Piotr Chojnacki: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
(Utworzył nową stronę „Piotr Chojnacki (1897 – 1947) – ksiądz, historyk filozofii, etyk, teolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Teologii Katolickiej. Urodził się 31 sty...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Biogram infobox
|imię i nazwisko      = Piotr Chojnacki
|pseudonim            =
.jpg
|opis grafiki        = Piotr Chojnacki
|podpis              =
|data urodzenia      = [[20 sierpnia]] [[1913r]].
|miejsce urodzenia    = [[Będzin]]
|imię przy narodzeniu =
|data śmierci        = [[7 kwietnia]] [[1940]]
|miejsce śmierci      = [[Katyń]]
|przyczyna śmierci    =
|miejsce spoczynku    =
|zawód                = żołnierz Września 1939r., zginął w Katyniu
|odznaczenia          =
|commons              =
|wikiźródła          =
|wikicytaty          =
|www                  =
}}
Piotr Chojnacki (1897 – 1947) – ksiądz, historyk filozofii, etyk, teolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Teologii Katolickiej. Urodził się 31 stycznia 1897 w Będzinie. Był synem urzędnika kolejowego Adama i Bronisławy z domu Kosztowniak. Zmarł 30 marca 1969 r. w Warszawie.
Piotr Chojnacki (1897 – 1947) – ksiądz, historyk filozofii, etyk, teolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Teologii Katolickiej. Urodził się 31 stycznia 1897 w Będzinie. Był synem urzędnika kolejowego Adama i Bronisławy z domu Kosztowniak. Zmarł 30 marca 1969 r. w Warszawie.



Wersja z 21:04, 6 lis 2011

Zagłębiowskie Biogramy
[[Plik:{{{grafika}}}|200x200px|Piotr Chojnacki]]
Piotr Chojnacki
Imię i nazwisko Piotr Chojnacki
Data i miejsce urodzenia 20 sierpnia 1913r.
Będzin
Data i miejsce śmierci 7 kwietnia 1940
Katyń
Zawód żołnierz Września 1939r., zginął w Katyniu

Piotr Chojnacki (1897 – 1947) – ksiądz, historyk filozofii, etyk, teolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Teologii Katolickiej. Urodził się 31 stycznia 1897 w Będzinie. Był synem urzędnika kolejowego Adama i Bronisławy z domu Kosztowniak. Zmarł 30 marca 1969 r. w Warszawie.

Swoją edukację rozpoczął w Kielcach, gdzie kształcił się w gimnazjum, a następnie w latach 1913-1917 studiował w Seminarium Duchownym. Po przyjęciu święceń kapłańskich kontynuował studia filozoficzne na uniwersytecie w szwajcarskim Fryburgu (1917-1921), uwieńczone w 1921 r. doktoratem z filozofii. Następnie studiował w Wyższej Szkole Nauk Społecznych i Politycznych na uniwersytecie w Louvain w Belgii (1922-1923). Koncentrował się wtedy głównie na studiach z zakresu psychologii eksperymentalnej i nauk społecznych.

W latach 1923–1925 kontynuował studia w Wyższym Instytucie Psychologii w Paryżu . W roku 1927 habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie rozpoczął wykłady z filozofii chrześcijańskiej. W latach 1938–1939 był dziekanem Wydziału Teologii Katolickiej UW.

W roku 1936 został profesorem nadzwyczajnym. W latach 1939-44 był współorganizatorem i profesorem tajnego UW. Po powstaniu warszawskim przez rok wykładał historię filozofii w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach. W latach 1945-54 był profesorem filozofii na wydziale teologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1947 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1952–1955 prowadził zajęcia na KUL. Od 1954 był profesorem Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Kierował Katedrą Logiki, Ogólnej Metodologii Nauk i Teorii Poznania (do przejścia na emeryturę w 1967). W latach 1954-1964 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej tej uczelni.

Przedmiotem zainteresowań naukowych prof. Chojnickiego była historia filozofii, psychologia myślenia, metodologia nauk humanistycznych i etyka. Zainicjował badania porównawcze nad filozofią Kanta i Tomasza z Akwinu, szczególnie w kwestii poznania intelektualnego. Postawił tezę antropologiczną, według której człowiek jest zarazem rozumnym zwierzęciem i genialnym wytwórcą.

Był współorganizatorem i prezesem Polskiego Towarzystwa Teologicznego. Wchodził w skład komitetu redakcyjnego. półrocznika „Studia Philosophiae Christianae”, a także kwartalnika „Collectanea Theologica”. Należał do licznych towarzystw naukowych: Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Komisji Historii Filozofii PAU, Towarzystwa Naukowego KUL. W dniu 22 I 1947 r. mianowany został prałatem domowym Piusa XII.