Jan Danielewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
(Redakcyjne.)
Nie podano opisu zmian
Linia 39: Linia 39:
*[[Emilian Kocot]] ''"[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]"'' (zamieszczone na Wiki Zagłębie za zgodą autora)
*[[Emilian Kocot]] ''"[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]"'' (zamieszczone na Wiki Zagłębie za zgodą autora)


[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Zagłębiowskie Biogramy]]
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Danielewicz, Jan]]
[[Kategoria:Lekarze|Lekarze]]
[[Kategoria:Lekarze|Danielewicz, Jan]]

Wersja z 12:58, 8 cze 2014

Zagłębiowskie Biogramy
Jan Danielewicz
Jan Danielewicz
Imię i nazwisko Jan Danielewicz
Data urodzenia 1 marca 1872
Data śmierci 23 lutego 1926
Zawód Lekarz, działacz społeczny

Jan Danielewicz - rentgenolog, urodzony (w ówczesnej guberni grodzieńskiej) 1 marca 1872 roku, syn Stefana i Bronisławy z domu Marcinkiewicz.

Życiorys

Gimnazjum ukończył w Grodnie i rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Kijowskim. Następnie podjął tu studia lekarskie. Po uzyskaniu dyplomu w 1900 r. pracował na Kaukazie. W marcu 1920 r. wrócił do Polski i objął stanowisko naczelnego lekarza Państwowych Ubezpieczeń w Warszawie. Działał także jako wiceprezes w Towarzystwie Miłośników Astronomii. Ogłosił kilka prac z dziedziny matematyki, a także rozprawę o konstruowaniu teleskopów. W listopadzie 1923 roku Kasa Chorych w Sosnowcu zaoferowała mu stanowisko dyrektora Instytutu Rentgenowskiego. Odtąd osiadł na stałe w tym mieście i prowadził zakład do końca życia.

Był współzałożycielem i wiceprezesem Oddziału Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika w Zagłębiu Dąbrowskim. Rozwinął tam szeroką działalność odczytową z zakresu astronomii i matematyki. Był zwolennikiem teorii Einsteina budowy wszechświata. Znał sanskryt i entuzjazmował się filozofią indyjską. Z biegiem czasu wywiązała się u niego choroba wieńcowa, głównie z przepracowania, o czym wspominał dr K. Zahorski dodając, że: pracowitość jego posunięta była do fanatyzmu, chwili jednej nie chciał tracić bezużytecznie - te czynniki przyśpieszyły zgon, który nastąpił w Sosnowcu 23 lutego 1926 r. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.

Żonaty z Amelią z domu Bili. Miał dwóch synów: Ludomira - inż. elektryka i Czesława - lekarza kolejowego.

Opracował: EMILIAN KOCOT
Żródła:

  • PIOTR SZAREJKO - "Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku " T. III, str.114.


Źródło