Sławomir Korczyński

Sławomir Korczyński

Urodził się 27 maja 1953 r. w Sosnowcu, w rodzinie artystycznej. Jego tata, Alfred Jarosz -Korczyński, był śpiewakiem opery i operetki, występował także na deskach dramatu i estrady. Jeden z braci ojca był artystą malarzem, drugi organistą. Od najmłodszych lat związany ze sztuką i śpiewem. Jako trzy letnie dziecko wychowuje się w Operze Wrocławskiej, scenę traktuje jak „alejki parkowe, czy piaskownicę…”.

Później, wraz z rodziną powraca do Sosnowca i Operetka Gliwicka, staje się jego drugim domem. Zaczyna także interesować się poezją i tworzyć ją. Wiernie towarzysząc tacie, zaznajamia się z Operą Bytomską. Już w wieku piętnastu lat wie, że połknął bakcyla i ucząc się w liceum, podejmuje współpracę artystyczną z kierowanym przez jego ojca Kabaretem – Operetką. Staje się adeptem sztuki teatralnej. Pod kierunkiem ojca, znakomitego barytona zaczyna śpiewać. Jego ulubionym akompaniatorem był znany pianista Karol Koch. Następnie szkoli głos u boku znakomitego sosnowieckiego tenora Jerzego Nowińskiego. Lekcji impostacji udziela mu także Halina Radecka. Niestety stan zdrowia nie pozwala mu na wykonywanie zawodu. Jednak nadal wierny ideałom pracuje jako konferansjer. Organizuje „Koncerty Maryjne”, z których cały dochód przeznaczany jest na potrzeby Kościoła. Przystępuje do Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki.

Od 1970roku, jest członkiem Polskiej Federacji Jazzowej. Podejmuje pracę w Wojewódzkie Agencji Imprez Artystycznych. Współpracuje z wieloma Domami Kultury. Rozpoczyna pracę w Teatrze Śląskim, gdzie zostaje nagrodzony za organizację Festiwalu Dramaturgii Rosyjskiej i Radzieckiej. Za krzewienie i propagowanie kultury, trzykrotnie otrzymuje odznaczenia „Zasłużony w Rozwoju Województwa Katowickiego”. Następnie zostaje zaangażowany w Miejskim Ośrodku Organizacji Imprez Artystycznych „ORIM” w Katowicach. Ze względów finansowych, opuszcza na kilka lat instytucje kulturalne i zatrudnia się w przemyśle węglowym. Jednak stale organizuje imprezy artystyczne, pisząc jednocześnie wiersze i teksty piosenek. Adaptuje na potrzeby sceny balet „Oblubienica bogów” oraz pisze streszczenie historyczne „Dzieje i Kult Cudownego Obrazu” Znów daje znać o sobie choroba i zmuszony jest przejść na rentę inwalidzką. Po rehabilitacji powraca do teatru, tym razem katowickiego „Ateneum”. Jest tam inspicjentem i znów zaczyna grać na scenie. Napisał scenariusz do bajki „Wierny Paź i Sprytny Kot”, Wkrótce powstają „Jasełka Polskie” i kolejna bajka „Dobry Duszek i Kopciuszek”.

Choroba ponownie daje się we znaki i całkowicie pozbawia go zdolności do pracy oraz możliwości tworzenia. Walczy nie tylko o zdrowie, ale o życie. Dzięki woli Bożej i fachowej opiece medycznej, po kilku latach wraca do zdrowia. Znów zaczyna pisać. Popełnia notę biograficzną „Życie i Działalność Błogosławionego Wincentego Kadłubka”. Jego wiersze przepełnione są romantyzmem; głównie o tematyce miłosnej, religijnej, ale i o pięknie przyrody, a także o wszystkim, co na uwagę autora zasługuje. Potrafi pisać na zamówienie. Wraz z upływającym czasem i mnogością przeżyć utwory literackie stają się coraz bardziej dojrzałe. Myśli o wydaniu tomiku swojej poezji.

Od 2000 roku, należy do Grona Przyjaciół Sosnowieckiego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie otrzymał medal św. Benedykta. W roku 2002 podejmuje współpracę z Fundacją im. Jana Kiepury w Sosnowcu, która zleca mu opracowanie kolejnej książki, dotyczącej biografii artystów śpiewaków sosnowieckich. Jest jednym z inicjatorów budowy Sali Koncertowej, przy Szkole Muzycznej im. J.Kiepury w Sosnowcu. W 2003 roku przystępuje do Stowarzyszenia Przyjaciół Śląskiego Teatru Lalki i Aktora „Ateneum” w Katowicach, gdzie zostaje wice przewodniczącym. W 2004 roku współtworzy Sosnowiecki Klub Literacki. Jest pomysłodawcą wydania antologii o tematyce religijnej i wraz ze Zdzisławą Gwiazdą w 2004r, dokonuje wyboru wierszy, wśród których są i jego utwory. Książka nosi tytuł „Światło Odkupienia”. Na prośbę Krynickiego Towarzystwa Kulturalnego, pisze wiersze o Janie Kiepurze, które zostają zamieszczone w almanachu, wydanym z okazji odsłonięcia pomnika tego wielkiego śpiewaka w Krynicy w 2004 roku. Tam też poznaje Bogusława Kaczyńskiego, wybitnego redaktora, menadżera, Ambasadora Kultury Polskiej, twórcę Europejskiego Festiwalu im. Jana Kiepury, z którym kontakty utrzymuje do chwili obecnej.

Od tego też roku bierze czynny udział w rajdzie krynickim „Śladami Jana Kiepury. Prowadzi tam koncert, poświęcony temu wielkiemu śpiewakowi. Przybliżając i przypominając jego sylwetkę i talent. Jest związany z wszelkimi formami kultury i sztuki naszego regionu i nie tylko. Od 2001r. czynił starania, by w Kołobrzegu wyremontowano salę po kinie „Kalmar” i przeznaczono ją na cele estradowe i teatr letni (pomysł już jest zrealizowany). Myśli o zorganizowaniu w tym mieście festiwalu. Wstępuje w 2004 roku do Stowarzyszenia Twórców Kultury Zagłębia Dąbrowskiego. W 2006r, wydaje książkę pt. ”Okruchy Wiary”, w tym też roku za wiersz ”Pontyfikat Cierpienia”- poświęcony Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II -otrzymuje złotą różę. W 2007 roku zostaje przyjęty przez Kardynała Stanisława Dziwisza w Krakowie. W tym samym roku z rąk Biskupa Sosnowieckiego dr Adama Śmigielskiego, otrzymuje medal „Za Zasługi dla Kościoła” - w piętnastą rocznicę powstania Diecezji Sosnowieckiej. Wspomniane wcześniej miasto Kołobrzeg jest jego drugim miastem po Sosnowcu, które dodaje mu weny twórczej. Tam właśnie w roku 2007 pisze scenariusz „Męki Pańskiej” oraz „Brewiarz z Janem Pawłem II”. Marzy o napisaniu operetki, lecz póki co jest wierny swojej poezji, którą nieustannie tworzy.

Od 13 grudnia 2009 roku zostaje członkiem Zakonu Rycerzy Kolumba w Diecezji Sosnowieckiej. A 23 marca 2011 roku zostaje wybrany Wielkim Rycerzem Rady Sosnowieckiej. Obecnie przygotowuje się do wydania kolejnych tomików wierszy pt. „Okruchy Życia, czyli Kompletny Galimatias” oraz o tematyce religijnej „Miłość przyszła przez Krzyż”. A także biografii Jana i Władysława Kiepurów.