Sławomir Matusz

Zagłębiowskie Biogramy
Sławomir Bohdan Matusz
Imię i nazwisko	Sławomir Bohdan Matusz
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1963 Sosnowiec
Zawód	polski poeta, krytyk literacki,dziennikarz

Sławomir Bohdan Matusz (ur. 5 grudnia 1963 w Sosnowcu) – polski poeta, krytyk literacki, dziennikarz; używał pseudonimów w prasie lokalnej Barnaba i Barnaba Szczęsny. Uczył się w III Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Prusa.

Debiutował w 1981 na łamach „Wiadomości Katowickich”. W latach 1992-1995 komisarz Mysłowickich Tygodni Poezji. Od 1996 prowadzi nieformalną „Prywatną Szkołę Pisania” wspomagającą przyszłych pisarzy, należy do Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego i Towarzystwa Opieki nad Oświęcimiem. Publikował m.in. w czasopismach Śląsk”, Twórczość”, „Opcje„FA-art”, „Czas Kultury”, „Topos”, ”Migotania, przejaśnienia]]”, ”Akcent”, „Portret”, „Undergrount”.

Wydał zbiory wierszy: Nie podaję nikomu ręki 1985, Mistyka zimą 1990; 2007, Szare mydło 1993, Podtrzymanie, podniesienie 1994, Wakacje 1995, Przewrotka aniołów 1999, dwujęzyczny, polsko-niemiecki wybór wierszy Elegia transgeniczna. Transgenische Elegie – w tłum. Kurta Drawerta i Gizeli Kurpanik Malinowskiej 2001, Mięśnie twarzy 2002, Serdeczna mammografia - z przedmową Krystyny Kłosińskiej 2003, Cycek Boży 2006, 5.31 Ojciec Konrad 2008, tom prozy pt. Narkoeseje 2004 oraz zbiór wierszy Pieśni odejścia i powrotu 2010. Publikował w antologiach - m.in. Śląskim Almanachu Poetyckim 1989, Macie swoich poetów 1996, krakowskiej Antologii nowej poezji polskiej z 2000, Zagłębie poetów 2002, polsko czeskiej antologii Páté. Dny poezje. Broumov 2004 2004, Pociąg do poezji. Intercity 2011. Jego utwory przetłumaczono na języki: szwedzki, słoweński, niemiecki i czeski.

Redaktor serii wydawniczej Ogrody Poezji w Marchołcie, w której ukazały się wybory wierszy Szymona Babuchowskiego Drzewo pomarańczowe (Katowice, 2011) z przedmową Piotra Wiktora Lorkowskiego oraz Mężczyzna i kobieta przed kremacją (Katowice, 2011) Barbary Gruszki-Zych z przedmową Krzysztofa Łęckiego.

Wielokrotnie antologizowany: „Śląski Almanach Poetycki” (1989, Katowice, Wydawnictwo „Śląsk”), „Macie swoich poetów” ( wszystkie edycje, Warszawa, Wyd. Lampa i Iskra Boża), „Antologia nowej poezji polskiej” (2000, Kraków, Wyd. „Zielona Sowa”), „Zagłębie poetów” (wydana na 100-lecie Sosnowca; 2002, Katowice, Wyd. „Gnome”), „Poeci Częstochowy i okolic. Antologia przyjaciół” (2003, Częstochowa, Wyd. WSP), „Páté. Dny poezie” (2004, Broumov; Czechy), „Zderzenia poetyckie 2008” (Sosnowiec 2009).

Współpracował z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Częstochowie – gdzie jest współautorem kilku książek z zakresu eseistyki naukowej: „Tradycja i współczesność w edukacji dzieci i dorosłych” (2001-2002), „Wokół archeologii słów i ich funkcjonowania” (2001), „Przyzywanie głębi do kręgu słów, myśli, idei i działań” (1999-2001) oraz z magazynem „Teraz” w Filadelfii, w Stanach Zjednoczonych.

Najważniejszymi wątkami jego twórczości pozostają związki z synem Barnabą i temat rodziny, komentowany w artykułach dotyczących jego poezji i podejmowany w pracach naukowych i magisterskich; między innymi w pracy Edyty Antoniak Po stronie ojca. O poezji Sławomira Matusza, obronionej w 2006 r. na Uniwersytecie Śląskim, pod kierunkiem prof. Aleksandra Nawareckiego, a także w artykułach prof. Krystyny Kłosińskiej.

Jego wierszom poświęcono wiele artykułów w prasie w całej Polsce – między innymi pisali o nim Piotr Bratkowski („Po Prostu”), Janusz Drzewucki („Rzeczpospolita”), Bożena Budzińska („Twórczość” – 10/2000) i Tadeusz Kijonka. Obszernie piszą o nim Marian Kisiel w książce o najciekawszych współczesnych poetach pt. „Świadectwa, znaki. Glosy o poezji najnowszej” (3 rozdziały o poecie) i Marcin Hałaś „Requiem dla pokolenia” (rozdział „Zbiegły”), a także Karol Maliszewski, Piotr Bratkowski, Paweł Sarna, Krystyna Kłosińska, Edyta Antoniak, Magdalena Baran, Jarosław Jakubowski, Maciej Szczawiński, Jerzy Suchanek, Artur Daniel Liskowacki, Tadeusz Kijonka, Jakub Winiarski i inni.

Dr Artur Nowaczewski z Uniwersytetu Gdańskiego napisał o nim: „Sławomir Matusz jest, co dzisiaj rzadkie, poetą, któremu poezja nadal służy do samopoznania. Dzisiaj można o nim śmiało napisać: poeta-mistyk, mistrz konfesji, autor zmysłowej prowokującej i uwodzącej swoją urodą liryki. Poeta-mistyk smaku. A w smaku jest wszystko: zarówno włókna duszy, jak i chrząstki sumienia„.

Laureat Nagrody Artystycznej Wojewody Katowickiego w dziedzinie literatury (1994) i Nagrody Artystycznej Miasta Sosnowiec w 2012 roku; odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego brązowym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2012).

Biogram opracował: Piotr Dudała