Roman Kazimierz Nawroczyński: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Biogram infobox |imię i nazwisko = ??? |imię i nazwisko org = |pseudonim = |grafika = OSOBA.png |opis grafiki = ??? |pod...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
}} | }} | ||
NAWROCZYŃSKI ROMAN | |||
KAzIMIERZ | |||
Urodził się 28 lutego 1850 r. w | |||
Niesułowie, pow. noworadomski, | |||
gubernia piotrkowska. W 1875 r. | |||
uzyskał na Uniwersytecie Warszaw- | |||
skim dyplom lekarski cum eximie | |||
laude. W 1877 r. był asystentem szpi- | |||
tala wojskowego Czerwonego Krzyża | |||
w pałacu Briihlowskirn w Warszawie. | |||
W 1878 r. wyjechał do Paryża gdzie | |||
się dokształcał. W 1879 r. został | |||
lekarzem Zacho- dniego Okręgu | |||
Górniczego w Dąbrowie (Górniczej). | |||
W 1883 r. wykonał pierwszą ważną | |||
obserwację dotyczącą tężca. Wstrzy- | |||
knął dwóm królikom wydzielinę z | |||
rany dwóch chorych zmarłych na tężec | |||
- króliki zginęły po 5 dniach z obja- | |||
wami tężca. W ten sposób udowodnił, | |||
że tężec jest chorobą zakażną a nie, | |||
jak do tej pory uważano, rodzajem | |||
ostrej choroby nerwowej. Swoje | |||
obserwacje zreferował na IV Zjeździe | |||
Lekarzy i Przyrodników Polskich w | |||
1884 r. Przeciwjego odkryciu wystąpił | |||
Antoni Slusiński, późniejszy prof. | |||
medycyny. W 1884 r. dwaj uczeni | |||
włoscy, A. Cor1e i G. Rettone, opublikowali pracę udowadniającą przy- | |||
czynę infekcyjną tężca. Oni zostali | |||
uznani za odkrywców przyczyny | |||
tężca. Z Dąbrowy przeniósł się do | |||
Warszawy, skąd po roku powrócil. | |||
Objął stanowisko lekaI7.a naczelnego | |||
Państwowego Szpitala Okręgu | |||
Górniczego Towarzystwa F rancusko- | |||
Włoskiego "Paryż" w Dąbrowie | |||
(Górniczej). Na przełornie lat 1894- | |||
1895 przeniósł się do Kielc, a następnie | |||
do Warszawy, gdzie z powodu ucią- | |||
żliwego artretyzmu prawie nie pra- | |||
ktykował. W latach 1900-1902 | |||
pracował w szpitalu zakaźnym na | |||
Woli. Ogłosił prace z zakresu chirurgii | |||
oraz obszerną monografię obejmującą | |||
dnę, gościec przewlekły i tężec | |||
przyranny. Zmarł w Warszawie. | |||
Opracował E. KOCOT. Źródła: P. | |||
Szarejko - Słownik Lekarzy Polskich XIX | |||
wieku, t. fi, str. 201, Warszawa 1991 r. | |||
Źródło: [[Emilian Kocot]] ''"[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]"'' | Źródło: [[Emilian Kocot]] ''"[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]"'' |
Wersja z 10:10, 4 cze 2014
Zagłębiowskie Biogramy | |
??? | |
Imię i nazwisko | ??? |
Data urodzenia | ?????? |
Data śmierci | ??? |
Zawód | Lekarz |
NAWROCZYŃSKI ROMAN KAzIMIERZ Urodził się 28 lutego 1850 r. w Niesułowie, pow. noworadomski, gubernia piotrkowska. W 1875 r. uzyskał na Uniwersytecie Warszaw- skim dyplom lekarski cum eximie laude. W 1877 r. był asystentem szpi- tala wojskowego Czerwonego Krzyża w pałacu Briihlowskirn w Warszawie. W 1878 r. wyjechał do Paryża gdzie się dokształcał. W 1879 r. został lekarzem Zacho- dniego Okręgu Górniczego w Dąbrowie (Górniczej). W 1883 r. wykonał pierwszą ważną obserwację dotyczącą tężca. Wstrzy- knął dwóm królikom wydzielinę z rany dwóch chorych zmarłych na tężec - króliki zginęły po 5 dniach z obja- wami tężca. W ten sposób udowodnił, że tężec jest chorobą zakażną a nie, jak do tej pory uważano, rodzajem ostrej choroby nerwowej. Swoje obserwacje zreferował na IV Zjeździe Lekarzy i Przyrodników Polskich w 1884 r. Przeciwjego odkryciu wystąpił Antoni Slusiński, późniejszy prof. medycyny. W 1884 r. dwaj uczeni włoscy, A. Cor1e i G. Rettone, opublikowali pracę udowadniającą przy- czynę infekcyjną tężca. Oni zostali uznani za odkrywców przyczyny tężca. Z Dąbrowy przeniósł się do Warszawy, skąd po roku powrócil. Objął stanowisko lekaI7.a naczelnego Państwowego Szpitala Okręgu Górniczego Towarzystwa F rancusko- Włoskiego "Paryż" w Dąbrowie (Górniczej). Na przełornie lat 1894- 1895 przeniósł się do Kielc, a następnie do Warszawy, gdzie z powodu ucią- żliwego artretyzmu prawie nie pra- ktykował. W latach 1900-1902 pracował w szpitalu zakaźnym na Woli. Ogłosił prace z zakresu chirurgii oraz obszerną monografię obejmującą dnę, gościec przewlekły i tężec przyranny. Zmarł w Warszawie.
Opracował E. KOCOT. Źródła: P. Szarejko - Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku, t. fi, str. 201, Warszawa 1991 r.
Źródło: Emilian Kocot "Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego" (zamieszczone na Wiki Zagłębie za zgodą autora)