Odlewnia Żeliwa Czechowskiego: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „'''Odlewnia Żeliwa Czechowskiego''' – zakład wytwarzający odlewy stalowe, żeliwne i odlewy lano-kute,odlewy korpusów kombajnów, korpusy przekładni do przenośn...”) |
(Redakcyjne.) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Odlewnia Żeliwa Czechowskiego''' – zakład wytwarzający odlewy stalowe, żeliwne i odlewy lano-kute,odlewy korpusów kombajnów, korpusy przekładni do przenośników. Zakład znajduje się na pograniczu [[Pogoń (Sosnowiec)|Pogoni]] i [[Stary Sosnowiec (Sosnowiec)|Starego Sosnowca]] | '''Odlewnia Żeliwa Czechowskiego''' – zakład wytwarzający odlewy stalowe, żeliwne i odlewy lano-kute, odlewy korpusów kombajnów, korpusy przekładni do przenośników. Zakład znajduje się na pograniczu [[Pogoń (Sosnowiec)|Pogoni]] i [[Stary Sosnowiec (Sosnowiec)|Starego Sosnowca]]. | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
'''Początki zakładu'''<br> | '''Początki zakładu'''<br> | ||
Na przełomie [[1911]] i [[1912]] | Na przełomie [[1911]] i [[1912]] roku inż. [[Józef Chrzanowski]] wybudował na działce o powierzchni 5,2 tys. m2, położonej na pograniczu [[Pogoń (Sosnowiec)|Pogoni]] i [[Stary Sosnowiec (Sosnowiec)|Starego Sosnowca]], nieduży zakład, w którym wytwarzano odlewy żeliwne i odlewy lano-kute (Tempergus). Firma nosiła nazwę: Odlewnia Żeliwa inż. Józef Chrzanowski i zatrudniała 20 robotników, 3 majstrów i 2 urzędników. Wszystkie prace wykonywano ręcznie. | ||
'''Modernizacja zakładu'''<br> | '''Modernizacja zakładu'''<br> | ||
W [[1913]] r. próbowano zmodyfikować produkcję przez zastosowanie przy wyrobie stali, pieca opalanego ropą naftową. Próba ta skończyła się niepowodzeniem - pozyskiwane odlewy stalowe nie nadawały się do dalszej obróbki. Dopiero wybudowanie pieca Siemensa - Martenowskiego o pojemności 3 tys. kg z generatorem Potera, który opalany był węglem kamiennym, przyniosło dobre efekty. | W [[1913]] r. próbowano zmodyfikować produkcję przez zastosowanie, przy wyrobie stali, pieca opalanego ropą naftową. Próba ta skończyła się niepowodzeniem - pozyskiwane odlewy stalowe nie nadawały się do dalszej obróbki. Dopiero wybudowanie pieca Siemensa - Martenowskiego o pojemności 3 tys. kg z generatorem Potera, który opalany był węglem kamiennym, przyniosło dobre efekty. | ||
'''Sprzedaż zakładu'''<br> | '''Sprzedaż zakładu'''<br> | ||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
==Okres po II wojnie światowej== | ==Okres po II wojnie światowej== | ||
'''Upaństwowienie zakładu'''<br> | '''Upaństwowienie zakładu'''<br> | ||
Po II wojnie światowej firmę upaństwowiono. Działalność produkcyjną prowadził | Po II wojnie światowej firmę upaństwowiono. Działalność produkcyjną zakład prowadził jako Sosnowiecka Odlewnia Staliwa Zakład nr 2 (dawniej "Czechowski"). Po połączeniu z zakładem nr 1 (dawna odlewnia stali Woźniaków) stał się częścią Sosnowieckich Odlewni Staliwa "Sostal". | ||
'''Modernizacja zakładu'''<br> | '''Modernizacja zakładu'''<br> | ||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Śmiałek| imię = Małgorzata |nazwisko2= |imię2= | tytuł = [[Sosnowieckie ABC (5)|Sosnowieckie ABC, tom V]] | data =[[2006]] | wydawca = [[Muzeum w Sosnowcu]] | miejsce = | isbn = 978-83-89199-37-9 | strony = 39-40}} | * {{Cytuj książkę | nazwisko = Śmiałek| imię = Małgorzata |nazwisko2= |imię2= | tytuł = [[Sosnowieckie ABC (5)|Sosnowieckie ABC, tom V]] | data =[[2006]] | wydawca = [[Muzeum w Sosnowcu]] | miejsce = | isbn = 978-83-89199-37-9 | strony = 39-40}} | ||
[[Kategoria: Zakłady przemysłowe]] | |||
Wersja z 15:48, 7 gru 2013
Odlewnia Żeliwa Czechowskiego – zakład wytwarzający odlewy stalowe, żeliwne i odlewy lano-kute, odlewy korpusów kombajnów, korpusy przekładni do przenośników. Zakład znajduje się na pograniczu Pogoni i Starego Sosnowca.
Historia
Początki zakładu
Na przełomie 1911 i 1912 roku inż. Józef Chrzanowski wybudował na działce o powierzchni 5,2 tys. m2, położonej na pograniczu Pogoni i Starego Sosnowca, nieduży zakład, w którym wytwarzano odlewy żeliwne i odlewy lano-kute (Tempergus). Firma nosiła nazwę: Odlewnia Żeliwa inż. Józef Chrzanowski i zatrudniała 20 robotników, 3 majstrów i 2 urzędników. Wszystkie prace wykonywano ręcznie.
Modernizacja zakładu
W 1913 r. próbowano zmodyfikować produkcję przez zastosowanie, przy wyrobie stali, pieca opalanego ropą naftową. Próba ta skończyła się niepowodzeniem - pozyskiwane odlewy stalowe nie nadawały się do dalszej obróbki. Dopiero wybudowanie pieca Siemensa - Martenowskiego o pojemności 3 tys. kg z generatorem Potera, który opalany był węglem kamiennym, przyniosło dobre efekty.
Sprzedaż zakładu
W 1923 r. J. Chrzanowski sprzedał zakład Czechowskiemu. Nowy właściciel w krótkim czasie rozbudował firmę. Powiększona o nowe hale produkcyjne, wyposażona w maszyny, zatrudniała przed wybuchem II wojny światowej ok. 180 robotników. Personel techniczny i administracyjny składał się z 13 osób. Miesięcznie produkowano tutaj 60 ton odlewów stalowych i 20 ton żeliwnych.
Okres po II wojnie światowej
Upaństwowienie zakładu
Po II wojnie światowej firmę upaństwowiono. Działalność produkcyjną zakład prowadził jako Sosnowiecka Odlewnia Staliwa Zakład nr 2 (dawniej "Czechowski"). Po połączeniu z zakładem nr 1 (dawna odlewnia stali Woźniaków) stał się częścią Sosnowieckich Odlewni Staliwa "Sostal".
Modernizacja zakładu
Począwszy od 1950 r. prowadzono w zakładzie modernizację. W pierwszej kolejności wyremontowano i powiększono pomieszczenia produkcyjne, dokupiono nowe maszyny i urządzenia.
Produkowane odlewy
Połączone zakłady pracowały dla potrzeb kopalń węgla, fabryk maszyn górniczych, a także energetyki i wiertnictwa. Produkowano tu m.in. odlewy korpusów kombajnów, korpusy przekładni do przenośników, koła linowe i piasty do maszyn wyciągowych, korpusy i stoły do urządzeń wiertniczych.
W połowie lat 70. tonaż odlewów wynosił 12 tys. ton, a w 1980 ok. 17 tys. ton przy zatrudnieniu ok. 900 osób.
Lata 90
W kwietniu 1994 r. Sosnowieckie Odlewnie Staliwa ogłosiły upadłość. Od września 1994 r. dorobek Odlewni kontynuuje Spółka BAUPOL zajmująca się odlewaniem stali w formach.
Galeria
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Bibliografia
- Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC, tom V. Muzeum w Sosnowcu, 2006, s. 39-40. ISBN 978-83-89199-37-9.
