Niegowonice (gm. Łazy): Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
'''Niegowonice''' - wieś położna w [[Gmina Łazy (powiat zawierciański)|gminie Łazy]], w [[Powiat zawierciański|powiecie zawierciańskim]], na skraju Wyżyny Częstochowskiej.
'''Niegowonice''' - wieś położna w [[Gmina Łazy (powiat zawierciański)|gminie Łazy]], w [[Powiat zawierciański|powiecie zawierciańskim]], w [[Województwo Śląskie|województwie śląskim]] na skraju Wyżyny Częstochowskiej.


Do końca XVIII w. wieś leżała na pograniczu powiatów lelowskiego i krakowskiego, do parafii w Chechle. Od początków XIX w. wieś posiada własny kościół parafialny, od 1867 r. należała do powiatu będzińskiego, gminy Rokitno Szlacheckie. W poprzednim podziale administracyjnym Polski (lata [[1975]]-[[1998]]) miejscowość należała do województwa katowickiego.
W poprzednim podziale administracyjnym Polski (lata [[1975]]-[[1998]]) miejscowość należała do województwa


Pod koniec XVIII w. wieś należała do Mikołaja Małachowskiego a następnie Marianny Małachowskiej. W 1791 roku Niegowonice liczyły 527 mieszkańców (w tym 265 mężczyzn i 262 kobiety) w tym 21 Żydów i 81 domów (w tym dwór i karczma)<ref>Materiały do Słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego pod red. W. Semkowicza, T. Czorta, A. Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1939</ref>. W 1827 r. miały 576 mieszkańców w 110 domach, a pod koniec XIX w. już 921 mieszkańców w 120 domach<ref>Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII</ref>.
==Historia==
 
Do końca XVIII w. wieś leżała na pograniczu powiatów lelowskiego i krakowskiego, do parafii w Chechle. Od początków XIX w. wieś posiada własny kościół parafialny, od [[1867]] r. należała do powiatu będzińskiego, gminy Rokitno Szlacheckie. W poprzednim podziale administracyjnym Polski (lata [[1975]]-[[1998]]) miejscowość należała do województwa katowickiego.
 
Pod koniec XVIII w. wieś należała do Mikołaja Małachowskiego a następnie Marianny Małachowskiej. W [[1791]] roku Niegowonice liczyły 527 mieszkańców (w tym 265 mężczyzn i 262 kobiety) w tym 21 Żydów i 81 domów (w tym dwór i karczma)<ref>Materiały do Słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego pod red. W. Semkowicza, T. Czorta, A. Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1939</ref>. W [[1827]] r. miały 576 mieszkańców w 110 domach, a pod koniec XIX w. już 921 mieszkańców w 120 domach<ref>Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII</ref>.


Miejscowość znana z zabytkowego kościoła, poza tym we wsi pozostałość po dworku i kamieniołomach wapienia.
Miejscowość znana z zabytkowego kościoła, poza tym we wsi pozostałość po dworku i kamieniołomach wapienia.

Wersja z 14:43, 27 maj 2012

Niegowonice - wieś położna w gminie Łazy, w powiecie zawierciańskim, w województwie śląskim na skraju Wyżyny Częstochowskiej.

W poprzednim podziale administracyjnym Polski (lata 1975-1998) miejscowość należała do województwa

Historia

Do końca XVIII w. wieś leżała na pograniczu powiatów lelowskiego i krakowskiego, do parafii w Chechle. Od początków XIX w. wieś posiada własny kościół parafialny, od 1867 r. należała do powiatu będzińskiego, gminy Rokitno Szlacheckie. W poprzednim podziale administracyjnym Polski (lata 1975-1998) miejscowość należała do województwa katowickiego.

Pod koniec XVIII w. wieś należała do Mikołaja Małachowskiego a następnie Marianny Małachowskiej. W 1791 roku Niegowonice liczyły 527 mieszkańców (w tym 265 mężczyzn i 262 kobiety) w tym 21 Żydów i 81 domów (w tym dwór i karczma)[1]. W 1827 r. miały 576 mieszkańców w 110 domach, a pod koniec XIX w. już 921 mieszkańców w 120 domach[2].

Miejscowość znana z zabytkowego kościoła, poza tym we wsi pozostałość po dworku i kamieniołomach wapienia.

kościół p.w. św. Franciszka (Foto: Dariusz JUREK)

Dzielnice i osiedla

Wykaz ulic

Galeria

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Materiały do Słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego pod red. W. Semkowicza, T. Czorta, A. Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1939
  2. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII