Adam Żebrowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox | {{Biogram infobox | ||
|imię i nazwisko = Adam Żebrowski | |imię i nazwisko = Adam Żebrowski | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
|grafika = | |grafika = | ||
|opis grafiki = | |opis grafiki = | ||
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = [[9 listopada]] [[1913]] r. | |data urodzenia = [[9 listopada]] [[1913]] r. | ||
|miejsce urodzenia = [[Sosnowiec]] | |miejsce urodzenia = [[Sosnowiec]] | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = [[4 września]] [[1981]] | |data śmierci = [[4 września]] [[1981]] | ||
|miejsce śmierci = Warszawa | |miejsce śmierci = Warszawa | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
|zawód = prawnik, bankowiec, polityk | |zawód = prawnik, bankowiec, polityk | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = Order Sztandaru Pracy I klasy | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
Uzyskał tytuł magistra prawa w 1936 na Uniwersytecie Warszawskim. W latach [[1938]]-[[1939]] był członkiem Koła Młodych przy Klubie Demokratycznym w Warszawie. W roku [[1938]] został aplikantem w Sądzie Grodzkim w Częstochowie, następnie w latach [[1938]]-[[1939]] był aplikant w Najwyższym Trybunale Administracyjnym w Warszawie. W roku [[1939]] został internowany na Łotwie. W latach [[1940]]-[[1945]] przebywał w obozie jenieckim w Niemczech. W roku [[1946]] został dyrektorem administracyjno-handlowy w Bielskiej Fabryce Włókien „Unia”, a następnie w latach [[1946]]-[[1947]] zastępcą dyrektora i później dyrektorem naczelny Zakładów Żyrardowskich. Następnie w latach [[1947]]-[[1948]] był dyrektorem administracyjnym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Włókienniczego w Łodzi. W latach [[1948]]-[[1950]] był sekretarzem ekonomicznym komitetu łódzkiego PZPR. Od kwietnia 1950 był prezesem Centralnego Urzędu Drobnej Wytwórczości, a następnie od 18 czerwca [[1951]] do 20 września [[1954]] ministrem przemysłu drobnego i rzemiosła. Od września 1954 do 1958 był prezesem zarządu Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy. Od 30 lipca 1958 do 18 maja 1961 był przewodniczącym Komitetu Drobnej Wytwórczości. W latach 1961–1965 był prezesem Narodowego Banku Polskiego i równocześnie podsekretarzem stanu w Ministerstwie Finansów. | Uzyskał tytuł magistra prawa w [[1936]] na Uniwersytecie Warszawskim. W latach [[1938]]-[[1939]] był członkiem Koła Młodych przy Klubie Demokratycznym w Warszawie. W roku [[1938]] został aplikantem w Sądzie Grodzkim w Częstochowie, a następnie w latach [[1938]]-[[1939]] był aplikant w Najwyższym Trybunale Administracyjnym w Warszawie. W roku [[1939]] został internowany na Łotwie. W latach [[1940]]-[[1945]] przebywał w obozie jenieckim w Niemczech. W roku [[1946]] został dyrektorem administracyjno-handlowy w Bielskiej Fabryce Włókien „Unia”, a następnie w latach [[1946]]-[[1947]] zastępcą dyrektora i później dyrektorem naczelny Zakładów Żyrardowskich. Następnie w latach [[1947]]-[[1948]] był dyrektorem administracyjnym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Włókienniczego w Łodzi. W latach [[1948]]-[[1950]] był sekretarzem ekonomicznym komitetu łódzkiego PZPR. Od kwietnia 1950 był prezesem Centralnego Urzędu Drobnej Wytwórczości, a następnie od 18 czerwca [[1951]] do 20 września [[1954]] ministrem przemysłu drobnego i rzemiosła. Od września 1954 do 1958 był prezesem zarządu Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy. Od 30 lipca [[1958]] do 18 maja [[1961]] był przewodniczącym Komitetu Drobnej Wytwórczości. W latach 1961–1965 był prezesem Narodowego Banku Polskiego i równocześnie podsekretarzem stanu w Ministerstwie Finansów. | ||
Członek Polskiej Partii Robotniczej w latach [[1946]]–[[1948]], a od roku [[1948]] Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był delegatem na I, III, IV Zjazd PZPR. W roku 1964 został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy. | Członek Polskiej Partii Robotniczej w latach [[1946]]–[[1948]], a od roku [[1948]] Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był delegatem na I, III, IV Zjazd PZPR. W roku 1964 został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
* [https://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/47650 | * [https://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/47650 Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej] | ||
* Mołdawa T.: Ludzie władzy 1944–1991. Warszawa 1991, s. 449. | * Mołdawa T.: Ludzie władzy 1944–1991. Warszawa 1991, s. 449. | ||
Wersja z 19:38, 4 wrz 2018
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| Imię i nazwisko | Adam Żebrowski |
| Data i miejsce urodzenia | 9 listopada 1913 r. Sosnowiec |
| Data i miejsce śmierci | 4 września 1981 Warszawa |
| Zawód | prawnik, bankowiec, polityk |
| Odznaczenia | |
| Order Sztandaru Pracy I klasy | |
Adam Żebrowski - urodził się 9 listopada 1913 w Sosnowcu, zmarł 4 września 1981 w Warszawie. Prawnik i polityk, członek PPR i PZPR. W latach 1951-1954 Minister przemysłu drobnego i rzemiosła oraz przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości (1958–1961), a latach 1961-1965 Prezes Narodowego Banku Polskiego.
Życiorys
Uzyskał tytuł magistra prawa w 1936 na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1938-1939 był członkiem Koła Młodych przy Klubie Demokratycznym w Warszawie. W roku 1938 został aplikantem w Sądzie Grodzkim w Częstochowie, a następnie w latach 1938-1939 był aplikant w Najwyższym Trybunale Administracyjnym w Warszawie. W roku 1939 został internowany na Łotwie. W latach 1940-1945 przebywał w obozie jenieckim w Niemczech. W roku 1946 został dyrektorem administracyjno-handlowy w Bielskiej Fabryce Włókien „Unia”, a następnie w latach 1946-1947 zastępcą dyrektora i później dyrektorem naczelny Zakładów Żyrardowskich. Następnie w latach 1947-1948 był dyrektorem administracyjnym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Włókienniczego w Łodzi. W latach 1948-1950 był sekretarzem ekonomicznym komitetu łódzkiego PZPR. Od kwietnia 1950 był prezesem Centralnego Urzędu Drobnej Wytwórczości, a następnie od 18 czerwca 1951 do 20 września 1954 ministrem przemysłu drobnego i rzemiosła. Od września 1954 do 1958 był prezesem zarządu Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy. Od 30 lipca 1958 do 18 maja 1961 był przewodniczącym Komitetu Drobnej Wytwórczości. W latach 1961–1965 był prezesem Narodowego Banku Polskiego i równocześnie podsekretarzem stanu w Ministerstwie Finansów. Członek Polskiej Partii Robotniczej w latach 1946–1948, a od roku 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był delegatem na I, III, IV Zjazd PZPR. W roku 1964 został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy.
Bibliografia
- Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej
- Mołdawa T.: Ludzie władzy 1944–1991. Warszawa 1991, s. 449.
