Narcyz Turchan

Z WikiZagłębie
Wersja z dnia 11:25, 30 kwi 2018 autorstwa Piotr Dudała (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Narcyz Turchan


Z Małopolską częścią Załębia związany jest jeszcze jeden błogosławiony męczennik z tej grupy, franciszkanin Narcyz Turchan. Był on w latach 1924-1930 gwardianinem pilickiego klasztoru oo. franciszkanów. Zginął śmiercią męczeńską w obozie koncentracyjnym w Dachau 19 marca 1942 roku. W liturgii kościelnej wspomnienie ww. Błogosławionych obchodzi się 12 czerwca.

Jest jednym z pięciu franciszkanów z Zakonu Braci Mniejszych, beatyfikowanych w 1999 roku jako męczennicy czasu II wojny światowej. Jan Turchan urodził się 19 września 1879 roku w Biskupicach koło Wieliczki, w rodzinie rolniczej. Po ukończeniu szkoły podstawowej i gimnazjum, w 1899 roku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, otrzymał imię Narcyz. Pierwsze śluby zakonne złożył 13 września 1900 roku, wieczyste - 24 grudnia 1903 roku. Studiował teologię i filozofię w Krakowie i we Lwowie.

Po świeceniach kapłańskich, które przyjął 1 lipca 1906 roku, pracował we Lwowie, Rawie Ruskiej, Wieliczce, Krakowie, Jarosławiu i Koninie. Był gwardianem w Stopnicy, Pilicy Rawie Ruskiej, Sądowej Wiszni i Pińczowie. W 1936 roku został gwardianem we Włocławku. 26 sierpnia 1940 roku Niemcy aresztowali tam pięciu zakonników, o. Narcyz pozostał sam.

Był dwukrotnie aresztowany. 6 października 1941 roku uwięziono go i osadzono w obozie przejściowym w Lądzie. Stamtąd 10 października 1941 roku został przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau (Niemcy), gdzie otrzymał numer 28411. Był szykanowany i torturowany, ale zachował głęboką wiarę i pogodę ducha. Oddawał młodszym więźniom swoje porcje jedzenia.

Zmarł 19 marca 1942 r., jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium. Beatyfikował go w Warszawie papież Jan Paweł II w grupie 108 męczenników II wojny światowej, 13 czerwca 1999 roku. Wspomnienie liturgiczne o. Narcyza przypada 4 marca.

Oprócz o. Narcyza Turchana do chwały ołtarzy zostali wówczas wyniesieni czterej inni franciszkanie z Zakonu Braci Mniejszych: o. Krystian Gondek, o. Anastazy Pankiewicz, br. Marcin Oprządek i br. Bruno Zembol.