Józef Jasik: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|opis grafiki = ??? | |opis grafiki = ??? | ||
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = [[ | |data urodzenia = [[23 lutego]] [[1920]] | ||
|miejsce urodzenia = | |miejsce urodzenia = [[Czeladź]] | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = [[ | |data śmierci = [[12 maja]] [[1981]] | ||
|miejsce śmierci = | |miejsce śmierci = | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
[[Plik:Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino.JPG|thumb|left|100px|[[Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino]]]] | [[Plik:Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino.JPG|thumb|left|100px|[[Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino]]]] | ||
'''Józef Jasik''', syn Antoniego urodził się [[23 lutego]] [[1920]] roku w [[Czeladź|Czeladzi]] . W [[1936]] roku, jako 16 letni chłopak, ochotniczo wstąpił do orkiestry wojskowej baonu Korpusu Ochrony Pogranicza w Stołpcach koło Baranowicz. | |||
lutego | |||
roku, | |||
baonu Korpusu Ochrony Pogranicza | |||
w Stołpcach koło Baranowicz. | |||
Już w pierwszym dniu napaści sowieckiej na Polskę, [[17 września]] [[1939]] roku, został ciężko ranny w nogę. Szczęśliwie uniknął śmierci z rąk sowieckich i trafił do szpitala polowego, gdzie chirurg zdecydował o amputacji nogi. Młodziutki Józef mimo bólu i cierpienia, wiedząc że za kilka dni do szpitala przybędzie inny, znajomy mu lekarz, nie zgodził się na operację. Faktycznie, po 3 miesięcznym leczeniu i hospitalizacji, noga została wyleczona. Po opuszczeniu szpitala, skierowano Jasika do obozu jenieckiego na wschód. | |||
wrześniu 1941 roku, po | |||
wszystkich jeńców polskich, | Do [[1941]] roku kilkakrotnie przerzucano go do kolejnych jenieckich obozów pracy. Miał szczęście, w najtrudniejszych chwilach pozornie bez wyjścia, często pomagali mu przypadkowo poznani ludzie. Między innymi młoda dziewczyna o imieniu Elżbieta, przynosiła jedzenie, dożywiając Józka. Niestety, za okazaną pomoc, Elżbieta wraz z całą rodziną została wywieziona na Syberię. Kilka lat później, Jasik spotkał | ||
powstającej Armii Polskiej. | rodziców Elżbiety we Włoszech. Uciekli z Rosji ale wielu członków rodziny nie przeżyło morderczej podróży. | ||
Zginęła również Elżbieta, zmarła na tyfus, już na ziemi włoskiej. | |||
Jasik we wrześniu [[1941]] roku, po amnestii dla wszystkich jeńców polskich, wstąpił do powstającej Armii Polskiej. Początkowo pełnił służbę w plutonie sztabowym 12 pułku piechoty, a po ewakuacji na Środkowy Wschód, został przydzielony do 2. Kompanii Sanitarnej 3. Dywizji Strzelców Karpackich, z którą przeszedł cały szlak bojowy. | |||
przydzielony do 2. | |||
We Włoszech, już po bitwie pod Monte Casino został przeniesiony do orkiestry reprezentacyjnej dowództwa | |||
z którą przeszedł cały szlak bojowy. | 2. Korpusu Wojska Polskiego. | ||
We Włoszech, już po bitwie pod | |||
Posiadał odznaczenia polskie: Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino (nr 311), Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Medal Wojska, Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie; | |||
2. Korpusu Wojska Polskiego. Posiadał | oraz brytyjskie: The 1939 - 45 Star, The War Medal 1939-45, Iltaly Star. | ||
odznaczenia polskie: Krzyż | |||
Po wojnie otrzymał Sztandar Pracy II Klasy oraz Brązowy i Złoty Krzyż Zasługi. | |||
Krzyż Zasługi z Mieczami, Medal | |||
Wojska, Krzyż Czynu Bojowego | Do Polski wrócił w czerwcu) 1947 roku. Ze względu na swą przeszłość wojenną dość długo miał kłopoty ze znalezieniem pracy. W zatrudnieniu pomogła mu jego przyszła żona, Wanda z domu Czechowicz (ur. [[1923]]),z którą znał się od dziecka. | ||
brytyjskie: | W szczęśliwym małżeństwie, jakie tworzyli, urodziły się dwie córki. Pierworodnej nadano imię Elżbieta, na cześć dziewczyny, która życiem zapłaciła za wojenną pomoc, głodującemu Józefowi. Państwo Jasikowie doczekali się czworga wnucząt. | ||
Medal 1939- | |||
otrzymał Sztandar Pracy II Klasy oraz | Józef Jasik był górnikiem z wykształceniem średnim. Pracował na kopalni Czerwona Gwardia (dawniej Saturn). Do końca życia mieszkał z rodziną w Czeladzi. Zmarł [[12 maja]] [[1981]] roku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Czeladzi przy ulicy Nowopogońskiej. | ||
Brązowy i Złoty Krzyż Zasługi. Do | |||
względu na swą przeszłość wojenną | |||
dość długo miał kłopoty ze | |||
mu | |||
od dziecka. W szczęśliwym | |||
życiem zapłaciła za wojenną | |||
roku. Został pochowany na cmentarzu | |||
parafialnym w Czeladzi przy ulicy | |||
Nowopogońskiej. | |||
*Źródło: Iwona Szaleniec ''[[Z Czeladzi pod Monte Cassino]]''. Wyd. [[Muzeum "Saturn" w Czeladzi]], [[2014]] | *Źródło: Iwona Szaleniec ''[[Z Czeladzi pod Monte Cassino]]''. Wyd. [[Muzeum "Saturn" w Czeladzi]], [[2014]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:01, 22 lis 2014
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 ??? | |
| Imię i nazwisko | Józef Jasik |
| Data i miejsce urodzenia | 23 lutego 1920 Czeladź |
| Data śmierci | 12 maja 1981 |
| Zawód | Żołnierz, uczestnik bitwy pod Monte Cassino |
Józef Jasik, syn Antoniego urodził się 23 lutego 1920 roku w Czeladzi . W 1936 roku, jako 16 letni chłopak, ochotniczo wstąpił do orkiestry wojskowej baonu Korpusu Ochrony Pogranicza w Stołpcach koło Baranowicz.
Już w pierwszym dniu napaści sowieckiej na Polskę, 17 września 1939 roku, został ciężko ranny w nogę. Szczęśliwie uniknął śmierci z rąk sowieckich i trafił do szpitala polowego, gdzie chirurg zdecydował o amputacji nogi. Młodziutki Józef mimo bólu i cierpienia, wiedząc że za kilka dni do szpitala przybędzie inny, znajomy mu lekarz, nie zgodził się na operację. Faktycznie, po 3 miesięcznym leczeniu i hospitalizacji, noga została wyleczona. Po opuszczeniu szpitala, skierowano Jasika do obozu jenieckiego na wschód.
Do 1941 roku kilkakrotnie przerzucano go do kolejnych jenieckich obozów pracy. Miał szczęście, w najtrudniejszych chwilach pozornie bez wyjścia, często pomagali mu przypadkowo poznani ludzie. Między innymi młoda dziewczyna o imieniu Elżbieta, przynosiła jedzenie, dożywiając Józka. Niestety, za okazaną pomoc, Elżbieta wraz z całą rodziną została wywieziona na Syberię. Kilka lat później, Jasik spotkał rodziców Elżbiety we Włoszech. Uciekli z Rosji ale wielu członków rodziny nie przeżyło morderczej podróży. Zginęła również Elżbieta, zmarła na tyfus, już na ziemi włoskiej.
Jasik we wrześniu 1941 roku, po amnestii dla wszystkich jeńców polskich, wstąpił do powstającej Armii Polskiej. Początkowo pełnił służbę w plutonie sztabowym 12 pułku piechoty, a po ewakuacji na Środkowy Wschód, został przydzielony do 2. Kompanii Sanitarnej 3. Dywizji Strzelców Karpackich, z którą przeszedł cały szlak bojowy.
We Włoszech, już po bitwie pod Monte Casino został przeniesiony do orkiestry reprezentacyjnej dowództwa 2. Korpusu Wojska Polskiego.
Posiadał odznaczenia polskie: Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino (nr 311), Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Medal Wojska, Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie;
oraz brytyjskie: The 1939 - 45 Star, The War Medal 1939-45, Iltaly Star.
Po wojnie otrzymał Sztandar Pracy II Klasy oraz Brązowy i Złoty Krzyż Zasługi.
Do Polski wrócił w czerwcu) 1947 roku. Ze względu na swą przeszłość wojenną dość długo miał kłopoty ze znalezieniem pracy. W zatrudnieniu pomogła mu jego przyszła żona, Wanda z domu Czechowicz (ur. 1923),z którą znał się od dziecka.
W szczęśliwym małżeństwie, jakie tworzyli, urodziły się dwie córki. Pierworodnej nadano imię Elżbieta, na cześć dziewczyny, która życiem zapłaciła za wojenną pomoc, głodującemu Józefowi. Państwo Jasikowie doczekali się czworga wnucząt.
Józef Jasik był górnikiem z wykształceniem średnim. Pracował na kopalni Czerwona Gwardia (dawniej Saturn). Do końca życia mieszkał z rodziną w Czeladzi. Zmarł 12 maja 1981 roku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Czeladzi przy ulicy Nowopogońskiej.
- Źródło: Iwona Szaleniec Z Czeladzi pod Monte Cassino. Wyd. Muzeum "Saturn" w Czeladzi, 2014
