Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk”: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „'''Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk”''' − przedsiębiorstwo armatorskie założone przez zakłady przemysłowe Zagłębia Dąbrowskiego. Towarzystwo istniał<ellipsis>”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
Po zakończeniu I wojnie światowej kopalnie Zagłębia Dąbrowskiego zostały odcięte od niemieckiego rynku zbytu. Trudności pogłębiły się po reformie walutowej w 1924 i polsko-niemieckiej wojnie celnej w 1925. Zwiększono wtedy eksport węgla do Skandynawii. Ponieważ Polska nie posiadała jeszcze portu morskiego, korzystano z portu w Tczewie, do transportu używając lichtug (ogólnie niewielki statek przeważnie bez napędu, o płaskim dnie i małym zanurzeniu zdolny do dowozu towaru w płytsze miejsca np. ujście rzeki. Od typowej barki rzecznej różni się przystosowaniem do żeglugi po otwartym morzu) ciągniętych przez holowniki, co pozwalało na wejście na płytką Wisłę. | Po zakończeniu I wojnie światowej kopalnie Zagłębia Dąbrowskiego zostały odcięte od niemieckiego rynku zbytu. Trudności pogłębiły się po reformie walutowej w 1924 i polsko-niemieckiej wojnie celnej w 1925. Zwiększono wtedy eksport węgla do Skandynawii. Ponieważ Polska nie posiadała jeszcze portu morskiego, korzystano z portu w Tczewie, do transportu używając lichtug (ogólnie niewielki statek przeważnie bez napędu, o płaskim dnie i małym zanurzeniu zdolny do dowozu towaru w płytsze miejsca np. ujście rzeki. Od typowej barki rzecznej różni się przystosowaniem do żeglugi po otwartym morzu) ciągniętych przez holowniki, co pozwalało na wejście na płytką Wisłę. | ||
Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” zarejestrowano 21 czerwca 1926 jako spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Głównymi udziałowcami były kopalnie z Zagłębia Dąbrowskiego, udziałowcem był ponadto inż. Teodozy Nosowicz – właściciel terenów przeładunkowych i pierwszy dyrektor. Prezesem zarządu był inż. Stanisław Gadomski. | |||
Towarzystwo w listopadzie 1926 roku kupiło sześć holowników i kilkanaście pełnomorskich lichtug od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG. Holowniki otrzymały nazwy "Orkan", "Górnik", "Krakus", "Rybak", "Sambor", "Tyran". W tym miesiącu też spółka przekształciła się w spółkę akcyjną, a 12 grudnia 1926 nastąpiło podniesienie polskiej bandery na pierwszych lichtugach: "Antek" i "Felek". | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Bohdan Huras, Marek Twardowski. Węglowe floty Śląska. , s. 46-53. | * Bohdan Huras, Marek Twardowski. Węglowe floty Śląska. , s. 46-53. | ||
Jerzy Miciński: Księga statków polskich: 1918-1945. T. 1. Gdańsk 1996, s. 154-175. ISBN 83-86181-23-0. | * Jerzy Miciński: Księga statków polskich: 1918-1945. T. 1. Gdańsk 1996, s. 154-175. ISBN 83-86181-23-0. | ||
Wersja z 21:43, 26 sie 2018
Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” − przedsiębiorstwo armatorskie założone przez zakłady przemysłowe Zagłębia Dąbrowskiego. Towarzystwo istniało w latach 1926-1928 i zajmowało się transportem węgla z portu w Tczewie do krajów skandynawskich.
Po zakończeniu I wojnie światowej kopalnie Zagłębia Dąbrowskiego zostały odcięte od niemieckiego rynku zbytu. Trudności pogłębiły się po reformie walutowej w 1924 i polsko-niemieckiej wojnie celnej w 1925. Zwiększono wtedy eksport węgla do Skandynawii. Ponieważ Polska nie posiadała jeszcze portu morskiego, korzystano z portu w Tczewie, do transportu używając lichtug (ogólnie niewielki statek przeważnie bez napędu, o płaskim dnie i małym zanurzeniu zdolny do dowozu towaru w płytsze miejsca np. ujście rzeki. Od typowej barki rzecznej różni się przystosowaniem do żeglugi po otwartym morzu) ciągniętych przez holowniki, co pozwalało na wejście na płytką Wisłę.
Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” zarejestrowano 21 czerwca 1926 jako spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Głównymi udziałowcami były kopalnie z Zagłębia Dąbrowskiego, udziałowcem był ponadto inż. Teodozy Nosowicz – właściciel terenów przeładunkowych i pierwszy dyrektor. Prezesem zarządu był inż. Stanisław Gadomski.
Towarzystwo w listopadzie 1926 roku kupiło sześć holowników i kilkanaście pełnomorskich lichtug od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG. Holowniki otrzymały nazwy "Orkan", "Górnik", "Krakus", "Rybak", "Sambor", "Tyran". W tym miesiącu też spółka przekształciła się w spółkę akcyjną, a 12 grudnia 1926 nastąpiło podniesienie polskiej bandery na pierwszych lichtugach: "Antek" i "Felek".
Bibliografia
- Bohdan Huras, Marek Twardowski. Węglowe floty Śląska. , s. 46-53.
- Jerzy Miciński: Księga statków polskich: 1918-1945. T. 1. Gdańsk 1996, s. 154-175. ISBN 83-86181-23-0.
