Marian Pulina

Marian Pulina (ur. 3 sierpnia 1936 w Bydgoszczy, zm. 22 października 2005 w Katowicach) – polski geograf, profesor, grotołaz i speleolog.

Był absolwentem Uniwersytetu Wrocławskiego i uczniem prof. Alfreda Jahna. Z zawodu był geografem, geomorfologiem, krasologiem i glacjologiem. Brał udział w licznych wyprawach naukowych: na Spitsbergen, Kubę, Islandię, do Hiszpanii, Rosji, Kanady, Bułgarii. W Polsce badał m.in. Kotlinę Kłodzką, Borne Sulinowo, Tatry i wiele innych. Organizował wyprawy naukowe do nowoodkrytej Jaskini Niedźwiedziej w masywie Śnieżnika Kłodzkiego oraz związane z nią speleologiczne szkoły naukowe. Był współautorem monografii o jaskiniach lodowcowych. Był profesorem i prorektorem na Uniwersytecie Śląskim oraz profesorem kilku europejskich uczelni: w Padwie, Bordeaux i Madrycie. Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego.

Był mężem Marii Pulinowej, specjalizującej się w geomorfologii[18].

1975-2005 – pracownik naukowy i nauczyciel akademicki na Wydziale Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego w Sosnowcu: kierownik Zakładu Geomorfologii Krasu, a później Katedry Geomorfologii, Prodziekan Wydziału Nauk o Ziemi i Prorektor Uniwersytetu Śląskiego, członek licznych komisji i gremiów naukowych.