Główna Dyrekcja Górnicza (Królestwo Polskie)
Z WikiZagłębie
Główna Dyrekcja Górnicza – utworzona 1 czerwca 1816 roku w Kielcach.
Została utworzona do sprawowania nadzoru nad kopalniami i hutami Królestwa Polskiego. Formalnie podporządkowana była Wydziałowi Przemysłu i Kunsztów przy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych. W latach 1816 - 1824 dyrektorem generalnym ww. Wydziału był Stanisław Staszic.
Dyrekcja Górnicza wyodrębniła z podległych sobie obszarów rozwijającego się przemysłu pięć dozorstw: Miedzianogórskie, Olkusko - Siewierskie, Suchedniowskie, Samsonowskie i Pankowskie.
W roku 1826 Dyrekcja została przeniesiona do Warszawy, gdzie uległa dalszej reorganizacji. Ostatecznie od roku 1833 kontrola nad górnictwem i hutnictwem została przekazana Bankowi Polskiemu.
