Tadeusz Władysław Sokołowski

Zagłębiowskie Biogramy
Imię i nazwisko	Tadeusz Władysław Sokołowski
Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1899 Gabułtów (pow. pińczowski)
Data i miejsce śmierci	7 stycznia 1986 Sosnowiec
Miejsce spoczynku	Sosnowiec, cmentarz katolicki przy ul Smutnej
Zawód	Lekarz, żołnierz WP, żołnierz AK

Tadeusz Władysław Sokołowski - urodził się 21 lutego 1899 r. w Gabułtowie (pow. pińczowski). Lekarz, żołnierz, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej oraz III powstania śląskiego, żołnierz Września 1939, żołnierz AK.

Zmarł w Sosnowcu 7 stycznia 1986 roku, w wieku 87 lat i został pochowany na cmentarzu katolickim przy ul. Smutnej, wchodzącym w skład sosnowieckiej Nekropoli Czterech Wyznań.

Linki zewnętrzne

• Lokalizator grobu

do scalenia

SOKOŁOWSKI TADEUSZ Urodził się 211utego 1899 r. w Gabułtowie, pow. Kazimierza Wielka, jako jeden z pięciorga potomstwa nauczyciela Aleksandra i jego małżonki Anieli z Rayskich. Maturę uzyskał w 1918 r. w Sosnowcu, kończąc Szkołę Realną (dziś Licewn im. B. Prusa). W tym czasie należał do harcerstwa i nielegalnej Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1918 r. podjął, na Uniwersytecie Jagielloń- skim w Krakowie, studia lekarskie, które przerwał wstępując do Ocho- tniczych Oddziałów Odsieczy Lwowa (później 5 pp. Legionów). Awansował do stopnia podporucznika. W 1921 r., będąc zastępcą komendanta Kompanii Sanitarnej m 5 w Sosnowcu przy ul. Gołębiej, został odkomenderowany do zabezpieczenia Plebiscytu na Górnym Śląsku. Brał czynny udział w III powstaniu śląskim. Był odpowie- dzialny za ewakuację rannych z punktu zbornego w Kędzierzynie do szpitala w Świerklańcu. Organizował też pociągi sanitarne. Pod koniec powsta- nia był adiutantem Szefa Sanitarnego Grupy Wschód. W 1922 r., po demobilizacji, podjął ponownie studia lekarskie uzyskując dyplom doktora medycyny. Po ukończeniu studiów, w 1927 r., rozpoczął pracę jako stypendysta stypendiwn trachomatologicznego, ufundowanego przez ministra spraw wewnętrznych. Pracował też jako asystent Kliniki Okulistycznej w Krakowie. Od 15.1.1930 r. pracował jako okulista Ubezpieczalni Społe- cznej w Sosnowcu, dojeżdżając rów- nież do Zawiercia i Dąbrowy Górni- czej. Równocześnie pracował w Od- dziale Ocznym Szpitala Centralnego w Sosnowcu. W 1937 r. został powołany do Sosnowieckiego Bata- lionu Obrony Narodowej jako lekarz batalionowy. Niósł pomoc rannym żołnierzom biorąc udział w zajęciu Zaolzia, a następnie w kampanii wrześniowej. Po kapitulacji, unikną- wszy niewoli, wrócił do Sosnowca i od 1941 r., jako lekarz kasowy w Niemczech, wykonywał praktykę lekarską w domu. Od 1942 r. należał do Annii Krajowej. pomagał nie tylko członkom tej organizacji, ale wszystkim potrzebującym pomocy, m.in. obywatelom Francji i "Holandii. . Działalność ta została później opisana w " Wojsko~ Przeglądzie H~tory- cznym "i piśrnie,,7A:l Wolność i Lud". Po okupacji zorganizował od- dział okulistyczny w Szpitalu nr 1 (dziś Szpital Kolejowy) przy ul. Konrada (obecnie Odrodzenia) w Sospowcu. Brał też czynny udział w organizacji Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego i jego prezesem. Organizował Jubileusz 50-lecia Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego, którego był członkiem od chwili podjęcia pracy na tym terenie. Pełnił funkcję skarbnika w Zarządzie Oddziału Wojewódzkiego PTL w Katowicach. W 1970 r. otrzymał godność Członka Honorowego Pol- skiego Towarzystwa Lekarskiego. Do 1973 roku był ordynatorem Oddziału Okulistycznego w Sosnowcu. Prowadził szkolenia dla specjali- zujących się kolegów. Brałudział,jako członek komisji, w egzaminach spe- cjalizacyjnych. Za wzorową postawę ob~atela- patrioty, lekarza i społecznika, został uhonorowany srebrnym Krzyżem VIrtuti Militari, orderem Sztandaru Pracy II Klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Śląskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Partyzanckim oraz wielu innymi odznaczeniami i wyróżnieniami. Zmarł 7 stycznia 1986 r. w Sosnowcu.