Alicja Dorabialska: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 20: Linia 20:
'''Alicja Dorabialska''' (1897 -1975)
'''Alicja Dorabialska''' (1897 -1975)


Urodziła się 14 październiku 1897 roku, w Sosnowcu. Absolwentka II Liceum Ogólnokształcącego im. Emilii Plater w Sosnowcu. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1914r. rozpoczęła studia w Towarzystwie Kursów Naukowych w Warszawie, które od 1918 kontynuowała w Moskwie. W latach 1918–1922 była asystentką profesora Wojciecha Świętosławskiego w Zakładzie Chemii Fi­zycznej Politechniki Warszawskiej. W 1922 uzyskała tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Warszawskim za pracę Badania termochemiczne nad stereoizomerią ketok­symów. Pracę tą napisała pod kierunkiem prof. W. Lampego. W latach 1925–1926 kontynuuje studia uzupełniające pod kierunkiem Marii Skłodowskiej-Curie w Instytucie Radowym w Paryżu. Po powrocie do Warszawy, w 1928 habilituje się na Politechnice Warszawskiej w dzie­dzinie chemii fizycznej. W 1934 r. uzy­skuje tytuł profesora nadzwyczajnego oraz nominację na kierownika Katedry Chemii Fizycznej Politechniki Lwowskiej. Została pierwsza kobietą z tytułem profesorskim Politechniki Lwowskiej. W maju 1940 - w ramach umowy przesiedleńczej między Niemcami a ZSRR wyjechała ze Lwowa do Warszawy. W okresie okupacji wykładała na tajnych studiach w Warszawie. W 1945 przenosi się do Łodzi, gdzie otrzymuje nominację na profesora zwyczajnego. Jednocześnie obejmuje Katedrę Chemii Fizycznej na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. Zostaje pierwszym dziekanem Wydziału Chemicznego tej uczelni.
Urodziła się 14 październiku 1897 roku w Sosnowcu. Absolwentka II Liceum Ogólnokształcącego im. Emilii Plater. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1914r. rozpoczęła studia w Towarzystwie Kursów Naukowych w Warszawie. Od 1918r kontynuowała studia w Moskwie. W latach 1918–1922 była asystentką profesora Wojciecha Świętosławskiego w Zakładzie Chemii Fi­zycznej Politechniki Warszawskiej. W 1922 uzyskała tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Warszawskim za pracę Badania termochemiczne nad stereoizomerią ketok­symów. Pracę tą napisała pod kierunkiem prof. W. Lampego. W latach 1925–1926 kontynuuje studia uzupełniające pod kierunkiem Marii Skłodowskiej-Curie w Instytucie Radowym w Paryżu. Po powrocie do Warszawy, w 1928 habilituje się na Politechnice Warszawskiej w dzie­dzinie chemii fizycznej. W 1934 r. uzy­skuje tytuł profesora nadzwyczajnego oraz nominację na kierownika Katedry Chemii Fizycznej Politechniki Lwowskiej. Została pierwsza kobietą z tytułem profesorskim Politechniki Lwowskiej. W maju 1940 - w ramach umowy przesiedleńczej między Niemcami a ZSRR wyjechała ze Lwowa do Warszawy. W okresie okupacji wykładała na tajnych studiach w Warszawie. W 1945 przenosi się do Łodzi, gdzie otrzymuje nominację na profesora zwyczajnego. Jednocześnie obejmuje Katedrę Chemii Fizycznej na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. Zostaje pierwszym dziekanem Wydziału Chemicznego tej uczelni.


Zajmowała się głównie problematyką: ciepła promieniowania radioizotopów,mikrokalorymetrią, przemianami alotropowymi,korozją metali, historią chemii. W 1972 wydała wspomnienia zatytułowane Jeszcze jedno życie.
Zajmowała się głównie problematyką: ciepła promieniowania radioizotopów,mikrokalorymetrią, przemianami alotropowymi,korozją metali, historią chemii. W 1972 wydała wspomnienia zatytułowane Jeszcze jedno życie.

Wersja z 12:39, 7 sie 2014

Zagłębiowskie Biogramy
Alicja Dorabialska.jpg
Data i miejsce urodzenia 14 października 1897
Sosnowiec
Data i miejsce śmierci 7 sierpnia 1975
Warszawa
Zawód fizykochemik, profesor Politechniki Lwowskiej, Warszawskiej i Łódzkiej


Alicja Dorabialska (1897 -1975)

Urodziła się 14 październiku 1897 roku w Sosnowcu. Absolwentka II Liceum Ogólnokształcącego im. Emilii Plater. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1914r. rozpoczęła studia w Towarzystwie Kursów Naukowych w Warszawie. Od 1918r kontynuowała studia w Moskwie. W latach 1918–1922 była asystentką profesora Wojciecha Świętosławskiego w Zakładzie Chemii Fi­zycznej Politechniki Warszawskiej. W 1922 uzyskała tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Warszawskim za pracę Badania termochemiczne nad stereoizomerią ketok­symów. Pracę tą napisała pod kierunkiem prof. W. Lampego. W latach 1925–1926 kontynuuje studia uzupełniające pod kierunkiem Marii Skłodowskiej-Curie w Instytucie Radowym w Paryżu. Po powrocie do Warszawy, w 1928 habilituje się na Politechnice Warszawskiej w dzie­dzinie chemii fizycznej. W 1934 r. uzy­skuje tytuł profesora nadzwyczajnego oraz nominację na kierownika Katedry Chemii Fizycznej Politechniki Lwowskiej. Została pierwsza kobietą z tytułem profesorskim Politechniki Lwowskiej. W maju 1940 - w ramach umowy przesiedleńczej między Niemcami a ZSRR wyjechała ze Lwowa do Warszawy. W okresie okupacji wykładała na tajnych studiach w Warszawie. W 1945 przenosi się do Łodzi, gdzie otrzymuje nominację na profesora zwyczajnego. Jednocześnie obejmuje Katedrę Chemii Fizycznej na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. Zostaje pierwszym dziekanem Wydziału Chemicznego tej uczelni.

Zajmowała się głównie problematyką: ciepła promieniowania radioizotopów,mikrokalorymetrią, przemianami alotropowymi,korozją metali, historią chemii. W 1972 wydała wspomnienia zatytułowane Jeszcze jedno życie.

Zmarła w 1975 roku. Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 107–VI–6)