Tadeusz Dorobisz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
W 1936 ukończył Gimnazjum im. Stanisława Wyspiańskiego, którego tradycje przejęło po wojnie III Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa w Sosnowcu. W 1937 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Naukę przerwała II wojna światowa - we wrześniu 1939 Dorobisz został zmobilizowany, odbył kampanię wrześniową, później przedostał się do Francji. Walczył w szeregach II Dywizji Strzelców Pieszych, był internowany w Szwajcarii; tam powrócił do studiów medycznych i w 1944 uzyskał dyplom lekarza na Uniwersytecie w Zurychu. | W 1936 ukończył Gimnazjum im. Stanisława Wyspiańskiego, którego tradycje przejęło po wojnie III Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa w Sosnowcu. W 1937 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Naukę przerwała II wojna światowa - we wrześniu 1939 Dorobisz został zmobilizowany, odbył kampanię wrześniową, później przedostał się do Francji. Walczył w szeregach II Dywizji Strzelców Pieszych, był internowany w Szwajcarii; tam powrócił do studiów medycznych i w 1944 uzyskał dyplom lekarza na Uniwersytecie w Zurychu. | ||
W 1945 powrócił do Polski. Podjął pracę w I Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu, przeniesionej następnie do Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1955 uzyskał stopień docenta, w 1966 profesora nadzwyczajnego. Od 1969 (po przejściu na emeryturę Kazimierza Czyżewskiego) kierował I Kliniką Chirurgiczną, a od 1972 Kliniką Chirurgii Naczyniowej Akademii Medycznej we Wrocławiu. Pełnił na uczelni także funkcje prodziekana (1966-1968) i prorektora ds. klinicznych (1968-1970). W latach 1947-1965 był ponadto dyrektorem Stacji Krwiodawstwa we Wrocławiu. Przewodniczył Radzie Naukowej Instytutu Hematologii w Warszawie. | W 1945 powrócił do Polski. Podjął pracę w I Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu, przeniesionej następnie do Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1955 uzyskał stopień docenta, w 1966 profesora nadzwyczajnego. Od 1969 (po przejściu na emeryturę Kazimierza Czyżewskiego) kierował I Kliniką Chirurgiczną, a od 1972 Kliniką Chirurgii Naczyniowej Akademii Medycznej we Wrocławiu. Pełnił na uczelni także funkcje prodziekana (1966-1968) i prorektora ds. klinicznych (1968-1970). W latach 1947-1965 był ponadto dyrektorem Stacji Krwiodawstwa we Wrocławiu. Przewodniczył Radzie Naukowej Instytutu Hematologii w Warszawie. Zmarł 12 lutego 1973 we Wrocławiu. | ||
Był autorem (lub współautorem) ponad 100 prac naukowych, dotyczących chirurgii urazowej, krwiodawstwa, leczenia krwią. Do kierowanych przez siebie ośrodków wprowadził liczne unowocześnienia. Należał do wielu polskich i zagranicznych towarzystw naukowych, posiadał liczne odznaczenia. | Był autorem (lub współautorem) ponad 100 prac naukowych, dotyczących chirurgii urazowej, krwiodawstwa, leczenia krwią. Do kierowanych przez siebie ośrodków wprowadził liczne unowocześnienia. Należał do wielu polskich i zagranicznych towarzystw naukowych, posiadał liczne odznaczenia. | ||
'' | |||
Bibliografia | Bibliografia: Jan Doliński, Tadeusz Dorobisz, w: Sylwetki chirurgów polskich (pod redakcją Józefa Bogusza i Witolda Rudowskiego), Ossolineum, Wrocław 1983'' | ||
Jan Doliński, Tadeusz Dorobisz, w: Sylwetki chirurgów polskich (pod redakcją Józefa Bogusza i Witolda Rudowskiego), Ossolineum, Wrocław 1983 | |||
Wersja z 22:38, 16 lip 2014
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| |
| Imię i nazwisko | Tadeusz Dorobisz |
Tadeusz Dorobisz, wybitny chirurg, profesor Akademii Medycznej we Wrocławiu. Urodził się 17 lipca 1916r. w Sosnowcu.
W 1936 ukończył Gimnazjum im. Stanisława Wyspiańskiego, którego tradycje przejęło po wojnie III Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa w Sosnowcu. W 1937 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Naukę przerwała II wojna światowa - we wrześniu 1939 Dorobisz został zmobilizowany, odbył kampanię wrześniową, później przedostał się do Francji. Walczył w szeregach II Dywizji Strzelców Pieszych, był internowany w Szwajcarii; tam powrócił do studiów medycznych i w 1944 uzyskał dyplom lekarza na Uniwersytecie w Zurychu.
W 1945 powrócił do Polski. Podjął pracę w I Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu, przeniesionej następnie do Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1955 uzyskał stopień docenta, w 1966 profesora nadzwyczajnego. Od 1969 (po przejściu na emeryturę Kazimierza Czyżewskiego) kierował I Kliniką Chirurgiczną, a od 1972 Kliniką Chirurgii Naczyniowej Akademii Medycznej we Wrocławiu. Pełnił na uczelni także funkcje prodziekana (1966-1968) i prorektora ds. klinicznych (1968-1970). W latach 1947-1965 był ponadto dyrektorem Stacji Krwiodawstwa we Wrocławiu. Przewodniczył Radzie Naukowej Instytutu Hematologii w Warszawie. Zmarł 12 lutego 1973 we Wrocławiu.
Był autorem (lub współautorem) ponad 100 prac naukowych, dotyczących chirurgii urazowej, krwiodawstwa, leczenia krwią. Do kierowanych przez siebie ośrodków wprowadził liczne unowocześnienia. Należał do wielu polskich i zagranicznych towarzystw naukowych, posiadał liczne odznaczenia. Bibliografia: Jan Doliński, Tadeusz Dorobisz, w: Sylwetki chirurgów polskich (pod redakcją Józefa Bogusza i Witolda Rudowskiego), Ossolineum, Wrocław 1983
