Nadzieja Griniuk-Berdo

GRINIUK-BERDO NADZIEJA

Dr med. Urodziła się 15 stycznia 1895 r. we wsi Pietuchowszczyzna, gm. Howiczno, pow. Nieświerz, woj. Nowogródek, z ojca Białorusina im. Harasim i matki Polki Marii z domu Stankiewicz. Szkołę średnią i maturę ukończyła w Mińsku Litewskim w 1913 r. W latach 1913-1916 byłanau- czycielką w szkole powszechnej. W 1916 r. wyszła za mąż. W 1918 r. rozpoczęła studia lekarskie w Sara- rowie i kontynuowała je na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszaw- skiego uzyskując dyplom lekarza w 1925 r. W latach 1925-1936 pracowała w Warszawie w klinice prof. Gluziń- skiego, a następnie w Szpitalu Wo1-

skim jako asystentka. W tym czasie pracowała również kolejno w Zakła- dzie rtg. Szpitala Wolskiego, przy- chodni przeciwgruźliczej i jako kon- sultant w Polskim Związku Przeciw- gruźliczym w ruchu szczepień BCG. Od 1 kwietnia 1936 r., na drodze konkursu, została ordynatorem od- działu chorób płuc w Szpitalu Miej- skim nr 1 w Sosnowcu przy ul. Pekin oraz lekarzem przychodni przeciw- gruźliczej (od 1947), a następnie przychodni przyszpitalnej (od 1950). Od 1947 do 1950 r. była również ordynatorem oddziału zakaźnego w Szpitalu nr 1 w Sosnowcu. W 1955 r. została dyrektorem Szpitala Przeciw- gruźliczego w Sosnowcu przy ul. Pe- kin i pełniła tę funkcję do śmierci w dniu 9 marca 1958 r. W 1947 r. owdo- wiała, dzieci nie miała. Ogłosiła dru- kiem 20 prac z dziedziny gruźlicy i w tej specjalności uzyskała w 1953 r. tytuł ftyzjatry n stopnia. Przez całe lata swojej pracy była również rentgenologiem. Była akty- wnym członkiem Towarzystwa Lekar- skiego Zagłębia Dąbrowskiego, Pol- skiego Czerwonego Krzyża w Warsza- wie i Sosnowcu. Została uhonorowana tytułem Honorowy Członek Towarzy- stwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrow- skiego (1957), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Za WzorowąPracę w Służbie Zdrowia oraz Dyplomem Uznania Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia, Zarządu Głównego Ligi Kobiet i Przodownika Pracy w Służbie Zdrowia Polski Ludowej. Pochowana na cmentarzu pra- wosławnym w Sosnowcu przy Al. Mireckiego. W opinii współczesnych i potomnych zasługuje na miano dra Judyma - w dowód uznania Szpi- tal Miejski nr 4 w Sosnowcu ("na Pekinie") nazwano jej imieniem. W 1981 r. szpital ten jako wyeksplo- atowany i niepotrzebny ("bo gruźlicy już nie ma") - zburzono.

Opracował EMILIAN KoCOT. Źródła: własny życiorys; wspomnienia pracowników i zapiski autora E.K.

Źródło: Emilian Kocot "Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego" (zamieszczone na Wiki Zagłębie za zgodą autora)