Michał Łempicki

Zagłębiowskie Biogramy
Michał Łempicki
Imię i nazwisko	Michał Łempicki
Data i miejsce urodzenia	14 września 1856 Przydworze koło Neumarku (obecnie Nowy Targ)
Data i miejsce śmierci	29 grudnia 1930 Bydgoszcz
Zawód	inżynier górniczy, przemysłowiec

Michał Łempicki – (ur. 14 września 1856 r. w Przydworze koło Neumarku (obecnie Nowy Targ) w powiecie sztumskim, zm. 29 grudnia 1930 r. w Bydgoszczy) inżynier górniczy, przemysłowiec.

Młodość i edukacja

Michał pochodzi z rodziny ziemiańskiej Michała i Izabeli, prawdopodobnie z domu Łempickiej. Od 1862 r. mieszkał z rodzicami w Samarze, do której zesłany został jego ojciec. Tutaj, w 1874 r. ukończył gimnazjum. W latach 1874 - 1881 studiował w Akademii Górniczej w Petersburgu, otrzymując dyplom inżyniera górniczego.

Praca

Pracę podjął w Departamencie Górniczym w Petersburgu jako kierownik przeniesionego z Warszawy Wydziału Polskich Zakładów Górniczych. Na zlecenie władz rządowych prowadził następnie badania geologiczne w Królestwie Polskim oraz hydrologiczne na Syberii. Od 1885 r. pracował nad przystosowaniem map geologicznej i pokładowej Zagłębia Dąbrowskiego, które w 1881 r. ukazały się drukiem.

Praca w Zagłębiu Dąbrowskim

W 1890 r. z Petersburga przeniósł się do Zagłębia Dąbrowskiego i objął stanowisko dyrektora w kopalni „Hrabia Renard”: które piastował do 1901 r. Jednocześnie był aktywny w różnych polskich stowarzyszeniach przemysłowych i naukowych. Od 1891 r. wchłodził w skład Komisji Fizjograficznej Akademii Umiejętności. W Zagłębiu Dąbrowskim należał do inicjatorów, założycieli i członków redakcji fachowego czasopisma pn. „Przegląd Górniczo-Hutniczy”, które zaczęło się ukazywać w Dąbrowie od października 1903 r.

Własna firma

W 1896 r. Łempicki założył w Sosnowcu własne przedsiębiorstwo - Biuro Wiertnicze i Robót Górniczych M. Łempicki i S-ka. W ciągu długoletniej działalności firma wielokrotnie zmieniała nazwę. Po 1905 r. jej udziałowcami zostali inżynierowie Zagłębia Dąbrowskiego, m.in. Józef Przedpelski , Antoni Olszewski, Stanisław Świętochowski, Edward Popławski. W łatach międzywojennych przedsiębiorstwo działało jako spółka akcyjna, w której Łempicki pełnił funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej. Oddziały spółki powstały w Katowicach, Warszawie i Wilnie. Firma prowadziła na dużą skalę prace wiertnicze w całym kraju, a także na Ukrainie, Białorusi i Litwie. Wykonywała m.in. studnie artezyjskie i odwierty pod budowy.

Różne stanowiska

W latach 1903 - 1905 Łempicki pełnił funkcję dyrektora Towarzystwa Zakładów Starachowickich, a po ustąpieniu z tego stanowiska przebywał w Niemczech i Szwajcarii. Wróciwszy do Królestwa, rozwijał działalność polityczną. Z terenu guberni piotrkowskiej w 1912 r. wybrany został posłem do IV Dumy, w której należał do Koła Polskiego. Jednocześnie był członkiem władz kilkunastu organizacji naukowych, przemysłowych i społecznych.

Okres I wojny światowej

W czasie pierwszej wojny światowej zrzekł się obywatelstwa rosyjskiego i podjął działania na rzecz odbudowy państwa polskiego przy współpracy z państwami centralnymi. W końcu 1916 r. mianowany został członkiem Tymczasowej Rady Stanu (TRS), w której objął Wydział Spraw Wewnętrznych. Od 1917 r. był członkiem Komisji Wojskowej utworzonej przez TRS.

Okres międzywojenny

Po odzyskaniu niepodległości otrzymał stanowisko stałego konsultanta Ministerstwa Przemysł u i Handlu. Zajmował się m.in. sprawami organizacji pracy w kopalniach i hutach na Śląsku i w Zagłębiu Dąbrowskim. Uczestniczył w pracach wielu komisji, m.in. nad przygotowaniem projektu ustawy górniczej i statutu Państwowego Instytutu Geologicznego. Od 1923 r. mieszkał w Bydgoszczy, gdzie poświęcał się m.in. działalności politycznej. Publikował liczne artykuły w „Dzienniku Bydgoskim” - organie chrześcijańskiej demokracji.

Michał Łempicki był udziałowcem w kilku przedsiębiorstwach, takich jak wspomniana wyżej spółka wiertnicza "M. Łempicki" w Sosnowcu, Zakłady Ceramiczne Korwinów kolo Częstochowy, Fabryka Maszyn Rolniczych M. Wolski w Lublinie i in. Od 1889 r. był żonaty z Józefiną z Bieczyńskich. Małżeństwo pozostało bezdzietne.

Bibliografia

• Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC, tom II.  : Muzeum w Sosnowcu, 2003, s. 30-31. ISBN 83-89199-03-3.