Antoni Zimniak: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
W 1909 objął stanowisko [[kapelan]]a szpitalnego w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]]. Następnie był [[wikariusz]]em w parafii [[Włodowice (województwo śląskie)|Włodowice]], kapelanem przy [[Kopalnia Węgla Kamiennego Saturn|kopalni "Saturn"]] w [[Czeladź (miasto)|Czeladzi]], gdzie spędził okres [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Po wojnie pełnił funkcję [[proboszcz]]a w parafii [[Stradów (województwo świętokrzyskie)|Stradów]], a potem [[Sędziszów]] i [[Parafia Świętej Trójcy w Będzinie|Będzin]] (1924–1929). W 1925 został mianowany [[sędzia prosynodalny|sędzią prosynodalnym]], [[konsultor diecezjalny|konsultorem diecezjalnym]] w nowo powstałej [[archidiecezja częstochowska|diecezji częstochowskiej]]. | W 1909 objął stanowisko [[kapelan]]a szpitalnego w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]]. Następnie był [[wikariusz]]em w parafii [[Włodowice (województwo śląskie)|Włodowice]], kapelanem przy [[Kopalnia Węgla Kamiennego Saturn|kopalni "Saturn"]] w [[Czeladź (miasto)|Czeladzi]], gdzie spędził okres [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Po wojnie pełnił funkcję [[proboszcz]]a w parafii [[Stradów (województwo świętokrzyskie)|Stradów]], a potem [[Sędziszów]] i [[Parafia Świętej Trójcy w Będzinie|Będzin]] (1924–1929). W 1925 został mianowany [[sędzia prosynodalny|sędzią prosynodalnym]], [[konsultor diecezjalny|konsultorem diecezjalnym]] w nowo powstałej [[archidiecezja częstochowska|diecezji częstochowskiej]]. | ||
14 sierpnia 1936 został mianowany pierwszym [[biskup pomocniczy|biskupem pomocniczym]] diecezji częstochowskiej i [[biskup tytularny|biskupem tytularnym]] [[Dionysiana|Dionysiany]]. [[Sakra|Sakrę biskupią]] otrzymał 18 października 1936 w [[Bazylika archikatedralna Świętej Rodziny w Częstochowie|bazylice katedralnej w Częstochowie]] z rąk biskupa [[Teodor Kubina|Teodora Kubiny]]. | 14 sierpnia 1936 został mianowany pierwszym [[biskup pomocniczy|biskupem pomocniczym]] diecezji częstochowskiej i [[biskup tytularny|biskupem tytularnym]] [[Dionysiana|Dionysiany]]. [[Sakra|Sakrę biskupią]] otrzymał 18 października 1936 w [[Bazylika archikatedralna Świętej Rodziny w Częstochowie|bazylice katedralnej w Częstochowie]] z rąk biskupa [[Teodor Kubina|Teodora Kubiny]]. W trudnych warunkach okupacyjnych został mianowany proboszczem parafii św. Barbary w Częstochowie w dniu 14 września 1942 r. Zmarł [[26 stycznia]] [[1943]]r. | ||
Został pochowany na [[Cmentarz św. Rocha w Częstochowie|cmentarzu św. Rocha w Częstochowie]] w grobowcu razem z matką. | Został pochowany na [[Cmentarz św. Rocha w Częstochowie|cmentarzu św. Rocha w Częstochowie]] w grobowcu razem z matką. | ||
Wersja z 22:58, 26 sty 2013
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Antoni Zimniak | |
| Imię i nazwisko | Antoni Zimniak |
| Data i miejsce urodzenia | 6 stycznia 1878 Niekłań Mały |
| Data i miejsce śmierci | 26 stycznia 1943 Częstochowa |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz św. Rocha w Częstochowie |
| Zawód | ksiądz, biskup, |
Antoni Jacek Zimniak (ur. 6 stycznia 1878 w Niekłaniu Małym, zm. 26 stycznia 1943) – polski biskup rzymskokatolicki, pierwszy biskup pomocniczy diecezji częstochowskiej w latach 1936–1943.
Życiorys
Antoni Zimniak był synem Jacka i Józefy z Widulińskich. Jego rodzice posiadali niewielkie gospodarstwo rolne, a ojciec pracował ponadto jako górnik. Edukację rozpoczął w Progimnazjum w Pińczowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 września 1905 po ukończeniu Seminarium Duchownego w Kielcach.
W 1909 objął stanowisko kapelana szpitalnego w Dąbrowie Górniczej. Następnie był wikariuszem w parafii Włodowice, kapelanem przy kopalni "Saturn" w Czeladzi, gdzie spędził okres I wojny światowej. Po wojnie pełnił funkcję proboszcza w parafii Stradów, a potem Sędziszów i Będzin (1924–1929). W 1925 został mianowany sędzią prosynodalnym, konsultorem diecezjalnym w nowo powstałej diecezji częstochowskiej.
14 sierpnia 1936 został mianowany pierwszym biskupem pomocniczym diecezji częstochowskiej i biskupem tytularnym Dionysiany. Sakrę biskupią otrzymał 18 października 1936 w bazylice katedralnej w Częstochowie z rąk biskupa Teodora Kubiny. W trudnych warunkach okupacyjnych został mianowany proboszczem parafii św. Barbary w Częstochowie w dniu 14 września 1942 r. Zmarł 26 stycznia 1943r.
Został pochowany na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie w grobowcu razem z matką.
Według opinii starszych kapłanów był człowiekiem wielkiej kultury osobistej, miał dużo szacunku dla pracy każdego kapłana, zawsze był przejęty sprawami diecezji. Mówił piękne kazania, chociaż miał słaby głos. Pozostawił w maszynopisie zbiór kazań o Sercu Pana Jezusa, który świadczy o jego głębokiej pobożności. Przy tym był człowiekiem cichym i spokojnym. Zostawił prace drukowane: 1. Przemówienie J. E. Biskupa Sufragana Częstochowskiego ks. Antoniego Zimniaka na zakończenie Tygodnia Społecznego w Sosnowcu. W: Tydzień Społeczny w Sosnowcu. Sosnowiec 1937 s. 177—182.
2. W Chrystusie odkupienie i odrodzenie. „Czyn katolicki". R.I: 1934 s. 1—4.
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Antoniego Zimniaka na stronie archidiecezji częstochowskiej (arch.) [dostęp 2012-01-08]
