Główna Dyrekcja Górnicza (Królestwo Polskie)

Główna Dyrekcja Górnicza – utworzona 1 czerwca 1816 roku w Kielcach.

Została utworzona do sprawowania nadzoru nad kopalniami i hutami Królestwa Polskiego. Formalnie podporządkowana była Wydziałowi Przemysłu i Kunsztów przy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych. W latach 1816 - 1824 dyrektorem generalnym ww Wydziału był Stanisław Staszic.

Dyrekcja Górnicza wyodrębniła z podległych sobie obszarów rozwijającego się przemysłu pięć dozorstw: Miedzianogórskie, Olkusko - Siewierskie, Suchedniowskie, Samsonowskie i Pankowskie.

W roku 1826 Dyrekcja została przeniesiona do Warszawy, gdzie uległa dalszej reorganizacji. Ostatecznie od roku 1833 kontrola nad górnictwem i hutnictwem została przekazana Bankowi Polskiemu.