Antoni Zimniak: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 27: | Linia 27: | ||
Został pochowany na [[Cmentarz św. Rocha w Częstochowie|cmentarzu św. Rocha w Częstochowie]] w grobowcu razem z matką. | Został pochowany na [[Cmentarz św. Rocha w Częstochowie|cmentarzu św. Rocha w Częstochowie]] w grobowcu razem z matką. | ||
Według opinii starszych kapłanów był człowiekiem wielkiej kultury osobistej, miał dużo szacunku dla pracy każdego kapłana, zawsze był przejęty sprawami diecezji. Mówił piękne kazania, chociaż miał słaby głos. Pozostawił w maszynopisie zbiór kazań o Sercu Pana Jezusa, który świadczy o jego głębokiej pobożności. Przy tym był człowiekiem cichym i spokojnym. Zostawił prace drukowane: | |||
1. Przemówienie J. E. Biskupa Sufragana Częstochowskiego ks. Antoniego Zimniaka na zakończenie Tygodnia Społecznego w Sosnowcu. W: Tydzień Społeczny w Sosnowcu. Sosnowiec 1937 s. 177—182. | |||
2. W Chrystusie odkupienie i odrodzenie. „Czyn katolicki". R.I: 1934 s. 1—4. | |||
[[Kategoria:Ludzie związani z Będzinem|Zimniak, Antoni]] | [[Kategoria:Ludzie związani z Będzinem|Zimniak, Antoni]] |
Wersja z 22:55, 26 sty 2013
Zagłębiowskie Biogramy | |
Antoni Zimniak | |
Imię i nazwisko | Antoni Zimniak |
Data i miejsce urodzenia | 6 stycznia 1878 Niekłań Mały |
Data i miejsce śmierci | 26 stycznia 1943 Częstochowa |
Miejsce spoczynku | Cmentarz św. Rocha w Częstochowie |
Zawód | ksiądz, biskup, |
Antoni Jacek Zimniak (ur. 6 stycznia 1878 w Niekłaniu Małym, zm. 26 stycznia 1943) – polski biskup rzymskokatolicki, pierwszy biskup pomocniczy diecezji częstochowskiej w latach 1936–1943.
Życiorys
Antoni Zimniak był synem Jacka i Józefy z Widulińskich. Jego rodzice posiadali niewielkie gospodarstwo rolne, a ojciec pracował ponadto jako górnik. Edukację rozpoczął w Progimnazjum w Pińczowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 września 1905 po ukończeniu Seminarium Duchownego w Kielcach.
W 1909 objął stanowisko kapelana szpitalnego w Dąbrowie Górniczej. Następnie był wikariuszem w parafii Włodowice, kapelanem przy kopalni "Saturn" w Czeladzi, gdzie spędził okres I wojny światowej. Po wojnie pełnił funkcję proboszcza w parafii Stradów, a potem Sędziszów i Będzin (1924–1929). W 1925 został mianowany sędzią prosynodalnym, konsultorem diecezjalnym w nowo powstałej diecezji częstochowskiej.
14 sierpnia 1936 został mianowany pierwszym biskupem pomocniczym diecezji częstochowskiej i biskupem tytularnym Dionysiany. Sakrę biskupią otrzymał 18 października 1936 w bazylice katedralnej w Częstochowie z rąk biskupa Teodora Kubiny.
Został pochowany na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie w grobowcu razem z matką.
Według opinii starszych kapłanów był człowiekiem wielkiej kultury osobistej, miał dużo szacunku dla pracy każdego kapłana, zawsze był przejęty sprawami diecezji. Mówił piękne kazania, chociaż miał słaby głos. Pozostawił w maszynopisie zbiór kazań o Sercu Pana Jezusa, który świadczy o jego głębokiej pobożności. Przy tym był człowiekiem cichym i spokojnym. Zostawił prace drukowane: 1. Przemówienie J. E. Biskupa Sufragana Częstochowskiego ks. Antoniego Zimniaka na zakończenie Tygodnia Społecznego w Sosnowcu. W: Tydzień Społeczny w Sosnowcu. Sosnowiec 1937 s. 177—182.
2. W Chrystusie odkupienie i odrodzenie. „Czyn katolicki". R.I: 1934 s. 1—4.
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Antoniego Zimniaka na stronie archidiecezji częstochowskiej (arch.) [dostęp 2012-01-08]