Bogdan Suchodolski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox | |||
|imię i nazwisko = Bogdan Suchodolski | |||
|imię i nazwisko org = | |||
|pseudonim = | |||
|grafika = Bogdan Suchodolski.jpg | |||
|opis grafiki = Bogdan Suchodolski | |||
|podpis = | |||
|data urodzenia = [[27 grudnia]] [[1903]] | |||
|miejsce urodzenia = [[Sosnowiec]] | |||
|imię przy narodzeniu = | |||
|data śmierci = [[2 października]] [[1992]] | |||
|miejsce śmierci = [[Konstancin - Jeziorna]] | |||
|przyczyna śmierci = | |||
|miejsce spoczynku = | |||
|zawód = filozof, historyk nauki i pedagog | |||
|odznaczenia = | |||
|commons = | |||
|wikiźródła = | |||
|wikicytaty = | |||
|www = | |||
}} | |||
Bogdan Suchodolski (1903-1992) - filozof, historyk nauki i pedagog. Przewodniczący Komitetu Nauk pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk. Doctor honoris causa wielu zagranicznych uczelni. | Bogdan Suchodolski (1903-1992) - filozof, historyk nauki i pedagog. Przewodniczący Komitetu Nauk pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk. Doctor honoris causa wielu zagranicznych uczelni. | ||
Bogdan Suchodolski, urodził się. 27 grudnia 1903 w Sosnowcu. Był synem Kazimierza i Heleny. Rodzice zadbali o jego wykształcenie, jak i dobre wychowanie. Był absolwentem Gimnazjum im. St. Staszica w Sosnowcu. Maturę zdał w 1921 r. | Bogdan Suchodolski, urodził się. [[27 grudnia]] [[1903]] w Sosnowcu. Był synem Kazimierza i Heleny. Rodzice zadbali o jego wykształcenie, jak i dobre wychowanie. Był absolwentem Gimnazjum im. St. Staszica w Sosnowcu. Maturę zdał w 1921 r. | ||
W okresie międzywojennym Bogdan Suchodolski rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Mając 23 lata obronił pracę doktorską. Dalszą edukację podjął na Uniwersytecie Berlińskim, po czym znalazł się w Raperswilu i w Paryżu. W 1938 r. jako profesor nadzwyczajny został powołany na Katedrę pedagogiki w Uniwersytecie Lwowski. Jednak po roku jego pracy, wybuch II wojny światowej pozbawił go katedry. Od 1946 do 1970 roku był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. W latach1958-1968 był dyrektor Instytutu Nauk Pedagogicznych na tej uczelni. Od 1946 roku członek Polskiej Akademii Umiejętności, a od 1952 roku członek Polskiej Akademii Nauk. Twórca i kierownik Zakładu Historii Nauki i Techniki PAN. W latach 1965-1970 zastępca sekretarza naukowego PAN. W latach 1958-1974 przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. Członek i współtwórca wielu organizacji międzynarodowych. W latach 1983-1990 przewodniczył Narodowej Radzie Kultury. W latach 1985-1989 był posłem na sejm. Doctor honoris causa Uniwersytetu w Berlinie, Uniwersytetu im. Łomonosowa w Moskwie, Uniwersytetu w Padwie, Akademii Nauk Pedagogicznych w Berlinie, Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu oraz Uniwersytetu Śląskiego. Autor prac naukowych z zakresu pedagogiki, historii nauki polskiej, filozofii. Najgłośniejszą Jego pracą są "Dzieje kultury polskiej" wydane w 1980 roku. | W okresie międzywojennym Bogdan Suchodolski rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Mając 23 lata obronił pracę doktorską. Dalszą edukację podjął na Uniwersytecie Berlińskim, po czym znalazł się w Raperswilu i w Paryżu. W 1938 r. jako profesor nadzwyczajny został powołany na Katedrę pedagogiki w Uniwersytecie Lwowski. Jednak po roku jego pracy, wybuch II wojny światowej pozbawił go katedry. Od 1946 do 1970 roku był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. W latach1958-1968 był dyrektor Instytutu Nauk Pedagogicznych na tej uczelni. Od 1946 roku członek Polskiej Akademii Umiejętności, a od 1952 roku członek Polskiej Akademii Nauk. Twórca i kierownik Zakładu Historii Nauki i Techniki PAN. W latach 1965-1970 zastępca sekretarza naukowego PAN. W latach 1958-1974 przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. Członek i współtwórca wielu organizacji międzynarodowych. W latach 1983-1990 przewodniczył Narodowej Radzie Kultury. W latach 1985-1989 był posłem na sejm. Doctor honoris causa Uniwersytetu w Berlinie, Uniwersytetu im. Łomonosowa w Moskwie, Uniwersytetu w Padwie, Akademii Nauk Pedagogicznych w Berlinie, Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu oraz Uniwersytetu Śląskiego. Autor prac naukowych z zakresu pedagogiki, historii nauki polskiej, filozofii. Najgłośniejszą Jego pracą są "Dzieje kultury polskiej" wydane w 1980 roku. | ||
W 1989 roku otrzymał tytuł "Honorowego Obywatela Miasta Sosnowca". Zmarł w 2 października 1992 roku. | W 1989 roku otrzymał tytuł "Honorowego Obywatela Miasta Sosnowca". Zmarł w [[2 października]] [[1992]] roku w Konstancinie-Jeziornie. | ||
{{DEFAULTSORT:Suchodolski, Bogdan}} | {{DEFAULTSORT:Suchodolski, Bogdan}} | ||
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Suchodolski]] | [[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Bogdan Suchodolski]] | ||
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Sosnowcu| Bogdan Suchodolski]] | |||
[[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem]] | [[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem]] | ||
Wersja z 12:08, 6 lis 2011
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Bogdan Suchodolski | |
| Imię i nazwisko | Bogdan Suchodolski |
| Data i miejsce urodzenia | 27 grudnia 1903 Sosnowiec |
| Data i miejsce śmierci | 2 października 1992 Konstancin - Jeziorna |
| Zawód | filozof, historyk nauki i pedagog |
Bogdan Suchodolski (1903-1992) - filozof, historyk nauki i pedagog. Przewodniczący Komitetu Nauk pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk. Doctor honoris causa wielu zagranicznych uczelni.
Bogdan Suchodolski, urodził się. 27 grudnia 1903 w Sosnowcu. Był synem Kazimierza i Heleny. Rodzice zadbali o jego wykształcenie, jak i dobre wychowanie. Był absolwentem Gimnazjum im. St. Staszica w Sosnowcu. Maturę zdał w 1921 r.
W okresie międzywojennym Bogdan Suchodolski rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Mając 23 lata obronił pracę doktorską. Dalszą edukację podjął na Uniwersytecie Berlińskim, po czym znalazł się w Raperswilu i w Paryżu. W 1938 r. jako profesor nadzwyczajny został powołany na Katedrę pedagogiki w Uniwersytecie Lwowski. Jednak po roku jego pracy, wybuch II wojny światowej pozbawił go katedry. Od 1946 do 1970 roku był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. W latach1958-1968 był dyrektor Instytutu Nauk Pedagogicznych na tej uczelni. Od 1946 roku członek Polskiej Akademii Umiejętności, a od 1952 roku członek Polskiej Akademii Nauk. Twórca i kierownik Zakładu Historii Nauki i Techniki PAN. W latach 1965-1970 zastępca sekretarza naukowego PAN. W latach 1958-1974 przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. Członek i współtwórca wielu organizacji międzynarodowych. W latach 1983-1990 przewodniczył Narodowej Radzie Kultury. W latach 1985-1989 był posłem na sejm. Doctor honoris causa Uniwersytetu w Berlinie, Uniwersytetu im. Łomonosowa w Moskwie, Uniwersytetu w Padwie, Akademii Nauk Pedagogicznych w Berlinie, Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu oraz Uniwersytetu Śląskiego. Autor prac naukowych z zakresu pedagogiki, historii nauki polskiej, filozofii. Najgłośniejszą Jego pracą są "Dzieje kultury polskiej" wydane w 1980 roku.
W 1989 roku otrzymał tytuł "Honorowego Obywatela Miasta Sosnowca". Zmarł w 2 października 1992 roku w Konstancinie-Jeziornie.
