Huta cynku "Paulina" w Zagórzu

Huta cynku "Paulina" w Zagórzu. Pierwotnie założona przez Jacka Siemieńskiego sukcesora i współwłaściciela Dóbr Zagórskich około roku 1845 pod nazwą "Jadwiga".

Historia

Pierwotnie założona przez Jacka Siemieńskiego sukcesora i współwłaściciela Dóbr Zagórskich około roku 1845 pod nazwą "Jadwiga". Na cześć ówczesnej właścicielki dóbr zagórskich hrabiny Jadwigi Mieroszewskiej wdowy po hrabim Józefie Mieroszewskim. Huta posiadała dwie hale fabryczne murowane wykonane z kamienia i cegły w których pracowało 14 piecy dubletowych. Obszar zakładu obejmował 4 morgi (2,24 ha). Zatrudnienie podawane z danych Akt Gminy Zagórze z 1861roku w hucie wynosiło: dyrektor, 16 majstrów, 30 czeladników, 6 uczniów oraz służbę fabryczną: pracowniczą: 12 mężczyzn i pozostałą którą stanowiło: 56 mężczyzn i 8 kobiet. W roku 1867 produkcja huty wynosiła 26683 pudów cynku (437067,54 kg) o wartości 66707 rubli.

Po upadku Powstania Styczniowego, ówczesny właściciel Jacek Siemieńskie w obawie przed konfistą majątku sprzedaje dobra zagórskie śląskiemu przemysłowcowi Gustawowi von Kramście. Który hutę "Jadwigę" przemianował tuż przed śmiercią w 1869 roku, na hutę "Paulina". Po jego śmierci w 1869 roku huta przeszła na własność jego spadkobierców a następnie do utworzonego w 1883 r. Gwarectwa von Kramsty. W pierwszej połowie lat 80. XIX wieku huta posiadała 20 pieców które wytwarzały rocznie 1.488 ton cynku zatrudniając 148 robotników. W roku 1888 po rozbudowie huty produkcja wzrosła do 2.224 ton cynku przy użyciu 22 pieców.

Bibliografia

• Archiwum Państwowe w Katowicach | Akta Gminy Zagórze.
• Małgorzata Sosnowieckie ABC, tom VII Śmiałek: {{{tytuł}}}. Muzeum w Sosnowcu, 2008, s. 24-25. ISBN 978-83-89199-37-9. 

--Grzegorz Onyszko 15:06, 5 mar 2012 (MSK)