Bogdan Suchodolski

Bogdan Suchodolski (1903-1992) - filozof, historyk nauki i pedagog. Przewodniczący Komitetu Nauk pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk. Doctor honoris causa wielu zagranicznych uczelni.

Bogdan Suchodolski, urodził się. 27 grudnia 1903 w Sosnowcu. Był synem Kazimierza i Heleny. Rodzice zadbali o jego wykształcenie, jak i dobre wychowanie. Był absolwentem Gimnazjum im. St. Staszica w Sosnowcu. Maturę zdał w 1921 r.

W okresie międzywojennym Bogdan Suchodolski rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Mając 23 lata obronił pracę doktorską. Dalszą edukację podjął na Uniwersytecie Berlińskim, po czym znalazł się w Raperswilu i w Paryżu. W 1938 r. jako profesor nadzwyczajny został powołany na Katedrę pedagogiki w Uniwersytecie Lwowski. Jednak po roku jego pracy, wybuch II wojny światowej pozbawił go katedry. Od 1946 do 1970 roku był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. W latach1958-1968 był dyrektor Instytutu Nauk Pedagogicznych na tej uczelni. Od 1946 roku członek Polskiej Akademii Umiejętności, a od 1952 roku członek Polskiej Akademii Nauk. Twórca i kierownik Zakładu Historii Nauki i Techniki PAN. W latach 1965-1970 zastępca sekretarza naukowego PAN. W latach 1958-1974 przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. Członek i współtwórca wielu organizacji międzynarodowych. W latach 1983-1990 przewodniczył Narodowej Radzie Kultury. W latach 1985-1989 był posłem na sejm. Doctor honoris causa Uniwersytetu w Berlinie, Uniwersytetu im. Łomonosowa w Moskwie, Uniwersytetu w Padwie, Akademii Nauk Pedagogicznych w Berlinie, Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu oraz Uniwersytetu Śląskiego. Autor prac naukowych z zakresu pedagogiki, historii nauki polskiej, filozofii. Najgłośniejszą Jego pracą są "Dzieje kultury polskiej" wydane w 1980 roku.

W 1989 roku otrzymał tytuł "Honorowego Obywatela Miasta Sosnowca". Zmarł w 2 października 1992 roku.