Marian Świderski

Marian Świderski (ur. 3 sierpnia 1900 r. w Zawierciu, zm. w 1986 r. w Radomiu)

Zdobył wykształcenie średnie w kierunku humanistycznym. W roku 1918 brał czynny udział w rozbrajaniu armii niemieckiej, następnie przydzielono go na trzeci odcinek frontu górnośląskiego. W roku 1920 ochotniczo walczył z bolszewikami pod Baranowiczami. Regularną służbę w Wojsku Polskim rozpoczął w VII Etapowym Batalionie z którego przeniiesiono go do 5 pułku strzelców granicznych. Kilka miesięcy później znalazł się w 26 pułku ułanów wielkopolskich w Lesznie z którego przeszedł do 73 pułku piechoty stacjonującego w Katowicach. Zawodową szkołę podoficerską ukończył w Zaleszczykach gdzie szkolono podoficerów do Korpusu Ochory Pogranicza. W międzyczasie ukończył kurs administracyjno-gospodarczy przy Szkole Administracyjnej w Krakowie. Następnie trafił do Baonu Korpusu Ochrony Pogranicza Borszczów jako dowódca strażnicy. W 1935 r. zawarł związek małżeński z Bronisławą Dybkowską pielęgniarką ze szpitala w Warszawie. Na własną prośbę został oddelegowany do Baonu Korpusu Ochrony Pogranicza w Kopyczyńcach gdzie pełnił obowiązki inspektora nadzoru przy budowie koszar. Po wybuchu wojny w 1939 r. Marian Świderski przedostaje się do Rumunii przez co udaje mu się uniknąć niewoli. Jego żona zostaje internowana do Kazachstanu skąd wrociła w 1946 r. Wiosną 1940 roku Świderski wraz z grupą żołnierzy zbiegł z obozu w Rumunii na terytorium Grecji skąd statkiem dostal się do Marsylii a następnie do obozu wojskowego.

Po rozwiązaniu Wojska Polskiego we Francji Świderski wyjechał do La Rochel a następnie okrętem wojennym dostał się na wyspę Man między Irlandią a Anglią. W Anglii otrzymał przydział do tworzącego się Wojska Polskiego, gdzie przez dłuższy okres służył w I pułku artylerii w stopniu chorążego zawodowego, skąd przeniosiono go do pracy w kancelarii przybocznej Naczelnego Wodza w Londynie.

W 1945 r. Marian Świderski został oddany do dyspozycji władz brytyjskich celem odesłania do Polski. Do kraju wrócił 3 sierpnia 1946 r. i zamieszkał w Radomiu, gdzie pracował w Zjednoczeniu Przemysłu Uzbrojenia i Zarządzie Okręgowym Energetyki oraz udzielał się społecznie w stowarzyszeniach kulturalnych. Posiadał odznaczenia takie jak :"Polska Swemu Obrońcy", angielski "Defance Medal" oraz na krótko przed śmiercią otrzymał medal "Za Udział w Wojnie 1939 r. Zmarł w 1986 r. w Radomiu gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Biogram opracował: Sekcja Historyczna Towarzystwa Miłośników Ziemii Zawierciańskiej