Przejście graniczne Mysłowice-Modrzejów

Przejście graniczne Mysłowice-Modrzejów – przejście łączyło dwa zabory niemiecki i rosyjski. Oba brzegi Czarnej Przemszy, łączył drewniany most graniczny.

W latach 80. XIX wieku przechodziło przez niego około 2.000 osób dziennie, a w niedzielę, święta i dni targowe 5.000 - 6.000 osób. Lata 90. przyniosły wzrost do 3.500 osób dziennie, a każdego roku granicę przekraczało do 1,2 mln osób.

Wzrost nasilenia ruchu

Szczególne nasilenie ruchu na moście notowano w okresach przed Wielkanocą i Bożym Narodzeniem. Pisała o tym lokalna gazeta „Myslowitzer Anzeiger”, gdzie czytamy: „Ruch w tych dniach, odznaczających się szczególnie piękną pogodą był tak żywy, że na moście łączącym Mysłowice z Modrzejowem przetaczały się nieprzerwanie niezliczone tłumy ludzi, istna wędrówka ludów.” Kilka lat później liczba ta powiększyła się do 1,5 mln osób, lecz od 1904 roku systematycznie zmniejszała się.

Utrudnienia na granicy

Z powodu wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej w 1904 r. i wrzenia rewolucyjnego w zaborze rosyjskim w 1905 r., władze niemieckie wprowadziły przepisy utrudniające przechodzenie granicy. Wkrótce też zaczęły obowiązywać ograniczenia dotyczące ilości przenoszonych artykułów żywnościowych, a także wprowadzono za nie opłaty celne. Wszystko to doprowadziło do załamania się ruchu granicznego - dziennie przekraczało granicę zaledwie do 100 osób.

Mały ruch graniczny z zaborem rosyjskim odrodził się dopiero po 1910 r., jednak już nie był taki duży jak na przełomie XIX/XX wieku. Wybuch I wojny światowej spowodował szczelne zamknięcie granic wrogich sobie państw.

Pomimo braku oficjalnych zakazów, mieszkańcy Mysłowic często napotykali na liczne utrudnienia ze strony urzędników rosyjskich podczas przekraczania granicy. Polegały one na wcześniejszym zamykaniu przejścia granicznego, żądaniu okazywania posiadanych rubli, dokonywaniu adnotacji na przepustkach, lub nawet przedłużaniu do kilku godzin odprawy celnej.

Komora celna

W Modrzejowie już od 1815 r. istniała komora celna, która aż do I wojny światowej odprawiała towary i ludzi przekraczających granicę. Nie miała ona takiego znaczenia jak te w Sosnowcu i Granicy, gdyż należała do najniższej III klasy i nie mogła przepuszczać wszystkich towarów. W 1910 r. kierował nią J. G. Stupak, jego pomocnikiem był J. M. Moszyński, nadzorcą składów W. W. Tomaszewski, a kasjerem A. A. Kozłowski. Ogółem pobrano w niej 238.000 rubli cła.

Bibliografia

• Małgorzata Śmiałek, Zbigniew Studencki: Sosnowieckie ABC, tom VII. Muzeum w Sosnowcu, 2008, s. 52-53. ISBN 978-83-89199-37-9.