po zmarłym synu ziemianina, u którego Mirecki zatrzymał się w czasie ucieczki, gdy był represjonowany. W Borysławiu ukończył Szkołę Górniczą. Za swoją działalność przeciwko władzom carskim stracony (przez powieszenie) 9 października 1908 roku na stokach Warszawskiej Cytadeli. W okresie II Rzeczypospolitej odznaczony pośmiertnie Krzyżem Niepodległości z Mieczami.

Biogram opracowała Karolina Szymkowska

Portret Józefa Mireckiego namalował Stanisław Holecki