Stanisław Jan Kalabiński

Zagłębiowskie Biogramy
Imię i nazwisko	Stanisław Jan Kalabiński
Data i miejsce urodzenia	23 października 1890 Sosnowiec

Stanisław Jan Kalabiński (1890-1941)

Pułkownik Wojska Polskiego. Urodził się 23 października 1890 roku w Sosnowcu. Absolwent Szkoły Handlowej w Będzinie (obecne Liceum im. Mikołaja Kopernika). Przez cztery semestry uczęszczał do Wyższej Szkoły Handlowej. Znał biegle języki: rosyjski, niemiecki i francuski. W 1914 roku ukończył kurs podoficerski instruktorski w Rabce. W tym samym roku brał udział w kursie podoficerskim i oficerskim w Nowym Sączu. Nie ukończył go jednak z powodu wybuchu pierwszej wojny światowej.

W sierpniu 1914 roku wstąpił do legionów polskich. W czasie pierwszej wojny światowej został dwukrotnie ranny. Służbę w legionach skończył jako dowódca 11 kompanii 5 pułku piechoty legionów. W 1917 roku trafił do obozu dla internowanych w Benjaminowie. W marcu 1918 roku wstąpił do Polnische Wermacht. W listopadzie 1918 roku „został komendantem Szkoły Podoficerskiej w Warszawie” a w marcu 1919 roku pełnił funkcję komendanta Podoficerskiej Szkoły Piechoty w Zegrzu. W tym samym roku zostało mu powierzone dowództwo III batalionu 3 pułku piechoty legionów. Rok później objął dowództwo nad 24 pułkiem piechoty.

Po dziesięciu latach został mianowany dowódcą Brygady KOP „Grodno”. W 1936 roku przeniesiono go na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej w 30 DP. Trzy lata później objął dowództwo nad 55 DP Rez., której sztab ulokowany był w będzińskich koszarach, gdzie stacjonował 23 pułk artylerii lekkiej.

W 1939 roku brał czynny udział w tzw. kampanii wrześniowej. Dywizja którą wówczas dowodził swoją ostatnia bitwę stoczyła pod Tomaszowem Lubelskim, gdzie jako jedyna nie złożyła broni. Pułkownik S. Kalabiński uniknął niewoli a następnie potajemnie dotarł do Warszawy, gdzie został aresztowany i wywieziony do oflagu IXC w Rothenburgu. W następnym roku został przeniesiony do obozu zagłady w Buchenwaldzie. Ostatecznie trafił do więzienia w Radomiu. W tym też mieście, w sierpniu 1941 roku został zamordowany przez Niemców. Pułkownik S. Kalabiński był odznaczony: Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari, Złotym Krzyżem VM (pośmiertnie), Krzyżem Niepodległości, Orderem Odrodzenia Polski IV Klasy, Krzyżem Walecznych (4-krotnie) oraz Złotym Krzyżem Zasługi.

Biogram opracował: Daniel Ciszowski

Bibliografia=

• Jan Przemsza-Zieliński, Jeden z tysiąca Zagłębiaków - Rzecz o pułkowniku Stanisławie Kalabińskim ostatnim dowódcy śląsko-dąbrowskiej Obrony Narodowej, Sosnowiec, 1989