Ulica Stefana Batorego (Sosnowiec)

Ulica Stefana Batorego w Sosnowcu – zanikająca ulica Środuli [1-3].

Oznaczona w pierwszej dekadzie XX stulecia, początkowo pozbawiona nazwy, jako jedna z pierwszych ulic Dzielnicy: Środula I (1916), Środula I / Stefana Batorego (1923), Steinzeile (1940), Stefana Batorego. Wraz z reurbanizacją Środuli, od przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, uległa postępującemu wyludnieniu i redukcji zabudowy jednorodzinnej, która nie została skompensowana budownictwem masowym [1, 2, 4-11].

Nigdy nie uległa przekształceniu biegu (zorientowana jest na południowy wschód). Początkowo łączyła ulice Stefana Okrzei (Środula / Stefana Okrzeji / Zeilenweg) i Artura Grottgera (Środula C / Artura Grottgera / Hasenweg), przedzielona prostopadle usytuowaną ulicą Jana Matejki (Środula B / Jana Matejki / Ziegenweg) [1-3]. W okresie międzywojennym przedłużona do ulicy Henryka Siemiradzkiego (Środula D / Henryka Siemiradzkiego / Katzenweg), krzyżując się z ulicą Jacka Malczewskiego (Jacka Malczewskiego / Rehweg). W owym czasie istniało nadto połączenie ulic Wita Stwosza (Środula F / Wita Stwosza / Hühnerweg) oraz Stanisława Witkiewicza, stanowiące niejako wschodnie przedłużenie traktu analizowanej ulicy [4, 5]. W trakcie II Wojny Światowej i bezpośrednio po nie była rozbudowywana, natomiast z końcem lat czterdziestych wspomniany łącznik ulic nazwano na cześć Kazimierza Tetmajera [6, 7]. Na niektórych planach zanikła dopiero u schyłku PRL-u, chociaż formalnie nie została zlikwidowana. Jej przebieg, wraz z przyległościami, uległ zupełnemu zatarciu na skutek skrajnego zaniedbania [4-11].

Z końcem lat dziesiątych XXI wieku dyskutowany obszar oczyszczono z roślinności oraz splantowano, nie zostały jednakże podjęte inne działania rewitalizacyjne.

Bibliografia

1. A. Barciak, A.T. Jankowski (red.). Sosnowiec. Obraz miasta i jego dzieje. T. II. Wyd. I. Muzeum w Sosnowcu. Sosnowiec 2016.

2. A. Barciak, A.T. Jankowski (red.). Sosnowiec. Obraz miasta i jego dzieje. T. I. Wyd. I. Muzeum w Sosnowcu. Sosnowiec 2016.

3. J. Przemsza-Zieliński. Sosnowiecka encyklopedia historyczna. Sygnały biograficzno-tematyczne. Z. 1. Wyd. I. Sosnowiecka Oficyna Wydawniczo-Autorska „Sowa-Press”. Sosnowiec 1994.

4. T. Kostro, A. Urgacz-Szczęsna. Sosnowiec między wojnami. Opowieść o życiu miasta 1918-1939. Wyd. I. Księży Młyn Dom Wydawniczy. Łódź 2014.

5. M. Trąba (red.). Parafia św. Barbary w Sosnowcu. 1908-2008. Wyd. I. Parafia św. Barbary w Sosnowcu, Drukarnia Archidiecezjalna w Katowicach. Katowice 2008.

6. D. Kmiotek, J. Kmiotek (red.). Sosnowiec. Fotoarchiwum 1940-1943. Wyd. I. Dikappa. Dąbrowa Górnicza 2008.

7. D. Pliszka (red.). Plan Miasta Sosnowca. Wyd. I. Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych. Warszawa 1963.

8. A. Kajoch (red.). Sosnowiec. Plan miasta. Wyd. II. Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych. Warszawa 1979.

9. A. Kajoch, G. Wysocki (red.). Sosnowiec. Plan miasta. Wyd. I. Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera. Warszawa, Wrocław 1987.

10. A. Kajoch, G. Wysocki (red.). Sosnowiec. Plan miasta. Wyd. II. Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera. Warszawa, Wrocław 1992.

11. J. Nowakowski (red.). Sosnowiec. Plan miasta. Wyd. IV spec. Wydawnictwo Kartograficzne PGK. Katowice 2019.