Piotr Chojnacki

Zagłębiowskie Biogramy
Piotr Chojnacki
Imię i nazwisko	Piotr Chojnacki
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia1897 Będzin
Data i miejsce śmierci	30 marca 1969 Warszawa
Zawód	ksiądz, historyk filozofii, etyk, teolog

Piotr Chojnacki (1897 – 1947) – ksiądz, historyk filozofii, etyk, teolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Teologii Katolickiej. Urodził się 31 stycznia1897 w Mydlicach koło Będzina. Był synem urzędnika kolejowego Adama i Bronisławy z domu Kosztowniak. Zmarł 30 marca 1969 r. w Warszawie.

Swoją edukację rozpoczął w Kielcach, gdzie kształcił się w gimnazjum, a następnie w latach 1913-1917 studiował w Seminarium Duchownym. Po przyjęciu święceń kapłańskich kontynuował studia filozoficzne na uniwersytecie w szwajcarskim Fryburgu (1917-1921), uwieńczone w 1921 r. doktoratem z filozofii. Następnie studiował w Wyższej Szkole Nauk Społecznych i Politycznych na uniwersytecie w Louvain w Belgii (1922-1923). Koncentrował się wtedy głównie na studiach z zakresu psychologii eksperymentalnej i nauk społecznych.

W latach 1923–1925 kontynuował studia w Wyższym Instytucie Psychologii w Paryżu . W roku 1927 habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie rozpoczął wykłady z filozofii chrześcijańskiej. W latach 1938–1939 był dziekanem Wydziału Teologii Katolickiej UW.

W roku 1936 został profesorem nadzwyczajnym. W latach 1939-44 był współorganizatorem i profesorem tajnego UW. Po powstaniu warszawskim przez rok wykładał historię filozofii w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach. W latach 1945-54 był profesorem filozofii na wydziale teologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1947 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1952–1955 prowadził zajęcia na KUL. Od 1954 był profesorem Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Kierował Katedrą Logiki, Ogólnej Metodologii Nauk i Teorii Poznania (do przejścia na emeryturę w 1967). W latach 1954-1964 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej tej uczelni.

Przedmiotem zainteresowań naukowych prof. Chojnickiego była historia filozofii, psychologia myślenia, metodologia nauk humanistycznych i etyka. Zainicjował badania porównawcze nad filozofią Kanta i Tomasza z Akwinu, szczególnie w kwestii poznania intelektualnego. Postawił tezę antropologiczną, według której człowiek jest zarazem rozumnym zwierzęciem i genialnym wytwórcą.

Był współorganizatorem i prezesem Polskiego Towarzystwa Teologicznego. Wchodził w skład komitetu redakcyjnego. półrocznika „Studia Philosophiae Christianae”, a także kwartalnika „Collectanea Theologica”. Należał do licznych towarzystw naukowych: Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Komisji Historii Filozofii PAU, Towarzystwa Naukowego KUL. W dniu 22 I 1947 r. mianowany został prałatem domowym Piusa XII.

Biogram opracował: Piotr Dudała